Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Hoever ben je bereid om te gaan voor je teerbeminde? Die simpele, doch moreel netelige vraag vormt het hart van Banishers: Ghosts of New Eden, een spooky actie-rpg van het Franse Dontnod Entertainment (Life Is Strange, Jusant, Remember Me). Een eerste speelsessie op Gamescom afgelopen zomer deed veel goeds vermoeden, maar verdient deze vertelling over de liefde, de dood en opoffering nu de hemelvaart of net niet?

Ghostbusters achterna

Banishers, ofwel Ghostbusters van de Vroegmoderne Tijd, heeft een razend interessante premisse. De met magische krachten gezegende Red en Antea, zowel professionele partners als daarbuiten, reizen het Noord-Amerika van eind 17de eeuw af om spoken te verjagen. Maar tijdens een missie slaat het noodlot toe en wordt Antea zélf de schim die ze nochtans zo hard verfoeit.

Vanaf dan krijg je de hartverscheurende keuze: gun je je geliefkoosde vrouw de eeuwige sereniteit of probeer je haar alsnog tot leven te wekken? Kleine kanttekening: als je voor optie twee kiest, moeten er nogal wat koppen rollen, want dat toverkunstje vereist een hoop menselijke essentie. Slik.

Sleepy Sherlock

Hoewel de intro nogal sloom is, waren we meteen geïntrigeerd door het concept en de Sleepy Hollow-achtige sfeer. Dontnod is dan ook gespecialiseerd in de meer verhalende, bijna filmische games waarbij de actie ondergeschikt is aan de plot. Hier gooien ze het over een andere boeg en jongleren ze ook met actie-, lichte rpg- en puzzelelementen.

Als ingehuurde spokenjager is het de bedoeling om rondwarende geesten naar hun volgende bestemming te gidsen, opdat ze de aanwezige levenden niet meer kunnen terroriseren. Tijdens die tocht duik je in de levens van de inwoners van New Eden en dien je huiveringwekkende mysteries op te lossen. Een beetje à la Sherlock Holmes, maar dan met een meer fantasierijke horrorinsteek.

Probleemstructuur

Ieder mysterie eindigt met een keuze: ofwel laat je de geesten voorgoed lijden in de leegte, ofwel gun je hen eeuwige vrede. Of je gaat voor keuze drie en offert een menselijke betrokkene – hetgeen dus nodig is om Antea opnieuw tot leven te wekken. Lastige knopen om door te hakken.

Het probleem met deze missiestructuur is dat je meer het gevoel krijgt een aaneenschakeling van sidequests te vervolledigen, die slechts mondjesmaat bijdragen aan de grote rode draad. Niet elke subplot is even interessant, waardoor het soms een koud kunstje is om enkele inwoners te slachtofferen. Terwijl het eigenlijk de bedoeling is om je moreel kompas dol te doen draaien.

Die enkele keren wanneer het daar wél in slaagt, voelt zo’n keuze als een stevige opdoffer in de maag, die wel degelijk een ingrijpende impact heeft. Op die momenten is Banishers verreweg op z’n sterkst.

Mash or be mashed

Wisselvalligheid troef wat de plot betreft en hetzelfde kan helaas ook gezegd worden over de gameplay. Banishers’ melee-combatsysteem is duidelijk geïnspireerd door Soulslikes, maar mist finesse en precisie.

Tijdens een een-op-eenconfrontatie tegen een van de vele boosaardige schimmen – Specters geheten – valt het overzicht nog te bewaren, maar zodra je door een meute belaagd wordt is het veeleer mash or be mashed. Jammer, want sommige baasgevechten bleven dan weer wél bij.

Interessant is wel dat je te allen tijde kan wisselen tussen Red en Antea, elk met hun eigen unieke movesets en bovennatuurlijke aanvallen. Ook bij de omgevingspuzzels dien je voortdurend te switchen, al voelen die meer aan als rechttoe rechtaan tijdverdrijf waarbij je zelden echt uitgedaagd wordt.

Ander en beter?

Op grafisch vlak laat Banishers ook steken vallen, met vaak eentonige rotsachtige bosgebieden in grauwe kleuren. Het doet met momenten een beetje denken aan het PS3-tijdperk, waarin sepia de toon zette.

Nee, Banishers zal niemand overtuigen die combat van topniveau eist. Want laat ons wel wezen: er zijn zoveel games op de markt die het op hack-, slash- en schietvlak stukken beter doen. Maar voor liefhebbers van enge, gezapige detectiveverhalen die met moeilijke morele keuzes geconfronteerd willen worden, valt deze titel gerust aan te bevelen. Al zouden wij toch wachten op een prijsdaling.