Wanneer onze hoofdredacteur een titel naar voren schuift met Platinum Games als ontwikkelaar, dan spitsen we de oren. Een tweede keer toen we het concept van Astral Chain hoorden. Je kruipt in de schoenen van een lid van Neuron, een speciale politie-eenheid die zowat de laatste hoop van de mensheid betekent. Onze soort wordt bedreigd door de mysterieuze Chimera. Wat er nog van ons overschiet, heeft zich verzameld op de Ark, een metropool die uit de betere cyberpunkliteratuur lijkt ontsnapt. Cool concept, plus één van de beste ontwikkelaars van de laatste 20 jaar? Kan niet fout lopen!

Detective mode

Vooraleer we ons richten op de specialiteit van Platinum Games, de meestal geweldige combat gameplay, graag nog enkele woorden over de opbouw van Astral Chain. Die is namelijk relatief ouderwets, al noemen wij het liever retro. Net zoals in veel andere Platinum-spellen, hier geen gigantische open wereld, maar een reeks individuele levels. Er bestaat een soort hub waar je kan praten met je collega’s, je outfit en kapsel veranderen en allerlei side missions kan uitvoeren. Maar dat is allemaal vrij beperkt in vergelijking met wat vandaag de norm geworden is voor action adventure titels.

Een element dat wel knipoogt naar enkele van de moderne klassiekers als The Witcher III en de Batman-games: zowat elk level bevat een gedeelte waarin je je omgeving moet onderzoeken en met getuigen moet praten. Vaak is dit de intro naar een reeks intense gevechten, maar die verandering in tempo is welgekomen. Toegegeven: die detectivemissies lijken een beetje artificieel aan een bestaande game vastgeniet. Maar het bevordert de afwisseling en lengte van de game, dus wij zijn pro.

Eén in een legioen

Helemaal in het begin van Astral Chain maak je, zoals gezegd, deel uit van een heus team. Jullie speciale gave? Het vangen en trainen van je vijanden. Deze Legions zijn je grootste wapens tegen de buitenaardse invasie, al kan je ze wel enkel onder controle houden door middel van een digitale ketting. Astral Chain, snappie? Door omstandigheden verwerf je plots de gave om meerdere Legions tegelijk te bezitten. Je kan er nog steeds maar eentje tegelijk gebruiken tijdens een gevecht, maar dit steeds groeiende arsenaal is een geweldig pluspunten van Astral Chain. Ongeveer elk uur ontvang je wel weer een nieuwe vaardigheid of special move, waardoor je blijft experimenteren met de mogelijkheden.

Bayonet niet

De combat zelf? Die lijkt een mix van heel wat andere Platinum-games. Het gebruik van de Astral Chain zelf kan zeker tellen als een unieke selling point. Je kan je Legion vooruitsturen via de ketting, of juist terug in jouw buurt trekken. De ketting dient verder ook om vijanden vast te ketenen zodat ze een tijdje verlamd zijn, of om vijanden/projectielen terug te ketsen naar afzender. Bovendien kan je de ketting ook gebruiken voor een Chain Jump. Niet alleen handig om doorheen de levels te reizen, maar ook om meerdere vijanden tegelijk tegen de grond te meppen.

Andere elementen verwijzen dan weer duidelijk naar oude Platinum-titels. Ontwijk je een aanval op het laatste moment, dan activeer je een korte slow motion periode, net zoals in Bayonetta. Breng je voldoende schade aan, dan kan je je tegenstanders afmaken door letterlijk het hart uit hun lijf te rukken, zoals in Metal Gear Rising: Revengeance. Toch moeten we opmerken dan het besturen van je eigen personage plus ook nog eens jouw Legion, vaak voor chaotische taferelen zorgt. Even smooth als Vanquish of Bayonetta kunnen we de game helaas niet noemen.

Net geen Platinum

Gecombineerd met de eerder eenvoudige graphics, het matige stemmenwerk en de repetitieve soundtrack, duurt het eventjes vooraleer Astral Chain je zal bekoren. Het spel lijkt in eerste instantie niet goed te weten welk genre het wil uitgaan (eerder Devil May Cry madness of Nier: Automata sereniteit?). Maar eens je de eerste 2-3 uur achter de rug hebt, ontdek je regelmatig flarden van genialiteit. Dat de game ook nog eens co-op aanbiedt, en talloze rewards om levels te herspelen op andere moeilijkheidsgraden, is allemaal bonus. Solide game dus, zonder daarom een blind-aan-te-schaffen-topper te zijn.