Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PS4/Xbox One/Xbox Series/PC

Een Backstreet Boy, een onverantwoord naïeve presidentsdochter en een legertje bijtgrage dorpsgekken met Spaanse tongval: gek veel meer had Shinji Mikami niet nodig om destijds het onsterfelijke Resident Evil 4 ineen te steken. Capcom gaf delen 2 en 3 uit zijn legendarische survival-horrorreeks een bisronde, dus mocht de vierde aflevering – globaal beschouwd als hét chef-d’oeuvre – ook nog eens de revue passeren, in een fonkelnieuwe blazer.

Op dokters voorschrift 

Bij remasters en remakes vragen we ons steevast af of de game in kwestie de tand des tijds doorstaan heeft. Bij Resident Evil 4 is die vraag minder prangend: de game was danig invloedrijk voor menig actie-avontuur dat het aantal iteraties voor modernere systemen nog maar moeilijk bij te houden zijn. Een smart fridge-versie was er nog nét niet.

Ter illustratie: wij zetten eind 2021 nog maar de Meta Quest VR-headset op onze kruin om Leons lotgevallen andermaal te herbeleven in de virtuele realiteit. Heel erg lang hielden we dat niet vol, moeten we ridderlijk toegeven, want wanneer zo’n Ganado-met-hooivork bijna letterlijk in je nek staat te briesen, dan slaat onze hartmonitor tilt. Doctor’s orders, dus!

Whaddya buyin’, stranga?

Deel 4 staat erom bekend de gruwel te counteren met voldoende actie, opdat een groter publiek ook met deze titel aan de slag kon. En deze hervertelling gaat wat dat betreft zelfs nog een stapje verder. Zo is de militair getrainde Leon S. Kennedy flexibeler dan ooit in zijn zoektocht om de dochter van de president – codenaam ‘Baby Eagle’ – te redden uit de klauwen van een lugubere sekte in ruraal Spanje. De man beschikt godbetert over een pareertechniek die hem zelfs toestaat een maniak met kettingzaag af te blokken, mits perfecte timing.

Let wel, je gevechtsmes mag dan krachtiger en veelzijdiger zijn, het is dit keer ook breekbaar. En dus moet je je momenten kiezen. Gelukkig kan je het wapen tegen een prijsje laten repareren door de Australische handelaar die je af en toe tegen het lijf loopt, nog zo’n iconisch figuur dat opnieuw zijn opwachting maakt, zij het wat minder karikaturaal. ‘Whaddya buyin’, stranga?!’, klinkt helaas niet zo vettig als vroeger.

Waar het origineel de goede oude ‘stop-’n-pop’-schietcontrols hanteerde, waarbij Leon immobiel was tijdens het mikken, is hij dit keer, net als bij de vorige remakes, een pak agieler. Een meer dan welkome revisie, al vinden we Leons wandeltred en looppas respectievelijk net iets té traag en té snel.

Hierdoor voelt de broodnodige exploratie – geloof ons: je zal kogels en peseta’s willen zoeken – iets minder intuïtief aan. Dat Leon ook kan sluipen en op heimelijke wijze een mes in de nek van een Ganado planten is dan weer een logische toevoeging die de dynamiek opvijzelt.

Subtiele aanpassingen

Hoewel het origineel weinig geheimen voor ons kent, heeft Capcom zijn stinkende best gedaan om ervaren rotten toch te verrassen. De vele melige oneliners mogen dan intact gebleven zijn, toch kregen cutscenes een pak meer geloofwaardigheid, onder meer door het verbeterde stemmenwerk en hedendaagse visuals.

Sommige personages, zoals gladjanus Luis Serra, werden volledig herschreven en een grotere rol toebedeeld, zodat wij met een oprechte verwondering van chapter naar chapter toeleefden, afgewisseld met déja-vumomenten. Bovendien implementeerden de Japanners voldoende zijsporen en uitdagingen allerlei, als geestige extra voor de veteranen.

Het gros van de toevoegingen is eerder subtiel; zo zijn de verguisde quick-time events geschrapt, kan je je koffertje pimpen, is Leon in staat om snel van wapens te wisselen met de pijltjestoetsen, dienen de typemachines niet enkel om te saven – nogal overbodig gezien de auto-save-functie – maar ook om je opslagplaats te raadplegen en zo zijn er nog een handvol verbeterinkjes.

Geslepen Ashley

Een ingrijpender rechtzetting: de artificiële intelligentie van Ashley Graham, de jonkvrouw in nood van dienst, is merkbaar geslepener. Bevelen worden netjes opgevolgd en nimmer loopt ze in de weg of laat ze zich al te makkelijk grissen door belagers. Gelukkig, want de escortemissies uit het origineel golden toen als eenzaam dieptepunt, nu zijn ze gewoonweg spannend.

Ook de enkele nieuwe vijandtypes waarmee je het moet uitvechten krikken de spanning verder op. Of dacht je dat die dorpeling met afgehakte koekop als masker je wou uitvragen voor een etentje?

Tot slot willen we het audiovisuele departement van Capcom kudos geven voor het puike werk, want de vele omgevingen zijn heerlijk smerig. De begeleidende soundscapes zijn voortdurend onheilspellend, waardoor we ieder bouwval met knikkende knieën betraden, raketwerper in de aanslag of niet.

Het is eigenlijk een open deur intrappen. Dat Capcom met succes een oude Resident Evil kan omturnen in een moderne monsterhit, wisten we al jaren. En dus was het simpelweg te verwachten dat ook hun 18 jaar oude magnum opus nieuwe hoogtes verkent. De huidige aanvoerder van ons eindejaarslijstje is bij dezen bekend.