Getest op: Nintendo Switch

Na een zondvloed aan remakes, remasters en retrogames werd het tijd dat Nintendo nog eens uitpakte met een originele nieuwe titel. Dubbel goed nieuws wanneer blijkt dat die ook nog eens een uniek hoofdpersonage naar voren schuift. Al is daarmee het meeste positieve over deze Princess Peach: Showtime! gezegd.

Theater met druiven

Het voormalige slachtoffer van talloze kidnappings (en ongewenste huwelijksaanzoeken) kende de laatste tijd een flinke herwaardering. Mede met dank aan de Super Mario Bros.-film waarin Peach een belangrijke rol speelt. Met Showtime! krijgt de koninklijke blondine voor het eerst in 40 jaar haar eigen soloavontuur. Terecht vonden wij zo.

En dat avontuur begint zoals zowat elke Mario-game, bijzonder vredevol. Peach is samen met enkele van haar trouwe Toads op bezoek bij het Sparkle Theater. Die staat bekend voor haar prachtige toneelstukken, maar nog voor Peach de zaal kan betreden, loopt het mis.

Een mysterieuze vijand genaamd Grape en haar kornuiten vallen het theater binnen en saboteren de hele boel. Uiteraard is het aan de prinses om het zaakje te redden.

Ninja en cowboy

Wat we meteen noteren als het meest unieke aspect van deze game: Peach speelt in elk level een ander personage. Telkens betreed je de wereld van een ander toneelstuk waarbij Peach de rol van heldin voor haar rekening neemt. Van sluipende ninja en lassozwierende cowgirl tot detective en zelfs superheldin. Mega Peachy? Zoiets.

Los van welke transformatie Peach ondergaat: Nintendo heeft de gameplay ontzettend eenvoudig gehouden. Zowat elk level zal je met Peach rondlopen, springen, paardrijden of vliegen aan de hand van enkel de A-, B- en richtingsknoppen.

Kung Fu Peach kan vijanden met vliegensvlugge trappen verslaan en Mermaid Peach moet vissen op afstand besturen om obstakels te verwijderen. Andere transformaties veranderen de gameplay iets doortastender. Zo moet Detective Peach korte mysteries oplossen door bepaalde elementen in de omgeving te onderzoeken, en moet Patissier Peach behendig taarten en koekjes proberen bakken.

Weinig om het lijf

Mocht bovenstaande omschrijving je prikkelen, net zoals ze ons prikkelde, dan moeten we je helaas teleurstellen. Want hoe cool het idee ook is om elk level te baseren op een andere outfit, de realiteit heeft echter – excuseer de woordgrap – veel minder om het lijf.

De besturing en levels zijn zeer simpel gehouden, maar dat hoeft geen nadeel te zijn. Kijk maar naar Luigi’s Mansion en talloze andere indie actie/puzzelgames. Alleen gaat die poepsimpele besturing hier de eerste uren gepaard met een acuut tekort aan uitdaging.

De eerste level van elke transformatie is belachelijk gemakkelijk. Met slechts twee actieknoppen en nauwelijks uitdagingen (behalve het vinden van sterren tijdens de levels), mag je de eerste twee uur ronduit slaapverwekkend noemen.

Oké, deze game is duidelijk gericht op jonge kinderen, dachten we. Tot we verder speelden. De tweede en zeker derde level van elke transformatie verhoogt de moeilijkheidsgraad plots aanzienlijk. Nee, niet Elden Ring-moeilijk, maar de sprong in moeilijkheid zorgt ervoor dat die jonge kinderen van daarnet plots heel anders moeten leren spelen.

Wisselvallige identiteit

Princes Peach Showtime! voelt daarom bijzonder ongebalanceerd aan en zelfs wij vinden het best verwarrend. Wie wil Nintendo met deze game eigenlijk aanspreken? Jonge kids die de Mario-film gezien hebben, maar onherroepelijk vast zullen zitten? Of de oudere gamer die gek is op alles wat Mario is, maar zich gapend en geeuwend door dit toneeltje moet worstelen?

Bovendien is dit podiumavontuur erg snel voorbij: je doet er maximaal 10 uurtjes over, en dat is enkel als je doelbewust op zoek gaat naar alle verzamelbare munten in de levels. Daarmee kan je dan nieuwe jurken voor Peach en haar stervormige sidekick Stella kopen. En dan valt het doek helemaal. Bijzonder magertjes allemaal en bij ons stond de motivatie om het podium opnieuw te betreden op een bijzonder laag pitje. The show must go on? Liever niet.

Moeite doen

Als we proberen mild te zijn, kunnen we Princess Peach: Showtime! nog omschrijven als ‘geen absolute ramp’. Sommige van de levels hebben leuke momenten, maar het voelt allemaal als te weinig aan. Zeker voor een trotse ontwikkelaar als Nintendo. Alsof ze na het bedenken van het concept verder weinig aandacht hebben besteed aan de uitwerking.

Dat zie je ook aan de matige graphics, die soms qua stijl op Paper Mario lijken, maar dan zonder overtuiging. Een bedrijf dat games Kirby’s Epic Yarn en Yoshi’s Woolly World visueel kan bedenken, moet toch beter kunnen dan dit basisniveau.

Showtime! wordt verder ook geplaagd door laadschermen. Korte maar veel te frequente laadschermen, temeer omdat de levels die geladen worden helemaal niks spectaculairs bevatten. De soundtrack is dan weer prima, maar verre van memorabel, terwijl de geluidseffecten en met name de minimale stemmetjes van Peach ondermaats zijn. “It’s Peach Time!” roept ze, maar wij voelen het niet.

Daarom moeten we ook besluiten dat Princess Peach: Showtime! absoluut mag overgeslagen worden. We raden de game wél aan voor pakweg de helft van de huidige vraagprijs, maar momenteel echt niet. Peach verdient beter, want wat we nu voorgeschoteld krijgen is de grootste deuk in haar imago sinds “Peaches” van Jack Black.