fbpx

Pokémon Scarlet & Violet maken evenveel sprongen voor- als achteruit

Pokemon scarlet violet review

Nog maar een maand geleden mochten we al eens kort op de wandel in de op Portugal gebaseerde Paldeo-regio van Pokémon Scarlet en Violet. Na een uur vol vangen en vechten kregen we alleen zin in méér. Met zijn voor het eerst volledig exploreerbare open wereld, charmante personages, waanzinnige hoeveelheid Pokémon en een rist nieuwigheden leek Game Freak eindelijk de game te gaan bouwen waar we als kind (en toegegeven: ook student) van droomden.

Helaas leken technische euvels allerlei in de weg te staan van die wens, hoewel de makers erop bleven hameren dat we slechts een testversie in onze handen geduwd kregen. Maar nu we the real deal achter de kiezen hebben: was een maand voldoende om de grootste kinken in de kabel weg te werken?


Pokemon review 1

Cyberpunkske

Laat ons beginnen met het slechte nieuws: Game Freak heeft ei zo na een Cyberpunkske gedaan. Net als bij CD Projekt REDs geplaagde release uit 2020, had ook hier een jaar extra ontwikkeltijd geen overbodige luxe geweest. Onze zelf ineengeflanste trainer glitchte meermaals door de grond of zag zijn hoofd Excorcist-gewijs rondjes draaien op zijn torso. Ja, naast Spidops en Nymble zijn ook die andere soort bugs in groten getale aanwezig.

Een en ander is ook te wijten aan de inmiddels voorbijgestreefde Switch-console, die – hierover is al véél digitale inkt gevloeid – dringend een krachtigere opvolger behoeft. Met een stabiele 30 frames per seconde kunnen we anno 2022 in extremis nog leven, maar hier hort en stoot alles zodanig dat ons inlevingsvermogen danig op de proef gesteld wordt. Van gedetailleerde textures is geen sprake, laat staan van fraaie vergezichten. Nee, op de iconische art direction na, is Violet/Scarlet op grafisch gebied een miskleun bomvol slordigheden die zelfs zijn meerdere moet erkennen in de Pokémon-afleveringen uit het Game Cube-tijdperk.

pokemon review 2

Hulpwieltjes overboord

Goed, tot daar ons gesakker. Want voor hen die langs dat alles kunnen kijken, biedt dit tweeluik de meest interessante en vrije Pokémon-ervaring in jaren. Wat zeggen we, aller tijden! Meer dan ooit beseffen we dat de Pokémon-games oude stijl, die we weliswaar met veel plezier speelden, ons continu bij het handje grepen en nimmer losten. Nintendo gooit eindelijk de hulpwieltjes overboord en laat je jouw eigen verhaal schrijven. Dat is een revolutionaire stap in een reeks die sinds jaar en dag op safe speelt.

Hoewel de makers je niet-subtiel richting een bepaald pad sturen, is het wel degelijk mogelijk om met een veel te zwak arsenaal aan Pokémon in een veel te sterk gebied terecht te komen – compleet normaal in openwereldgames, maar verfrissend in een Pokémon-avontuur.

Pokemon review 4

Studentikoze stemming

Je kruipt dit keer niet in de huid van de zoveelste jonge trainer die de allerbeste wil worden. De plot draait om een student die net is ingeschreven bij de oudste universiteit van Paldea (de Naranja of Uva Academy, afhankelijk van de editie) en op een onafhankelijke studie wordt gestuurd. Tijdens die reis moet je achttien hoofdtaken volbrengen, waaronder acht gyms verslaan, titanen opsporen en bases van het gemene (of verkeerd begrepen?) Team Star uitschakelen. Die opzet wérkt gewoon en bracht ons meteen in een soort nostalgische, studentikoze stemming.

In plaats van te focussen op een groots, wereldomvattend verhaal, krijgen we voor het eerst meer intieme en oprecht aanvoelende subplots over de Academy-studenten. Neem Team Star bijvoorbeeld, in een zwart-witwereld de onmiskenbare badguys. Maar Game Freak pakt het genuanceerder aan door hun trieste pestverleden uit de doeken te doen, waardoor wij zowaar emotioneel geïnvesteerd geraakten. Emotie? In een Pokémon-game? Jazeker.

pokemon review 3

Net als Ash

De eerder beschreven vrijheid is de grootste troef van dit tweeluik. Soms gingen we een Team Star-basis binnen om meteen te beseffen dat onze Sprigatito en co. niet sterk genoeg waren. Geen erg, we konden gewoon teruggaan en op een gigantische Klawf jagen, of ons geluk beproeven in de Grass Gym of gewoon een paar uur lang rondzwerven en Pokémon vangen. Eindelijk voelden we ons als Ash Ketchum in de animereeks, tijdens een van zijn vele avontuurlijke uitstapjes.

Dat die vrijheid als (optioneel) neveneffect ook een flink opgekrikte moeilijkheidsgraad heeft, vinden we ook alleen maar een pluspunt. Pokémon-games staan bepaald niet bekend om hun uitdagend karakter, maar hier zijn de battles met momenten knap lastig, hetgeen voor ons – een íéts ouder publiek, snif – het spelplezier vermenigvuldigde. Nu, als je netjes het logische pad bewandelt, dan zal je zonder al te veel problemen progressie maken – opdat ook de allerjongsten nog steeds aan hun trekken komen.

pokemon scarlet rveiew 5

Halfgaar

Sommige nieuwe keuzes voelen dan weer halfgaar aan. Bij gyms dien je, in plaats van louter een legertje trainers te verslaan om het uiteindelijk tegen de gym leader op te nemen, eerst een minigame tot een goed einde brengen. Die kleine queesten gelden hoogstens als bezigheidstherapie – lees: Game Freaks lauwe poging om variatie te creëren.

Vonden we ook jammerlijk: de fel geprezen vangtechniek die geïntroduceerd werd in het begin dit jaar verschenen Pokémon Legends: Arceus, maakte niet de oversteek – nochtans een meer dan logische keuze in zo’n op vrijheid geënte ervaring als deze. We durven te vermoeden dat de summiere ontwikkeltijd hier een aandeel in heeft, maar we vinden het jammer dat Game Freak zoveel stappen vooruitzet, en tegelijk evenveel terug. De perfecte Pokémon-game moet nog gemaakt worden, zoveel is duidelijk. De hulpwieltjes zijn dan overboord gegooid, de fiets moet nog altijd rechtop blijven rijden. We duimen alvast voor wat pleisterwerk.

6.9
Pokémon Scarlet & Violet
  • ongeziene vrijheid
  • meest uitdagende titel
  • plot die snaren durft te raken
  • duffe queesten
  • technisch en grafische miskleun

BESLUIT

Een revolutionaire sprong in de goeie richting eindigt met een onzachte smak op de vloer. Pokémon Scarlet en Violet hebben wellicht de beste basis in de hele reeks, maar de uitvoering is simpelweg ondermaats.

Een reactie achterlaten