Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PS4/Xbox/PC/Switch

Nu Microsoft de poorten naar Sony’s console heeft opengezet, kunnen PS5-gamers ook van enkele Xbox exclusives genieten. De eerste in de rij? Pentiment, een geniaal, middeleeuwse moordavontuur ontwikkeld door een studio met naam en faam in het RPG-genre.

Obsidian wie?

Jawel, Obsidian Entertainment dus. Nog nooit van gehoord? De kans is groot dat je wel al een game van hen speelde. De Amerikaanse ontwikkelaar werd lang gezien als de perfecte studio om sequels of spin-offs te maken van bestaande reeksen. Denk maar aan Fallout: New Vegas en Dungeon Siege III.

Andere gamers gaan de naam misschien pas herkennen wanneer we vertellen dat Obsidian ook achter South Park: The Stick of Truth, The Outer Worlds en Pillars of Eternity zit. In 2022 brachten ze met Pentiment een heel andere soort game naar Xbox, en jawel, ook op PS5 toont dit ogenschijnlijk eenvoudig niemendalletje opnieuw zijn troeven.

Middelgeeuwen?

Schrijf Pentiment niet af op basis van een screenshot of een korte gameplayvideo. Dit old school point & click avontuur ziet er misschien best primitief uit, alsof het van een indiestudio komt. En ja, de gameplay bestaat voor het leeuwendeel uit rondwandelen in middeleeuwse locaties en praten met de lokale bevolking. Maar geloof ons, Pentiment is absoluut de moeite waard.

Al moet je dat eerste – toegegeven: saaie – uur wel even doorbijten. Jij kruipt in de huid van Andreas Maler, een kunstenaar-in-opleiding die verblijft in een onbeduidend Duits dorpje genaamd Tassing. Iedereen in het dorp kent jou – als inwoner van een grote stad val je nu eenmaal op tussen de simpele boeren en werklieden – maar het duurt eventjes vooraleer je alle andere personages leert kennen.

Tijdens je eerste uur met Pentiment krijg je vooral heel wat namen, plaatsen en concepten uit het Latijn of uit de Bijbel op je afgevuurd. We gaan eerlijk zijn: Pentiment voelt die eerste 60 minuten eerder als een interactieve encyclopedie dan een topgame.

Surprise Act

Maar geef Pentiment wat tijd en de verhaallijn begint op gang te komen. Je geraakt in een moordzaak verwikkeld, waarbij een baron om het leven komt en een bevriende monnik als dader wordt aangeduid. Je neemt de taak op zich om als buitenstaander de onschuld van je vriend en mentor te bewijzen. De tijd dringt echter en Pentiment weet perfect hoe het je aan het twijfelen moet zetten.

Door met de bevolking van het dorp en de abdij te praten ontdek je dat er heel wat mensen een motief zouden kunnen hebben. En dat er ook nog wel tal van andere zaken aan het gebeuren zijn in het kleine Tassing. Was de duivel echt afgedaald naar Kirsau? Loopt er een geest rond tussen de vervallen Romeinse ruïnes? En wat is het geheim van zuster Matilda?

Dilemma’s

Langzaamaan begin je ook te merken dat beslissingen die je ietwat willekeurig maakte later een rol van betekenis gaan spelen. Hoe Act 1 eindigt, hangt voor een groot deel af van de keuzes die Andreas maakt tijdens de loop van het spel. De richting die de volgende acts uitgaan durven we bijzonder verrassend te noemen, met personages die terugkeren of een heel andere opinie over jou hebben op basis van wat er vooraf gebeurde. De sfeer wordt bij momenten grimmig en ook de dialogen en soundtrack krijgen een bittere klank.

We vinden het echt geweldig hoe Obsidian het verdere verloop heeft opgezet: constant zal je terugdenken aan dat eerste deel. Had je toen maar andere keuzes gemaakt, of beter opgelet welke banden er tussen bepaalde personages waren. Het nodigt sowieso uit tot herspelen eens de aftiteling voorbij rolt.

Mooi meegenomen voor PS5-spelers: Pentiment krijgt op Sony’s console een optie om alles aan 120 fps te laten lopen. Maar buiten de DualSense-ondersteuning speelt alles exact zoals op de Xbox Series X.

Geprevel

Pentiment heeft veel weg van een literair meesterwerk. Niet meteen een term die vaak zal gebruikt worden voor een videogame, maar in dit geval zeker van toepassing. Obsidian heeft duidelijk een passie voor dit tijdperk van de geschiedenis en wou een zeer specifiek verhaal vertellen. Dat dit ervoor zorgt dat heel wat gamers Pentiment aan de kant zullen schuiven als een pretentieus pronkstuk, neemt de ontwikkelaar er volgens ons graag bij.

Er valt nog zoveel te vertellen over Pentiment, maar we willen niets spoilen. Je moet het zien als een game die je wil meeslepen naar een andere tijd, die je wil onderdompelen in de gedachtegang en moraliteit van de verschillende klassen (boeren, werklieden, nobiliteit en religie) van de toenmalige bevolking.

Als dat jou saai in de oren klinkt, dan mag je Pentiment wellicht overslaan. Maar voel je je toch getriggerd, en ben je bereid een game te spelen waarin de gameplay bestaat uit lezen, rondlopen en zeer lichte puzzels oplossen? Dan is dit gegarandeerd jouw ding.