Getest op: Nintendo Switch

Gaat er nog een maand voorbij zonder minstens één remake van een oude RPG of adventure game? Wij krijgen de indruk van niet. Vooral op Nintendo Switch lijkt deze stroom nostalgie niet op te houden. En daar wordt nu nog een klepper aan toegevoegd, ditmaal uit de nog vaak ondergewaardeerde Gamecube-catalogus.

Papieren Mario

Met zijn waaier aan retro-emulators mag Nintendo’s Switch zich aan het eind van zijn levensduur stilaan kronen tot de hoofdcurator van de rijke gamegeschiedenis. Talloze remakes en heruitgaven van klassiekers als Secret of Mana, Chrono Cross, Super Mario RPG en Live-a-Live maken het plaatje compleet.

Met deze remake van Paper Mario: The Thousand-Year Door brengt Nintendo een game terug die in zijn eigen tijdperk al kon rekenen op heel wat waardering. En ook hier opnieuw – we verklappen het alvast – heeft de ervaring nauwelijks aan kwaliteit ingeboet.

Het toen nog best unieke aan deze Gamecube-sequel: Mario en alle andere personages in de game werden zo dun als papier weergegeven. Het zorgt voor een frisse visuele stijl die zelfs vandaag de dag nog steeds relevant oogt. Zeker dankzij de soms subtiele HD-update van de graphics komt dat papieren effect nu nog beter tot zijn recht, al hebben we de gimmick ondertussen natuurlijk al wel in heel wat andere games gezien.

Perspectieven

Meer dan zijn grafische stijl zullen het echter de gameplay en de verhaallijn van deze klassieker de oudere gamers zijn bijgebleven. Want, jawel, ook in deze Mario-game wordt Princess Peach ontvoerd, en dient er zich in eerste instantie niemand anders dan de besnorde loodgieter aan om haar te redden. Maar de verhaallijn, veel uitgebreider dan diegene die je gewend bent uit de meer actiegerichte Mariogames, bevat enkele plottwisten en variaties op het thema. Heb je het origineel nooit gespeeld? Dan staat je enkele verrassingen te wachten.

Het is echter in de gameplay dat die papiergimmick meer wordt dan een visueel trucje. In de loop van de ongeveer 35 uur durende game pikt Mario enkele speciale krachten op die hem toelaten om zich te veranderen in andere voorwerpen, zoals een papieren vliegtuigje waarmee hij eerder onbereikbare zones kan verkennen.

In combinatie met de zeer interactieve gevechten, is het die verkenning van de omgeving die deze Paper Mario tot een topper maakt. Memorabel zijn onder meer de verschillende perspectieven die het verhaal je toont. Naast de avonturen van Mario zelf, geeft Nintendo je op gezette tijden ook de kans om Peach en zelfs Bowser te besturen. Hun blik op de gebeurtenissen geeft vaak een heel andere kijk op de zaak, en ook de gameplay in deze segmenten heeft een heel andere focus.

Schaar, steen, papier

Over de verhaallijn gaan we verder niks verklappen. Die begint zoals een standaard Mario-verhaal, maar gaat dan zoveel verschillende kanten uit dat je het moet spelen om het te geloven. Wel een extra woordje willen we kwijt over de combat. Die bestaat nog steeds uit een eerder klassiek turn based systeem, maar met heel wat toeters en bellen.

Mario kan aanvallen met sprongen of een hamer, maar leert voortdurend speciale moves bij. De meeste van zijn aanvallen vergen een actieve input van jou als speler om ze goed uit te voeren, waarbij de timing cruciaal is om de maximale schade aan te richten. Bovendien ontmoet je tijdens je avonturen verschillende partners waarvan je er tijdens de gevechten één kan meenemen (je kan wel nog je partner wisselen tijdens de actie). Elk van deze unieke figuren heeft naast een eigen boeiend achtergrondverhaal ook een set unieke skills, die vooral tijdens de battles van pas komen.

Aangezien elke vijand zijn eigen aanvalspatronen en zwaktes bezit, vormen de gevechten een soort puzzel waarbij je steeds de timing in de gaten moet houden. Om je aanvallen uit te voeren, maar ook om te verdedigen. Mits een juiste druk op de knop kan je een aanzienlijk deel van de schade die je zou ontvangen afblokken. Het zorgt ervoor dat elk gevecht je blijft engageren aangezien je steeds op je hoede moet zijn. De baasgevechten worden bijvoorbeeld erg pittig. We verklappen niets, maar de eindbaas van Paper Mario: The Thousand-Year Door staat als sinds zijn eerste release in 2004 bekend als één van de moeilijkste ooit in een Nintendo-game.

En daar schuilt voor een deel de magie van deze game. Je bevindt je op heel wat vlakken in een klassiek en gezapig Mario-avontuur, maar toch is er heel wat ruimte voor onverwachte momenten. Of die nu tijdens de verhaallijn plaatsvinden of in de loop van een stevig gevecht, het zijn memorabele tijden.

Niet achterhaald

Net zoals bij heel wat remakes vragen we ons vooral af wie het doelpubliek wel moge zijn. We vermoeden dat er wel een handvol gamers bestaat dat nostalgische gevoelens voor deze RPG heeft, en het verhaal graag in HD willen herbeleven op Switch. Voor hen voorziet Nintendo een ietwat pover aanbod aan nieuwigheden.

Nintendo voorziet hier iets uitgebreidere tutorials, een quick menu voor Badges, Partners en Items en de eerder vermelde grafische oppoetsbeurt. En dan hebben we belangrijkste veranderingen eigenlijk al gehad. Het zijn vooral de dialogen, de eigenzinnige wereld en de combat die de game rechthouden, maar die waren er dus ook al in het origineel.

Of deze versie dan echt de aankoop waard is als je een nog werkend exemplaar op Gamecube bezit? Da’s een terechte vraag. Wellicht is de echte doelgroep eerder de jongere generatie gamers die nog nooit van Gamecube gehoord hebben. Zij beleven deze best unieke mix van Mario en RPG voor het eerst en zullen dan ook niet wakker liggen van de bijzonder subtiele verschillen tussen de twee versies.

De belangrijkste boodschap is dan ook: dit avontuur werkt na 20 jaar nog steeds buitengewoon goed en daarom raden we deze remake vlotjes aan. Op geen enkele manier voelt de game achterhaald of gedateerd aan. Op heel wat vlakken is dit nog steeds de betere, zelfs in vergelijking met recentere titels in dezelfde franchise, zoals Color Splash en The Origami King. Dus wat je reden of leeftijd ook is, met het aankopen van deze Paper Mario kan je eigenlijk weinig verkeerd doen.