Getest op: Nintendo Switch
Ook beschikbaar op: PS4/PS5/Xbox One/Xbox Series/PC

We kunnen eigenlijk drie reviews schrijven van van Octopath Traveler II. Drie reviews die bepalen of je deze nieuwe RPG van Square Enix en Acquire in huis moet halen of niet. Welke voor jou is? Dat hangt allemaal af van hoeveel RPG’s je in je gameleven al verslonden hebt.

Ben je een beginner die een geschikte RPG zoekt als startpunt?  Een ervaren RPG-speler die zich afvraagt of deze sequel iets nieuws te bieden heeft? Of eerder de doorwinterde RPG-vreter die zo goed als alle RPG’s heeft gespeeld? Wij hebben voor elk type het antwoord.

De beginner

Octopath Traveler II probeert net als zijn voorganger zeer duidelijk een hommage te zijn aan klassieke JRPG’s uit het tijdperk van de Super Nintendo. Doorgaans zijn het vooral indie ontwikkelaars die dit genre uit de jaren ’90 als grote inspiratiebron gebruiken, maar ook grote jongens als Square Enix of NIS America zijn er niet vies van. Voor iemand die op zoek is naar een niet al te ingewikkeld RPG-avontuur komt dit goed uit.

Spellen als Octopath Traveler slagen er namelijk perfect in om de gameplay en de verhaallijnen van die klassiekers na te bootsen, met hier en daar een moderne toets. Deze klassieke RPGs focusten doorgaans op drie zaken: gevechten, verhaal en mooie presentatie. Op dat vlak kan je moeilijk een beter RPG-startpunt vinden dan Octopath Traveler II.

De game staat los van zijn voorganger, ook al speelt die zich in dezelfde wereld af, maar op een ander continent. Je kan kiezen uit één van acht zeer verschillende startpersonages (vandaar de titel van de game), en zal in de loop van je avontuur het volledige team aan figuren kunnen rekruteren om tegen het kwaad te strijden.

Via korte, maar handige tutorials leer je de krachten en vaardigheden van je personages kennen, en dat zal nodig zijn want de combat wordt snel uitdagend. Gelukkig biedt de open wereld steeds een indicatie aan van welk level je personages idealiter bereikt hebben, vooraleer ze een bepaald gebied betreden. Dit zorgt ervoor dat je ondanks de vrijheid toch steeds begeleid wordt naar specifieke stukken van het verhaal. Bovendien vinden we de grafische stijl en vooral de muziek absoluut subliem, verwelkomend en op zich al de moeite waard.

Kortom: als je nieuw bent in het genre, dan durven we je Octopath Traveler II absoluut aanraden.

De ervaren RPG’er

Heb je al meer RPG’s op de teller? Misschien de eerste Octopath Traveler een kans gegeven toen hij gratis op Game Pass kwam? De kans is groot dat je je in dat geval wel zal vermaken met Octopath Traveler. Tenzij je een absolute aversie hebt aan old school RPGs en je gading eerder vindt in de meer moderne stijl van Japanse RPGs zoals Final Fantasy XV en Tales of Arise. In dat laatste geval zal Octopath er wellicht wat oubollig uitzien. Maar voor de meeste RPG-fanaten zal het vechtsysteem van deze titel, in combinatie met de soundtrack voldoende sterk zijn om de ongeveer 75-80 uur uit te zingen.

Het grote nadeel: voor gamers met dit niveau aan RPG-ervaring (waar we onszelf overigens bijrekenen, voor de volledigheid) blijft deze Octopath Traveler net iets te veel ter plaatse trappelen. Niet alleen is dit vervolg een bijna één-op-één kopie van zijn voorgange – met zelfs exact dezelfde character classes – maar bovendien biedt het zelfs minder unieke momenten dan zijn voorvaderen uit de jaren ’90.

Octopath heeft geen tijdreizen zoals Chrono Trigger, geen epische, wereld verscheurende dramatiek zoals Final Fantasy VI en Suikoden, en geen geflipte eigen smoel zoals Earthbound. Het meeste kan je Octopath nog vergelijken met Live-A-Live, een jaren ’90 RPG die vorig jaar een heruitgave kreeg voor de Switch. Die game had ook een handvol personages met elk een eigen verhaallijn die je in een volgorde naar keuze kon uitspelen. Maar Live-A-Live had bovendien een vleugje tijdreizen, unieke spelsystemen afhankelijk van je gekozen personage én verhaallijnen die veel boeiender aanvoelden.

Toch blijven we erbij dat de meeste gamers die het genre hoog in het vaandel dragen absoluut plezier zullen beleven aan Octopath Traveler II. We maken ons alleen de bedenking hoe groot de kans is dat je hem ook effectief zal uitspelen vooraleer de déja-vu te zwaar begint door te wegen.

De RPG-vreter

Speel je daarentegen zowat elke RPG die er op consoles verschijnt? Dan zullen jou waarschijnlijk eerder de negatieve kanten van Octopath Traveler II opvallen. Voor jou zijn de grafische stijl, knappe muziek en het vechtsysteem – dat een mix is van Bravely Default en Persona – absoluut pluspunten. Maar je voelt echter ook snel aan dat Octopath niet meer om het lijf heeft dan dat.

Er is geen bevreemdende verhaallijn zoals in Persona of Shin Megami Tensei. Geen rijke wereld zoals in Trails of Cold Steel, geen diepgang zoals in Disgaea. Kortom, voor jou voelt deze game aan als een My First RPG. De kans is zelfs groot dat je die originele toppers uit de jaren ’80 en ’90 allemaal al gespeeld hebt, en dan merk je dat Octopath helemaal niks baanbrekends in huis heeft.

Conclusie?

Drie realiteiten, en allemaal correct wat ons betreft. Wij hebben alleszins best genoten van onze tijd met Octopath Traveler II, maar dan vooral de eerste 20 uur. Daarna begint het gebrek aan afwisseling in de gameplay te hard op te vallen, en merk je dat de verschillende verhaallijnen niet voldoende spanning bezitten om je geïnteresseerd te houden.

Dat de makers slechts minuscule veranderingen hebben doorgevoerd ten opzichte van de eerste game, vinden we zonde. De score onder deze review is dan ook die vanuit ons standpunt als ervaren RPG’er. Nieuwkomers mogen er gerust tien procent bij tellen. En de omgekeerde bewerking als je tot de categorie van de RPG-vreter behoort. Indien er ooit een Octopath Traveler III komt, hopen wij toch op meer durf.