In 2014 lanceerde Monolith Productions een verrassingsaanval met Shadow of Mordor. Een sleeper hit, want niemand die eigenlijk nog een goede Lord of The Rings-game verwachtte. De reden van succes was overduidelijk: het inventieve Nemesis-systeem, dat het uitdunnen van het legertje Orks tot een uiterst dynamische en verslavende bezigheid promoveerde. Maar kan deze Shadow of War dat succes overdoen nu het verrassingseffect weg is? Met gemak. De jongens van Monolith hebben werkelijk alles uit het Tolkien-vat getapt om op alle vlakken te overtreffen.
Even terugblikken: hoewel Shadow of Mordor opende met een knaller van een intro, haalde het verhaal nooit het niveau van dat eerste kwartier. Niet zo in Shadow of War. Vanaf de eerste seconde word je in de fantasie van Midden-aarde gezogen dankzij het sublieme gebruik van de Tolkien-lore. Hoewel Monolith het bronmateriaal hier en daar buigt, levert de studio een verhaal af dat perfect binnen Midden-aarde past. Nieuwe personages zijn boeiend en de duistere fantasy-toon wordt geweldig overgebracht. Sterker, Shadow of War vinden wij zelfs, samen met de originele boeken, een van de beste vertellingen uit Midden-aarde.
De drijvende kracht achter Shadow of War blijft echter het extreem veelzijdige Nemesis-systeem. Nu heb je niet één, maar vier vijandelijke legers Orks die jij moet uitbenen, verspreid over evenveel regio’s. Aan het vechtsysteem is niet veel getornd: de gevechten zijn nog steeds übervloeiend en ongecompliceerd doch voldoende uitdagend. En de executies bevredigend bruut. Leuke bonus is dat elke Ork-kapitein uitrusting dropt met een unieke look en stats, zodat je af en toe eens van kloffie kan wisselen. Maar het coolste speeltje is natuurlijk de nieuwe Ring of Power. Daarmee kan je vijandelijke Orks brainwashen en ze rekruteren in je eigen leger. En hier komt het vernieuwde Nemesis-systeem echt op dreef.
In plaats van zelf de hiërarchie aan tegenstanders één per één uit te schakelen, kan je onderdanen bevelen om een vijandelijke War Chief uit de weg te ruimen of zijn lijfwachten te infiltreren. Op jouw bevel steekt hij zijn War Chief een mes in de rug, al moet je opletten, want niet elke griezel is te vertrouwen. Als jouw Ork zich plots bedreigd voelt, kan hij zich even goed tegen je keren en zich aansluiten bij de War Chief. Geniaal, want het zorgt voor een onvoorspelbare dynamiek die ongezien is in games. Dramatisch, want een van je beste soldaat eigenhandig executeren wegens verraad is best een zware domper.
De creativiteit van het Nemesis-systeem bereikt zijn climax tijdens de Fortress Siege. Met je bende gesprokkelde griezels mag je de forten van Sauron belegeren. Complete chaos, maar fantastisch om te zien, want onder luid gejoel en inslaande projectielen, slachten beide partijen mekaar zonder verpinken af. Een belegering staat altijd onder leiding van een aantal kapiteins, die elk een coole upgrade naar het slagveld brengen zodat het schouwspel nog spectaculairder wordt. Wat dacht je van een gigantische Graug die de tegenstand verplettert? Of liever een draak die je vijanden in lichterlaaie zet? Stuk voor stuk badass momenten die je niet snel vergeet.
Shadow of War is een uitstekende game, maar valt er dan niets slechts over te zeggen? Weinig, al moeten we toegeven dat Mordor, ondanks de dynamiek van het Nemesis-systeem, vrij strak geregisseerd aanvoelt. De oorzaak? Er zijn geen random encounters meer en vendetta’s tussen Orks onderling voltrekken zich altijd via missies. De uitkomst van elke confrontatie beïnvloedt telkens opnieuw de machtsstructuur van Mordor. Mocht je dus geen kapiteins uitschakelen, dan blijft de situatie ongewijzigd. Kortom, Monolith spant het keurslijf iets nauwer aan dan verwacht. Is het genoeg om Shadow of War daarop af te straffen? Helemaal niet, want de gameplay en gigantische variatie aan vijanden is zo divers dat je er niet van wakker ligt. Elke Ork-kapitein behoort tot een bepaalde tribe en heeft persoonlijke sterktes en zwaktes die hem uniek maken. Het geeft elke confrontatie persoonlijkheid. Maak je hem af voor betere loot of lijf je hem liever in als soldaat voor je leger? Keuzestress dus, maar wel van het soort waar je gelukkig van wordt.
Shadow of War is even gigantisch als indrukwekkend, even vermakelijk als meeslepend. Na Horizon: Zero Dawn en NieR: Automata alweer een openwereldgame die bewijst een fantastisch verhaal te kunnen neerzetten. Wij roepen deze sequel dan ook uit tot beste Tolkien-game ooit.
