Verrassingsaanval van formaat: terwijl de wereld wacht op Metroid Prime 4, komt Nintendo aanzetten met Metroid Dread, een oldskool 2D-avontuur die meer is dan een zoethoudertje. Metroid Dread wordt het sluitstuk van de verhaallijn die begon met het originele spel uit 1987. Een uitnodiging om de actieplatformer enkele uurtjes uitgebreid op de nieuwe Switch OLED te testen, lieten we dan ook niet zomaar aan ons voorbijgaan.

Duister en beklemmend

Toen we de aankondigingstrailer zagen, waren we eerlijkheidshalve niet zo onder de indruk van de gekozen grafische stijl. Maar eenmaal in de wereld ondergedompeld, blijkt onze achterdocht ongegrond. De wereld van Metroid Dread is duister en beklemmend, helemaal anders dan je van de gemiddelde Nintendo-titel verwacht. Dat Dread gelijktijdig met de nieuwe Nintendo Switch OLED verschijnt, is dan ook niet toevallig.

De donkere kleuren en contrasten komen stukken beter tot hun recht op het nieuwe, grotere OLED-scherm. Het beklemmende sfeertje wordt nog eens versterkt wordt door de geluidseffecten en de goed getimede muziek. Koptelefoon op? Niet meer nodig, want het geluid klinkt nu een stuk beter dankzij de verbeterde speakers van de Switch OLED. Het nieuwe model biedt verder echter geen upgrade op vlak van hardware performantie waardoor we heel af en toe een frameratedip ervaarden. Maar storend wordt het nooit.

Sluitstuk van een saga

Speciaal voor nieuwkomers start de game met een beknopte synopsis van de plot uit vorige Metroid-games. Hier en daar zelfs met stemmenwerk, niet zo’n evidentie bij veel Nintendo-spellen. In Dread wordt Samus op reddingsmissie gestuurd nadat zeven E.M.M.I. robots spoorloos verdwenen. Onze gepantserde heldin geraakt meteen in de clinch met een mysterieuze figuur, verliest het bewustzijn en wordt wakker zonder haar kenmerkende krachten.

Als speler moet je terug naar het ruimteschip zien te geraken, terwijl je al je krachten opnieuw verzamelt. Een oerklassieke insteek dus die veteranen van de serie zeker zal bekoren. Tegelijk draait het bij Metroid natuurlijk vooral om de gameplay en die vinden we ijzersterk.

Typische Metroid

De Metroid gameplay uit de originele games was zo sterk dat er een heel nieuw spelgenre aan gewijd werd. Vooral indiestudio’s wisten ons de afgelopen jaren geregeld te verrassen met enkele sterke Metroidvania titels. Denk ‘Hollow Knight’ en ‘Ori and the Will of the Wisps’. Hoewel ze verderbouwen op de gameplayformule van de Metroid-franchise, blijft de originele inspiratiebron nog steeds tot de verbeelding spreken.

Het verkennen is en blijft het hoofddoel en daarbij kan je opnieuw gebruik maken van Samus’ bekende armkanon en raketten. Nieuw in Dread is een camouflagemantel die haar onzichtbaar en onhoorbaar maakt. Verder beschikt Samus nu ook over een Omegashot die je iets langer dient op te laden maar wel veel schade kan berokkenen. Ook counteren moet je goed onder de knie krijgen, want daarmee knal je de vijanden sneller knock-out én regenereert Samus bovendien iets meer levensenergie.

Pittige bosses

Die extra moves en powers zullen Samus goed van pas komen. Die zeven verloren gewaande E.M.M.I’s waarover we het eerder al hadden, blijken vijandig geworden. Omdat je de overlevingstocht op deze planeet zo goed als weerloos begint, zal je hen een tijdlang moeten proberen vermijden. Een confrontatie loopt immers altijd fataal af. Niks brengt dan ook meer voldoening dan zo’n E.M.M.I. de kop af te knallen nadat je die urenlang hebt ontweken op zoek naar de juiste suitupgrade.

Bovendien blijken die zeven mechs niet de enige bazen op de planeet. Het eerste echt grote gevecht dat we voor de kiezen kregen bestond uit drie fases en heeft ons maar liefst vijf pogingen gekost voor we door hadden hoe we die moesten tackelen. Lekker pittig dus, al wordt het gelukkig nooit frustrerend. En van een beetje uitdaging is nog niemand doodgegaan.

Metroid Dread wordt wel degelijk een titel om in de gaten te houden. De sfeervolle 2D-locaties, de typische Metroid gameplay en enkele pittige baasgevechten zorgden ervoor dat we verlangen naar meer. Gelukkig is de release heel nabij.