fbpx

HPTO

Marvel’s Midnight Suns is een tactische en best epische muilpeer

marvels midnight suns review 1

Een XCOM met Marvel-superhelden? Daarmee doe je Marvel’s Midnight Suns zwaar tekort. Het is ten eerste niet zomaar een tactische game, maar een volwaardig rpg-epos waarvan de combatsequenties toevallig tactisch van aard zijn. En de superhelden die je op dat speelveld uitzet zijn ook niet noodzakelijk de meest voor de hand liggende.

Wild Wild Mix

Wie dit najaar op zoek was naar een Grote Game met hoofdletters G, een epos met een speelduur van 40 tot 60 uur, moest het tot nu toe doen met een van de talloze JRPG’s die Square Enix de afgelopen maanden door onze strot probeerde te rammen. Maar nu, met de jaarwende die al aan de horizon verschijnt, krijgen ook westerse gamers hun uitgebreide klepper met Marvel’s Midnight Suns.


Het is een wat wilde genremix: de kern van de gameplay is tactische actie zoals de XCOM-reeks, maar daarrond zit een veel breder role playing-heldendicht gedrapeerd. Een waarin liefst dertien Marvel-helden deel kunnen uitmaken van je driekoppige party in de gevechten. “Het is de allereerste Marvel-rpg”, zei game director Jake Solomon. Wat technisch gezien niet klopt – actie-rpg-reeks Marvel Ultimate Alliance was hen voor – maar het is wel de eerste game met personages uit de Amerikaanse superheldenstal die je zo naast een Dragon Age kunt zetten.

review marvels midnight suns

Verandering van tactiek

We overdrijven niet. Marvel’s Midnight Suns heeft dié omvang, dié complexiteit, dié diepte in zijn onderliggende variabelenstelsel. Volgens Solomon kwamen ze bij Marvel zelf aankloppen bij Firaxis, de Amerikaanse studio die ooit nog werd opgericht door Civilization-maker Sid Meier, omdat ze een game voor ogen hadden die in het verlengde lag van Firaxis’ recente tactische klepper XCOM 2. “Maar toen gingen we aan het werk met hun materiaal, en kwamen we al snel tot de vaststelling dat er meer in zat dan alleen maar een XCOM-kloon”, zegt Solomon.

Niet dat er helemaal géén vergelijkingspunten zijn: de gevechten die je telkens met drie superhelden voert in Marvel’s Midnight Suns werken met een beurtensysteem waarin je binnen je eigen beurt zo veel mogelijk rake klappen moet zien uit te delen aan je vijanden, waarna het bang afwachten is of je zelf niet te veel klop krijgt tijdens de tegenstander zijn beurt.

Maar toch krijg je in de tactische sequenties vooral een heel ander soort game geserveerd dan je misschien gewend was van de XCOM’s. De gevechten in Marvel’s Midnight Suns zijn snediger, en de K.O.’s komen sneller. Dat heeft alles te maken met de personages waarrond de game draait. Natuurlijk: ook meppen moeten incasseren hoort bij het superheld-zijn. “Maar een superheld kun je geen misser doen uitvoeren, zoals een schutter in XCOM. Of hem of haar slechts heel bescheiden schade doen toebrengen aan hun tegenstander”, zegt Solomon. “Er waren een paar conventies waar we niet omheen konden.”

Die beginselen van het superheldenverhaal hebben een fundamentele weerslag op de gameplay. Veel dingen die je gewend was van een XCOM-kloon, moet je wegdenken. Er zijn géén stappen die worden geteld, géén raster, géén dekkingssysteem: om de power fantasy van een superheld op het tactische speelveld te creëren, werd dat laatste wat dynamischer gemaakt, een beetje zoals Mario + Rabbids: Sparks of Hope.

review marvels midnight suns

Potje kaarten

Om het toch spannend te houden, bouwden de designers bovenop die tactische actie een deckbuilder-element: je krijgt – naast een beperkt aantal toegelaten bewegingen – een hand met speelkaarten uitgedeeld, die ieder een van je helden en een van diens krachten vertegenwoordigen. Na drie van die kaarten te hebben uitgespeeld is de beurt over, en je kan ook een beperkt aantal kaarten vervangen.

Daarbovenop is Heroism de belangrijkste pasmunt in de gevechten: sommige kaarten bouwen die heldhaftigheidsmeter op, andere – veel krachtigere – aanvallen draineren hem dan weer.

Het is kort door de bocht uitgelegd, want er komen ook nog een aantal zijdelingse elementen in het spel, en ook de manier waarop je de krachten van al je Marvel-helden opbouwde buiten de arena speelt een rol. Het gaat ook niet alléén om het uitspelen van je kaarten: ook je drie helden herpositioneren belangrijk, onder meer om een aantal omgevingselementen (zoals meubilair of exploderende vaten) in de kanis van je tegenstanders te doen landen.

review marvels midnight suns

Combat mode

Het vechtsysteem gaat vrij snel relatief diep, maar de vlotte interface houdt het behapbaar en nodigt je uit om risico’s te nemen en creatief te zijn. Oefening zal ook automatisch kunst baren, want vergis je niet: doorheen de lange speelduur van Marvel’s Midnight Suns zal je véél van die tactische confrontaties aangaan. Bij momenten in het verhaal word je zelfs quasi gedwongen om zijmissies aan te vatten. Maar die verplichtingen zijn schaars, en ze werden overduidelijk alleen maar ingebouwd om je te laten zien wat er nog op het menu staat buiten de verhaalmissies.

En ja: spectaculair is het ook. Spectaculairder dan je aanvankelijk zou vermoeden. Van superheldengames zijn we gewend dat ze snel en frenetiek zijn, eerder in lijn met de gebeurtenissen in het Marvel Cinematic Universe. Maar eigenlijk liggen de animaties die je bij iedere mokerslag van je helden geserveerd krijgt meer in lijn met de strips: het is een reeks epische poses. Zeker in de climactische missies waar het verhaal zich enkele keren (het is in drie akten verdeeld) langzaam maar zeker naartoe werkt.

review marvels midnight suns

Duister hoekje

Een ander verschil met de XCOM-games is dat Marvel’s Midnight Suns niet uitsluitend om die tactische confrontaties draait. Ze passen in een geslaagde gameplay loop, die uit drie stappen bestaat. Je begint iedere ‘dag’ met preparaties en het opkrikken van je personages, onder meer door middel van een researchsysteem en trainingen. Daarna kies je je tactische missie op een kaart. En tot slot is er de persoonlijke afwikkeling, waarbij je camaraderie met de andere helden ontwikkelt. Dat gebeurt allemaal in The Abbey, een hub-sectie waar al je helden zijn gehuisvest en waar ook allerlei vertier- en trainingsmogelijkheden zijn.

Hier is het punt waarop we je even moeten waarschuwen: de tactische missies zijn in het bekende isometrische perspectief, maar alles wat er zich daarvoor en daarna afspeelt is in een volwaardige third person-gamewereld. Die sequenties voelen in het begin wat zonevreemd aan, maar je wordt het snel gewend. Wel voelt die Mass Effect-eske hub een beetje te groot aan: het landschap rondom de Abdij is zo uitgestrekt dat je soms het gevoel hebt dat je in een uitdijende fantasy-rpg zit.

review marvels midnight suns

WandaVision achterna

Het verhaal van Marvel’s Midnight Suns brengt je in een duistere, magische uithoek van de Marvel-superheldenstal, maar het is in veel opzichten een adaptatie van een aantal bestaande Marvel-strips (het narratieve evenement Rise of the Midnight Sons (1992) – ja, met een o – in het bijzonder). “Er is een kant aan het Marvel-universum dat bij mensen die dat laatste kennen uit de films nog niet heel bekend is”, zegt Solomon.

“Met personages als Blade, Nico Minoru, Ghost Rider, Magik en Scarlet Witch, maar ook met Doctor Strange, zijn er naast de wereldse en kosmische kant van het Marvel-universum ook Marvel-verhalen die gestoeld zijn op mystieke, magische en bovennatuurlijke elementen. Met WandaVision wordt die kant stilaan ook wat belicht door de tv-reeksen, maar het is op dit moment nog een duistere hoek. Waar we uit hebben geput om een wat meer onverwacht Marvel-verhaal te brengen.”

Maar het is tegelijkertijd een verhaal met een hoge inzet: Lilith, het oudtestamentische personage dat ook een slechterik is in die duistere Marvel-strips, kondigt haar rampspoedige, destructieve terugkeer aan, bijgestaan door superschurken als Venom en de vileine organisatie Hydra. Die episch omvang van het verhaal was voor de makers natuurlijk ook een goed excuus om andere Marvel-helden – Spider-Man, Iron Man en Wolverine, om er maar een paar te noemen – in de strijd te gooien.

review marvels midnight suns

Praatje slaan

Wie ben jij dan? Niemand minder dan The Hunter, het eerste zelf bricoleerbare Marvel-videogamepersonage. Je bent een 300 jaar oud bovennatuurlijk wezen (maar wel in menselijke gedaante), dat speciale magische en helende krachten heeft. O ja, en je bent de zoon/dochter van de centrale booswicht. Oedipale vibes verzekerd!

Niet weinig van de speelduur van Marvel’s Midnight Suns loop je een praatje te slaan met de andere personages, in een cast die veel te ruim is om hier te behandelen (hiernaast vind je onze favoriete Midnight Suns). Het is zelfs een beetje te veel, allemaal, om het kwalitatieve niveau hoog genoeg te houden. Er zitten maar liefst 65.000 zinnen ingesproken dialoog in Marvel’s Midnight Suns, maar bijzonder veel daarvan zijn cheesy en langdradig.

De game verplicht je min of meer om geregeld een hangout te doen met andere superhelden, om vriendschapspunten op te doen, maar die intermezzo’s zijn gelukkig niet gepaard met tijdrovende, Grand Theft Auto-achtige minigames. Marvel’s Midnight Suns neemt misschien tientallen uren in beslag om door te spelen, maar dat neemt niet weg dat de game respect heeft voor de tijd die je hebt als speler. Wanneer je het verhaal in ogenschouw neemt krijg je ook nergens het gevoel dat er met een deegrol over de content heen is gegaan.

Alle componenten van Marvel’s Midnight Suns – van je Friendship XP tot de persoonlijke levels van je kampioenen – hangt op een slimme manier aan elkaar. Er zijn zeer veel variabelen om rekening mee te houden, zoals dat hoort in een grootse rpg, maar de game bouwt dat wel rustig op. Uiteindelijk heeft dat systeem zo veel diepte dat je na een tiental uur spelen nog nieuwe mechanismen blijft ontdekken. Wanneer je Marvel’s Midnight Suns opstart, en er de eerste uren van speelt, krijg je misschien niet het soort ervaring die je had verwacht. Maar het punt van de game is dat je er veel méér van krijgt dan waar je noodzakelijk op had ingetekend.

8.8
Marvel's Midnight Suns
  • strakke tactische actie
  • origineel vechtsysteem
  • oerdiepe gameplay
  • krachtige rpg-vertelling
  • soms tenenkrullende dialogen
  • onnodig grote hub-wereld

BESLUIT

Marvel’s Midnight Suns is een epische role playing game, gestoeld op snedige tactische actie. De veel te grote hub-wereld en de bij momenten onuitstaanbare dialogen, zijn soms irritant, maar doen weinig afbreuk aan de bijzondere charme die deze superheldengame uitstraalt.

Een reactie achterlaten