Het is maar een feestje wanneer Mario opduikt. Geef toe: weinig anderen hebben zoveel kaas gegeten van partygames als de besnorde Italiaanse loodgieter. De Mario Party-reeks met heerlijke minigames, een potje Mario Kart om je vriendschap even te testen en nu na 15 jaar afwezigheid ook een potje voetbal met Mario Strikers. Zet alvast je helm op!

Mario Ball Z

Wie denkt een cartoonversie van FIFA in huis te halen, denkt verkeerd. Mario Strikers is bruut. Shaolin Soccer meets Mario Kart-bruut. De visuele stijl toont al aan dat dit toch een ietwat andere insteek is dan de gemiddelde kindvriendelijke Mario-game en wie de game nog kent vanop de Wii weet dat Goku en Vegeta uit Dragonball Z hier niet zouden misstaan. Wat dacht je van elektrisch geladen hekken rond het veld? Hyper Strikes waarmee je de bal in een vuur en vlam zet en middels een summersault aan 200 km/u richting doel knalt? Anime-fans krijgen voor minder een bliksem in hun broek.

Een potje Mario Strikers betekent chaos en vooral onversneden fun. De besturing is eenvoudig, de matches pittig kort en het speelveld lekker compact. Het maakt bovendien niet uit of je een ervaren speler bent of een nieuwkomer: net als in Mario Kart heeft elke speler een even grote kans op winst. Nintendo probeert in naam van fair play het evenwicht tussen alle speelstijlen en personages te behouden.

Party Hardy

Misschien zelfs te hard. Zo kan je ‘battle gear’ vrijspelen waarmee je bijvoorbeeld wat sneller wordt, maar daarmee verlies je dan weer aan schotkracht. Je kan perfect je personage gaan finetunen, maar grote verschillen tussen spelers en teams zal je nooit echt hebben. Ook de supermoves zien er – naast behoorlijk waanzinnig – erg verschillend uit, in wezen doen ze allemaal precies hetzelfde. Met andere woorden: het verschil maak je hier door je techniek te verfijnen. En daar kan je verdomd veel tijd insteken.

Want wie voldoende tijd op het gras spendeert, merkt dat er onder dat ogenschijnlijk eenvoudige oppervlak verrassend veel diepgang schuilgaat. Wie een pro wil worden, moet zijn passen, tackels en shots akelig goed timen en combineren. Zo merkten wij al snel dat je eigen teamleden tackelen zodat ze tegen je tegenstanders aan knallen, best wat voordeel oplevert. Ook je voorzetten en schoten eerst opladen en vervolgens met een nieuwkeurige precisie loslaten, geeft vaak de doorslag of je scoort of niet.

Maak je club

Oefening baart kunst dus, en is zelfs noodzakelijk wil je de multiplayer tackelen. Je kan met vier spelers online aan de slag (dubbel zoveel lokaal) en Nintendo heeft wel erg zijn best gedaan: je kan je je club oprichten, zelf je tenue en stadion ontwerpen en het wekelijks online opnemen tegen andere clubs. Opgepast, de menselijke tegenstand is onverbiddelijk, maar als je wint, unlock je nieuwe velden en goals voor je club. Meteen dé reden om te blijven spelen. Al is dat deels ook uit noodzaak.

Nintendo zet met Battle League Football meer in op multiplayer, maar laat het op vlak van singleplayer helemaal afweten. Er is geen noemenswaardige verhaalcampagne te bespeuren. De Cup Mode schotelt je toernooien voor waarmee je muntjes kan verdienen, maar dat houdt je maar even aan de slag. Jammer.

En ook op andere vlakken heeft Nintendo zijn voetbalteam op dieet gezet: je krijgt slechts 10 personages en een handvol stadions. Al heeft een dataminelek al verklapt dat er nog 10 DLC-spelers staan te trappelen om het veld op te komen. Goeie bal, Nintendo, maar volgende keer minder gierig zijn met de launchcontent.