Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PS4/Xbox One/Xbox Series/PC

Met de release van Yakuza: Like A Dragon besloot ontwikkelaar Ryu Ga Gotoku studio in 2020 iets nieuws te proberen. Hun Yakuza franchise was al jaren een groot succes in Japan, maar kon in het Westen vooral een niche publiek aanspreken.

De naam ‘Yakuza’ werd naar de prullenbak verwezen en ‘Like A Dragon’ ruilde het actiegenre in voor een turnbased RPG. Een geslaagde reboot die nu een opvolger krijgt. En wat voor één.

Aloha

Van een volledige breuk met het verleden is in Infinite Wealth absoluut geen sprake. Niet alleen is dit een direct vervolg op de avonturen van Ichiban Kasuga, het sullige Yakuzalid met het hart op de juiste plek. Ook oudgediende Kazuma Kiryu, de protagonist van de actietitels, speelt hier een belangrijke rol. Voorkennis over de avonturen van beide heerschappen is dan ook zeker een plus.

Zeker in het begin heb je als nieuwkomer het gevoel context te missen. Kasuga heeft intussen zijn ruige levensstijl ingeruild voor een doordeweeks vrijgezellenbestaan. Al snel ruilt Ichiban zijn thuishaven Ijincho in voor het zonnige Hawaï wanneer blijkt dat zijn doodgewaande biologische moeder nog in leven is. Daar ontmoet hij naast oude bekende Kiryu nog vele andere interessante personages die zijn party vervoegen.

Zo is er de bange taxichauffeur Tomizawa die door de lokale maffia wordt gechanteerd en de knappe Chitose die ook betrokken is in de onderwereld. De zoektocht in Hawaii is dus allesbehalve een gezellige vakantietrip. Hoe verder je geraakt, hoe minder relevant achtergrondkennis wordt. Omdat het spel zoveel te bieden heeft, willen we twijfelaars dus zeker over de streep trekken. Voorkennis heeft absoluut zijn voordelen, maar wellicht speel je die games naderhand toch wel omdat we vermoeden dat velen verliefd zullen worden op de typische Yakuza gameplay.

Om de beurt hakken

Die gameplay bestaat voornamelijk uit turnbased gevechten. Elk personage heeft toegang tot een hoop wapens en skills die je kan gebruiken om de vijanden een kopje kleiner te maken of je groep te versterken. Nieuw daarbij is de extra bewegingsruimte die de speler krijgt. Hierdoor is het mogelijk je tactisch achter een tegenstander op te stellen en die met je knuppel keihard in de rug te meppen.

Hoe groter de vriendschapsband met je teamleden, hoe makkelijker de gevechten zullen verlopen. Zij kunnen immers spontaan een handje helpen door nog eens extra na te trappen op een vijand. Ook speel je gaandeweg groepsaanvallen vrij die nog een stuk sterker zijn. Handig is ook dat je de omgeving in je voordeel kan gebruiken. Een metalen vuilbak optillen en die naar de vijand gooien of je tegenstrever onder een voorbijrijdende auto duwen? Het behoort allemaal tot de mogelijkheden, maar kan natuurlijk ook tegen je gebruikt worden.

Het loont trouwens om veel vrienden te hebben in het spel, want ook de Hawaïanen die je tussendoor hebt geholpen kan je tijdens deze gevechten oproepen. Denk aan de klassieke summons uit Final Fantasy, maar dan helemaal geflipt zoals dat alleen in Like A Dragon kan.

Jobysteem

Geleidelijk aan kan je jouw personages ook een job geven waaraan bepaalde combat skills gelinkt zijn. Ook hier is de gelijkenis met de klassieke Final Fantasy games treffend, alhoewel je daar niet snel zou vechten met een poetsende Housekeeper of een dronken Homeless Guy. Niet dat alle jobs zo absurd klinken, ook klassiekers zoals de samoerai job of ninja behoren tot de mogelijkheden. Al zien ook die jobs er vreemd uit in de tropische Hawaiaanse setting.

We kunnen nog eindeloos doorgaan over de combat, maar laten we het erop houden dat alles zeer sterk in elkaar steekt en de mogelijkheden eindeloos lijken. Bij het schrijven van deze review hadden we al vijftig uur op de teller staan en op geen enkel moment hebben we ons verveeld tijdens het spelen. Meer nog: het einde is nog lang niet in zicht. Er staan nog steeds enkele vraagtekens in ons hoofdmenu, wat betekent dat we nog bepaalde spelmogelijkheden moeten vrijspelen. Absoluut insane!

Heb je even?

Wie bekend is met de franchise, denkt naast de van de pot gerukte plot en geslaagde gameplay ook aan de absurde hoeveelheid minigames en zijcontent. De ontwikkelaars maken zich sterk dat ze de grootste game in de franchise hebben afgeleverd en we geloven ze. Wanneer je door de straten van Hawaï wandelt, wordt je aandacht op zoveel verschillende manieren getrokken. Zin in een potje mahjong of een oude SEGA arcadeklassieker? In Hawaï blijken beide opties heel erg in trek. Toegegeven: die zaten ook al in de vorige titels.

Sicko Snap is dan weer wel volledig nieuw. Hier neem je de rol van fotograaf aan en is het de bedoeling om vanuit een busje allerlei idioten te vereeuwigen. Denk Pokémon Snap, maar dan met dansende kerels in speedo. Ook een variant op Crazy Taxi behoort tot de mogelijkheden. Te fiets lever je pizza’s en burgers, terwijl je de klanten zoveel mogelijk wil imponeren met allerlei trucjes. Online daten is ook een optie en als je het goed doet, word je beloond met enkele pikante foto’s of zit er misschien zelfs een ontmoeting in.

Sujimon

Sommige minigames zijn zo groot dat ze hun eigen alinea verdienen. Sujimon bijvoorbeeld is zo’n minigame. Ook dit is net als Sicko Snap een variant op de bekende Pokémon titels. De Sujimon zaten al in de vorige game, maar daar bleef dit beperkt tot het verzamelen van de verschillende vechtersbazen. Nu kan je met hen aan de slag in gevechten waarbij je net als in Pokémon moet rekening houden met hun types. Zo zijn vuurelementen sterk tegen planten maar zwak tegen ijstypes, enzovoort.

Doorheen de hele stad kan je trainers vinden die je willen uitdagen. Als speler kan je deze minigame volledig naast je neerleggen, maar als je er induikt merk je dat het qua grootte bijna te vergelijken is met een volwaardige Pokémon-titel. Zo zal je ook gyms moeten overwinnen om sterker te worden en uiteindelijk de ‘Discreet Four’ te verslaan. Sujimon rekruteer je na een gewonnen gevecht, maar met wat geluk haal je ze ook uit de gacha-toestellen waar de Japanners zo gek op zijn. En na de ‘Discreet Four’? Dan liggen er nog allerlei legendary raids op je te wachten.

Yakuza Crossing

Wie toe is aan iets rustiger kan terecht op Dondoko Island. Hier bouw je je eigen droomeiland uit. Wat er te beleven valt? Vissen, insecten vangen, materialen verzamelen en meubels zelf in elkaar knutselen. Deze kan je dan gebruiken om je eigen huis op te fleuren of om de andere gebouwen op het eiland te verfraaien.

Klinkt bekend? Dat is natuurlijk omdat dit een regelrechte kopie is van Nintendo’s populaire Animal Crossing. Opnieuw: wat een prestatie om dergelijke grote game als zijactiviteit hierin te proppen. Meer nog: er zijn zelfs extra mogelijkheden die je in Animal Crossing niet terugvindt. Zo wordt je eiland geregeld aangevallen door vandalen die je hardhandig een lesje moet leren. Daarnaast wil je ook zoveel mogelijk toeristen lokken want zij zorgen natuurlijk voor geld.

Geld dat je dan weer in Hawaï kan gebruiken om uitrusting en wapens te kopen. Als je er trouwens in slaagt een vijfsterrenresort uit te bouwen, zal je gaandeweg ook beloond worden met sterkere wapens en aanvallen. Geen verplichting dus, maar wel sterk aan te raden. Ook hier verstreken vele uren op onze teller en hadden we echt het idee ineens een totaal ander spel te spelen. Onze complimenten aan de makers!

Crimineel

Is het dan allemaal rozegeur en zonneschijn in deze Hawaïaanse Like A Dragon? Nee. Uitgever SEGA vond het nodig om de spelers op dag 1 te trakteren met een duur DLC pakket. Daarin kan je onder andere exclusieve en sterkere Sujimon personages vinden, maar ook extra materialen om je eiland sneller uit te bouwen. Onnodig vinden wij, want zo ontneem je de speler eigenlijk enkele uren speelplezier.

Erger nog vinden we dat de New Game Plus ook achter deze DLC-betaalmuur zit. Des te jammer omdat het basisspel zo tjokvol content zit. Het vermelden waard dus, maar wat ons betreft geen reden om Infinite Wealth links te laten liggen. Wat ons betreft hebben we zonet een vroege kandidaat voor Game of the Year te pakken. 2024 is alvast goed begonnen!