Getest op: Nintendo Switch

Na de release van Kirby and the Forgotten Land vorig jaar, mag het duidelijk zijn dat er achter dat schattige roze gezicht veel meer verscholen zit dan je denkt. Met Return to Dreamland Deluxe geeft Nintendo de Wii-game een tweede leven op de Switch. Terecht of niet?

Kirby de onderschatte

De iconische Nintendo-held gaat ondertussen al 30 jaar me, en blijft één van de meest instant herkenbare figuren uit de gamesgeschiedenis. Toch wordt zijn naam zelden met hetzelfde aanzien uitgesproken als andere legendarische gamepersonages zoals Sonic, Link, Pikachu of Mario. Dat komt voor een groot deel omdat de Kirby games zelf doorheen de jaren grotendeels eenzelfde stramien zijn blijven volgen.

De opzet van Kirbygames lijkt altijd te zijn om toegankelijk plezier aan te bieden voor alle leeftijden. Daardoor zijn de meeste Kirby games 2D-actiegames geweest, waarbij de eenvoudige besturing en vederlichte verhaallijnen de rode draad vormen.

Sindsdien heeft Kirby al mogen opdraven in puzzelgames, racegames en is hij ook één van originele cast van Smash Bros. reeks. Kortom: het aanzien heeft Kirby misschien niet, maar hij heeft wél het palmares om beschouwd te mogen worden als één van de belangrijkste iconen uit onze hobby.

Vergeet het maar

Laten we starten met een waarschuwing voor wie deze Kirby in huis wil halen na het fantastische Forgotten Land. Deze game is niet nieuw, maar een remake van de Wii-release uit 2011. Een game die in zijn tijd best gesmaakt werd en nu een opgepoetste heruitgave krijgt. Nintendo en ontwikkelaar HAL Laboratory deden best wat moeite om extra content te voorzien, waardoor de levensduur van het spel verdubbeld is.

De gameplay van dit Kirby-avontuur wijkt niet af van de oerklassieke formule. Kirby bezit de unieke gave om vijanden op te zuigen en daarna ofwel terug uit te spuwen als wapen, ofwel hun speciale vaardigheid te kopiëren. Die kopieerspecialiteit blijft na al die jaren zeer fijn als mechanisme, want hier blijkt de creativiteit het meeste op te borrelen bij de ontwikkelaars.

Kirby kan – mits de juiste snack – vuurspuwen, in een mech veranderen, een Linkachtige zwaardvechter worden enzovoort. Wat we een absoluut pluspunt aan de Kirbygames vinden, is dat de besturing eenvoudig blijven, ongeacht welke transformatie Kirby ondergaat. Dit zorgt ervoor dat de game immens speelbaar blijft, wat je ervaringsniveau of leeftijd ook moge zijn.

Multiball

Wat ons meteen aantrok in Return to Dreamland, en natuurlijk ook terugkeert in deze Deluxe remake, is de mogelijkheid om lokaal multiplayer te spelen met zijn vieren. In de tijd van de Wii was er een heropflakkering van interesse voor lokale multiplayergames, maar ondertussen is het genre alweer een pak minder aanwezig. Op elk moment kan je extra spelers toevoegen of het spel verlaten. En hoe je het ook draait of keert: dit blijft een absolute meerwaarde voor een lichte actiegame als deze. Diegene die als speler één geregistreerd staat, speelt altijd met Kirby zelf, maar de andere controllers hebben keuze tussen (anders gekleurde versies van) Kirby, Meta Knight, King Dedede en Waddle-Dee.

Elk personage heeft zijn eigen vaardigheden (enkel de Kirbyspelers kunnen effectief de kopieerkracht gebruiken), dus experimenteren met verschillende combinaties van personages is zeker de moeite. Dat de actie met vier personages tegelijk op het scherm al eens hectisch durft worden, moet je er bij nemen. Ironisch genoeg maakt de multiplayer de game uitdagender in plaats van gemakkelijker, al kan je een Kirby-game er nu wel zelden van verdenken om echt moeilijk te zijn. Opnieuw: deze games richten zich duidelijk naar publiek van alle leeftijden.

Extraatjes

Dat er wel wat extra content nodig was om deze game aan volle prijs te kunnen verkopen, was vrij snel duidelijk voor Nintendo. Kijken we enkel naar de inhoud die in 2011 al aanwezig was, dan kan je de game vlot uitspelen op een uurtje of 7. Naast de hoofdgame krijg je in deze Deluxe editie de kans om subverhaal ‘The Interdimensional Traveler’ te spelen met een heel nieuw personage dat je kan besturen.

Dit bijkomende personage genaamd Magolor, speelt al een belangrijke en verrassende rol in het hoofdverhaal, maar mag nu dus zelf zijn kunstjes vertonen gedurende een episode van ongeveer twee uur. Het bijzondere aan deze extra gameplay is dat Magolor gedurende dit weliswaar korte avontuur steeds sterker wordt. Het geeft een andere dynamiek aan de reeds gekende gameplay, en is het spelen zeker waard.

Daarnaast is Magolor ook hét gezicht van de optionele minigames. Het personage opent namelijk een eigen pretpark in de wereld van Kirby waar je toegang krijgt tot eenvoudige, maar best fijne spelletjes. Door de kermisspelletjes te spelen verdien je stempels, die dan weer allerlei bonussen vrijgeven.

Het blijft allemaal eenvoudig, maar aangenaam. En in theorie kan je de minigames ook volledig links laten liggen. Dat zouden we echter niet aanraden, want het is juist die mix van een verhaallijn en de kans om op elk moment te onderbreken voor enkele minigames, die ervoor zorgen dat Return to Dreamland voldoende afwisseling biedt.

We kunnen de game ondanks de ingrepen wel nog steeds niet volmondig aanraden. Daarvoor ontbreekt wat ons betreft toch wat de afwerking en fun die we kennen uit andere toegankelijke Nintendo-games als Mario Kart of Mario Party. Zoek je echter nog een game om met het hele gezin te spelen, dan kan je met deze Kirby zeker niet verkeerds doen.