Kirby is een held. Hij leeft in een gigantisch pretpark, zuigt al zijn problemen op en verslaat met gemak zelfs de meest badass boss. Maar goed, de roze allesvreter is na al die jaren aan vernieuwing toe. En daarom gooit Nintendo hem diep in de postapocalyptische woestenij.

Super Kirby Odyssey

De Kirby-games staan meestal niet synoniem voor ‘uitdaging’. Wel als je jonger bent dan 5, maar voor de doorgewinterde gamer die net Elden Ring uit heeft, is dit een eitje. Toch? Wel, zet je schrap, want Kirby en de Vergeten Wereld zorgt na al die jaren voor vernieuwing en uitdaging.

Niet gevreesd, Kirby-fans, de kinderlijke charme is er nog steeds. Nintendo voegde er gewoon een extra laadje pit en survival aan toe. De openingsscène zet meteen de toon: Kirby en zijn vriendjes worden opgezogen in een zwart gat en belanden in een post-apocalyptische wereld. Waar planten de betonnen gebouwen overwoekeren en allerhande wilde dieren jagen op Kirby en zijn mede-Waddle Dees. Een best grimmig sfeertje voor een Kirby-game.

Wat is Waddle Dees?

Een stuk belangrijker: Kirby springt, dasht en spuwt voortaan vuurballen in een 3D-wereld. Dat had hij verdiend. Ook al blijven de levels vrij rechtlijnig, het verkennen en ontdekken van de omgevingen en zoeken naar verborgen ruimtes in alle windrichtingen, is best een bevrijdende ervaring. Je kiest de verschillende levels net zoals bij Super Mario Odyssey op een klassieke wereldkaart, waarbij telkens een aantal challenges vermeld staan. En die challenges zijn een zegen voor de herspeelbaarheid en het gevoel van uitdaging.

Overal zitten gevangen Waddle Dees verstopt, waarbij je de omgeving goed moet afspeuren en moet experimenteren met alle verschillende abilities. Voltooi je die challenges, dan speel je Waddle Dees vrij, die je vervolgens in de hub (het Waddle Dee-dorp) kan inzetten om je abilities te gaan upgraden. Die flauwe vuurbal wordt zo plots een vlammenzee die alle baddies van je Switch-scherm flikkert. Die geüpgrade abilities kan je trouwens ook goed gebruiken in de speciale levels waarbij je bijvoorbeeld met bommen tegen een tijdslimiet gaat bowlen. Die minigames zijn niet wereldschokkend, maar ze komen de afwisseling wel ten goede.

Mondje vol

De grootste verandering is misschien wel de Mouthful-mode, waarbij Kirby (vaak) grote voorwerpen kan opzuigen om daar de eigenschappen van te gebruiken. Denk een auto om mee rond te rijden, een frisdrankautomaat zodat Kirby ook blikjes kan schieten of een uit de kluiten gewassen verkeerskegel waarmee je een puntige hoofdaanval kan uitvoeren. Leuk gevonden en het zorgt voor extra denkwerk (nu ja) om de omgevingspuzzels op te lossen. Tijdens die momenten doet Kirby hard denken aan de originaliteit die een titel als Super Mario Odyssey aan de dag legt. En da’s absoluut een compliment.

Deze Kirby is meer geschikt voor volwassen spelers dan alle voorgangers in zijn reeks. Al kunnen de allerkleinsten zich uiteraard nog steeds zonder veel problemen door de meeste platformuitdagingen zweven. De levels zelf blijven typisch Kirby: prachtig vormgegeven, met welke ability je de slechteriken om zeep helpt maakt eigenlijk weinig uit en de soundtrack is vreselijk catchy. Het meest sfeervolle is misschien nog het Waddle Dee-dorp dat je steeds verder kan uitbouwen. Meer dan een goeie stap vooruit voor onze favoriete roze held.