fbpx

Halo Infinite campaign is de ijzersterke comeback van Master Chief

Halo Infinite campaign

Een jaar geleden waren we ervan overtuigd dat Halo Infinite een vogel voor de kat was. De launchgame voor de Xbox Series leek af te stevenen op een Cyberpunk faalscenario waarna ontwikkelaar 343 Industries de langverwachte shooter met een jaar uitstelde. Moet je lef voor hebben. Of er rotsvast van overtuigd zijn dat het goedkomt. Of het ook goed gekomen is? Dat vertellen we je in deze review van de Halo Infinite campaign.

Welkom terug, Chief!

Heb je sinds die ondermaatse eerste gameplaybeelden deze Halo Infinite wijselijk genegeerd? Dan is het handig om weten dat Industries 343 het dit keer euhm… anders aanpakt. Gefragmenteerd om te beginnen. De multiplayer is free-to-play geworden en staat al een maandje in de Xbox Store. De Forge modus die je zelf laat bouwen, komt pas ergens midden 2022. Net zoals de co-op die .


Waarvoor je dan wel 65 euro neertelt (of in het geval van de slimmere gamer: een Game Pass abo aanschaft)? Voor een verhaalcampagne die je zo maar even de hoogdagen van de serie doet beleven. Een gemakkelijk 20 uur durende shooterrit die voor ondergetekende helemaal bovenaan de Shooter of The Year lijst prijkt. En dat hadden we niet verwacht.

17e5bc316d

Zwevend in de ruimte

Hoewel Halo Infinite zich afspeelt na Halo 5, voert Halo Infinite ook op verhaalvlak een softe reboot door. Supersoldaat Spartan-117 of Master Chief trekt meteen aan het kortste eind. Na een verwoestende aanval op de UNSC Infinity – het moederschip van de mens – stompt de leider van de Banished de blikken Spartaan op dramatische wijze de ruimte in.

Een half jaar later vindt een piloot je zwevend tussen de brokstukken, hijst je binnen in zijn schip en geeft je een reboot. “Status report?” Je blijkt vlakbij Zeta Halo, de oudste en meeste mysterieuze der ruimteringen en beslist om verhaal te halen bij de Banished. Niet alleen wil je deze afsplitsing van de Covenant eigenhandig uitroeien, je hebt ook enkele persoonlijke kwesties te regelen. En dat heeft alles te maken met je voormalige AI-kompaan Cortana.

Los van de heerlijk trashtalkende eindbaas die overal holografisch opduikt om te trashtalken, zullen we hier niet beweren dat Halo Infinite een meesterlijk verhaal neerzet. Zie het eerder als een best vermakelijk, maar voor de hand liggend excuus om deze met Banished bezaaide ruimtekloot te bestormen. Dat doe je zoals vanouds: met een uitgebreid en deugddoend arsenaal aan vuurwapens, voertuigen én zowat de meest geniale combat die het genre vandaag te bieden heeft.

hi mar 2

Into the great wide open

Ook qua gameplaystructuur pakt 343 het anders aan. Na de rechtlijnige intro word je letterlijk in een open wereld gedropt. Halo Zeta is een zwevende brok Canadees gebergte vol buitenaardse technologie die je op slag terugbrengt naar 2001. Geloof ons, Halo-fans zullen zich meteen thuisvoelen. Dat komt omdat 343 dat gevoel van Bungies eerste Halo-game zo goed weet te vatten. En tegelijk die essentie op geslaagde wijze weet te combineren met een open wereld.

Vergelijkingen met andere openwereldgames zoals Far Cry 6 gaan niet echt op. Oké, hier heb je ook een plattegrond met een zooi aan missie-icoontjes en events. Van te veroveren basissen naar reddingsoperaties en bounty-missies. Deze wereld is echter een stuk kleiner en compacter. Zie het eerder als een speeltuin die alle verhaalmissies op geslaagde wijze met elkaar verbindt.

De makers deinzen niet terug om tijdens die verhaalmissies lekker old school te gaan en lineaire levels te serveren. Ben je van de oude stempel en vind je de openwereldstructuur maar niets? Dan kan je gewoon alle hoofdmissies na elkaar knallen en ben je er op 10 uurtjes door. Ons advies? Verken elke vierkante meter van deze open wereld, want dan is deze Halo Infinite op zijn sterkst.

halo infinite campaign review

Verticaal en slim

Het heeft veel te maken met het geslaagde leveldesign. Waar andere openwereldshooters het standaard aanpakken, toont 343 hier zijn vakmanschap. Halo Zeta heeft een unieke verticaliteit en openheid, wat ons meermaals deed terugdenken aan de iconische Combat Evolved. Hot spots en vijandelijke basissen zijn zo ontworpen dat je tig invalswegen hebt, maar tegelijk ook van alle kanten belaagd kan (en zal) worden. De tegenstand is bovendien vaak zo overweldigend in aantallen en executie, dat je Spartaan zonder plan van aanpak steevast tot groene gatenkaas wordt herleid.

De aanvalsmogelijkheden van Halo lijken eindeloos en elk scenario verloopt weer anders. De AI van de The Banished is bovendien écht goed. Zo voeren die dropships constant vijandelijke versterkingen aan, waardoor korte confrontaties vaak aanzwellen tot langere veldslagen.

Elk type vijand kent bovendien zijn rol: terwijl die Jackals met schild als eerste de heuvel oprennen om de weg vrij te maken, nemen enkel sniper Brutes je vanop het dak van een nabijgelegen post op de korrel. Om vervolgens na een verbeten strijd tegenover zo’n gepantserde joekel van een jetpackgorilla komen te staan. Want ook dat is eigen aan Halo: hier geen legertje identiek kanonnenvlees, maar een dynamische hiërarchie aan best intelligente vijanden.

8FC9ufcaQUFJpDZVvJjR5C

Doom achterna

Het knallen in Halo Infinite voelt echt belachelijk goed aan. In al zijn facetten. Van het gevarieerd arsenaal aan superwapens – elk met hun eigen smoel en feel – tot hun feedback en de vergevorderde hit detection waardoor vijanden anders reageren afhankelijk van waar je ze raakt. Een schot in het linkeronderbeen doet zo’n gepantserde Brute uitschuiven, terwijl een headshot zijn helm eraf en hij verrast dekking gaat zoeken. Het knallen in Halo Infinite is helemaal zoals het moet.

De impact van de nieuwe grappling hook is trouwens niet te onderschatten. Natuurlijk kan je een Warthog oproepen, maar wie heeft wielen nodig als je een grappling hook hebt? Met wat oefening zip je in geen tijd langs en over de bergflanken naar je volgende basis. Het maakt het manoeuvreren door de rotsachtige map een stuk praktischer en de battles stukken dynamischer.

Zo kan je je met de grappling hook snel verplaatsen als de tegenstand te overweldigend wordt. Of vuurwapens naar je toe trekken als je zonder munitie zit. Of – absoluut het leukste gedeelte – een van de vele explosieve vaten naar je toe trekken om die vervolgens als een professionele quarterback tegen een groepje vijanden te keilen.

Ook geslaagd: een vijand met je grappling hook vastgrijpen en hem/haar/x met een vliegende power fist KO meppen. Master Chief is nu eenmaal een supersoldaat en dat laat Halo Infinite je vaak op meesterlijke wijze voelen.

Halo 06

Kritiek is er altijd

Is de campaign van Halo Infinite dan perfect? Helemaal niet. De grappling hook is zo goed dat het de rest van je upgrades (zoals een superdash en motion detector) helemaal overschaduwt. Het switchen tussen granaatsoorten via de D-pad is onduidelijk en onhandig. De openwereldactiviteiten zijn niet bijster origineel en de occasionele korte laadschermen vinden we niet next-gen. En mijn god, die gevangen soldaten die her en der braafjes vastgeketend op je zitten te wachten en zich na de bevrijding aan je zijde scharen om mee te vechten? Wat voelt dat oubollig aan.

Maar dat deert allemaal niet, want de combat is zo geslaagd en de gameplay zo fun, dat je die minpunten moeiteloos door de vingers ziet. Zoveel schietplezier hebben we in een lange tijd niet meer gehad. Al hadden we écht wel graag de co-op vanaf launch gehad. Want als één ding deze Halo Infinite campaign nog beter zou maken, dan is het die retestrakke combat kunnen delen met een gelijkgezinde Spartaan. Maar goed, de roadmap van 343 Industries stelt ons enigzins gerust: Halo Infinite staat nog een mooie tijd te wachten.

9.0
  • knalt belachelijk lekker
  • die grappling hook
  • echt slimme vijanden
  • verticaal level design
  • enkele scherpe kantjes

BESLUIT

Halo is weer helemaal terug van weggeweest. De campaign combineert ontzettend strakke gameplay met een geslaagde open wereld. Dit voelt als een ‘best of’ van de serie en is zonder twijfel de beste shooterervaring van 2021.

Een reactie achterlaten