Een Batman-game zonder Batman? Holy smoke! Na het fenomenale Arkham Knight keken we bijzonder sceptisch uit naar een game met enkel de hulpjes van de Dark Knight. Niet helemaal onterecht blijkt nu.

Dooie vleermuis

Eerlijk: we waren niet de enigen die nattigheid voelden. Vanuit de VS ontving onze Batradar gemengde signalen na de eerste hands-onsessies: clunky controls, veel herhaling in de combat, technische issues…. Toen ook het nieuws lekte dat de framerate van deze next-gen game zou worden vastgepind op een magere 30 fps, ging het hek helemaal van de dam. Wij van Invader zagen de Batlight schijnen en doken met nuchtere en onbevooroordeelde journalistenblik Gotham City in.

Gotham Knights start letterlijk met een knal: Batman ligt onder de zoden en nu is het aan Nightwing, Batgirl, Robin en Red Hood om over Gotham te waken. Dat doe je vanuit een hightech klokkentoren waar de met missies bezaaide straten van het pikdonkere Gotham voor je openliggen. Net als in de Arkham-serie dus, maar dan zonder je intimiderende en immers angstzaaiende mentor. Toegegeven, die iconische leegte opvullen is een quasi onmogelijke opdracht. Al probeert WB Montreal zijn best: met goed uitgewerkte personages, naadloze co-op gameplay, een stevige (en soms overbodige) RPG-injectie en een spelwereld die druipt van de sfeer.

Gotham City RPG

Stealth is nog steeds aanwezig in Gotham Knights, maar voelt stukken minder sterk. We missen hier de vele tools om groepjes vijanden vanuit de schaduwen te terroriseren. Nee, Gotham Knights moet het meer hebben van de openlijke confrontaties, met combat die duidelijk op co-op geënt is. Die combat voelt in het begin wat clunky aan en de aanvalsopties zijn beperkt. Maar eens je nieuwe skills hebt verworven, merk je dat het vechtsysteem niet onaardig is.

Daarbij zijn de momentum skills een nieuwe spektakelfactor: met een volle meter kan je een unieke skill in de strijd gooien die je zelf kan kiezen en opkalefateren. En daar verschilt Gotham Knights van zijn Arkham-voorgangers: hier ligt de nadruk meer op het customizen van je helden en die gaan kneden volgens je eigen speelstijl.

Van de vier sidekicks – waartussen je kan switchen in de klokkentoren – hadden wij het vooral voor Red Hood: sterk in close combat én vanop een afstand. Jij bepaalt zelf hoe hij verder evolueert: je kan de vergaarde ability points investeren om er een nietsontziende bruiser van te maken of zijn critical hits vanop afstand gevoelig doen toenemen. Gotham Knights injecteert de Arkham-formule met een stevige dosis RPG.

Met je verdiende XP kan je stapsgewijs je skill tree ontgrendelen, de suits van je heldenkwartet aanpassen, gear craften en zelfs je Batcycle pimpen. Toegegeven, die twee laatstgenoemde zijn eigenlijk best overbodig (echt veel impact op de gameplay hebben ze niet), maar leuk meegenomen voor wie graag met statistiekjes priegelt. O ja, en de Batcycle? Zowaar het coolste Batvoertuig waarmee we ooit door de straten en metrotunnels van Gotham hebben gescheurd.

De co-op is zo goed als naadloos waarbij je schouder-aan-schouder schorem kan aftuigen, of dat elk aan de andere kant van de map doen. Best indrukwekkend gezien de schaal van Gotham, al heeft het wel als gevolg dat WB Montreal de speler geen technische vrijheid laat: de framerate ligt vast op 30 fps, want anders gaan de next-gen consoles te hard sputteren. En wanneer je net Ghost of Tsushima, Spider-Man of een andere titel aan dubbel zoveel plaatjes per seconde hebt gespeeld, merk je dat verschil echt wel.

Stikeffect

Gotham Knights zoekt zijn identiteit nog en is daarom wat all over the place. De game overstelpt je met een karrenvracht aan opties en mogelijkheden waardoor het even duurt voor je de sterke kanten van deze Gotham Knights ontdekt. Maar eens dat zover is, ontdek je een niet onaardig verhaal van camaraderie waarbij elk personage ook zijn eigen moment krijgt. Gooi er nog enkele leuke boss fights tussen en je hebt een actiegame die zich absoluut kan meten met genregenoten.

Of dat ook voldoende is voor een Batman-game? Eigenlijk niet. Gotham Knights mist de originaliteit en de verrassingen van de Arkham-serie. Samen met de inventiviteit die je als speler voor de dag moest leggen. Het voelt meer aan als licht co-opvertier,dan een nieuw verhaalhoofdstuk in het Batman-universum. We begrijpen het: dit is een spin-off die een andere richting wil inslaan. Een andere soort Batman-game. Maar jammer genoeg mist het ook de ziel van zijn voorganger. En dat weegt veel zwaarder door dan dat gebrek aan frameratekeuze.