Bandai Namco was een van de weinige uitgevers die nieuwe games aankondigde op Gamescom 2016. Het Japanse bedrijf verraste ons niet alleen met de creepy platformer Little Nightmares, maar onthulde ook zijn first-person thriller Get Even.

Of beter: het gaat om een herintroductie. De game werd al aangekondigd in 2014 als een fotorealistische shooter die de lijnen tussen singleplayer en multiplayer doet vervagen. Niets van dat tijdens onze hands-on op Gamescom, want daar lijkt de game in de verste verte niet meer op. Geen slechte zaak, want de nieuwe Get Even is even mysterieus als intrigerend.

Als een ex-militair genaamd Cole Black moeten we een gegijzeld meisje redden. We worden gedropt bij een vervallen kantoorgebouw met ondergrondse bunker. Geruisloos schakelen we patrouillerende bewakers uit met ons pistool of een takedown en inspecteren daarna het kantoorgebouw. Weinig te vinden, tot we bij een kamer komen met een stoel, losliggend touw en een dampende sigaret.

Een klusje voor onze multi-functionele smartphone. Met het toestel kunnen we de lay-out van de omgeving checken op de ingebouwde map, warmtebronnen spotten met de infraroodfunctie, verborgen aanwijzingen detecteren met de UV-kijker en belangrijke objecten analyseren met de scanner. We inspecteren het vertrek en ontdekken verschillende DNA-stalen. Het meisje werd hier niet zo lang geleden vastgehouden en even later met geweld verplaatst.

Tijd om de bunker te infiltreren, waar we enkele vijanden om zeep helpen en een frappant toestel vinden. Bijgevoegde documenten leren ons dat het een verlengstuk is voor een pistool, dat je in een hoek van 90° kan klikken. Ideaal om vijanden om de hoek neer te knallen. Het ding werkt perfect, want als we plots iemand horen praten in de gang, verbergen we ons achter de deurpost en steken ons pistool om het hoekje. Met een welgemikt schot gaat het licht van de kerel uit.

We sluipen verder en komen bij de kamer waarin het meisje vastgehouden wordt. Call of Duty-gewijs start een bullet-time effect als we de deur intrappen, waardoor we de bewakers recht tussen de ogen kunnen knallen. Als we het meisje benaderen, merken we dat er bom op haar buik is bevestigd. De dame is bleek van angst en mompelt. We stellen haar gerust en bekijken het explosief, maar ineens wordt alles zwart.

We ontwaken in de tuin van een verlaten instelling met een zonderlinge helm op ons hoofd. Vreemd. Cole mompelt tegen zichzelf: ‘Where am I? Is this a dream?’ Onze telefoon trilt. Een sms gebiedt ons naar binnen te gaan. De duistere vervallen gangen, piepende deuren en dreigende geluidseffecten van het gebouw ademen een zekere horrorsfeer uit. Met een trage voorzichtigheid gaan we over de drempel.

In verschillende ruimtes vinden we documenten die een helm afbeelden om het menselijke brein te manipuleren. Hebben wij ook zo’n ding op ons hoofd? Niet veel later ontdekken we een gedetailleerd dossier van Cole Black zelf. Bizar en verontrustend. Plots springt een tv aan waarop we een man en zijn assistente zien, die schijnbaar onze gemoedstoestand observeren. Ze geven aanwijzingen, maar die roepen nog meer vragen op. Wat is hier in godsnaam gaande?

Na de ontmoeting krijgen we ons pistool terug en zetten we onze weg verder tot we in een celblok arriveren. De slachtoffers in de cellen dragen allemaal dezelfde helm als ons. Sommigen smeken om hulp, anderen jammeren dat ze onschuldig zijn. Ons oog valt op een krantenartikel tegen de muur, dat een beschrijving geeft van de menselijke experimenten die hier vroeger gebeurden. Plots vliegt een deur open en rent een gek al brullend naar ons toe. ‘You?! YOU?! RaaAAhh!’ Wij grijpen ons pistool en knallen de kerel overhoop.

Als we het aangrenzende vertrek inlopen, sluit een stalen hek achter ons. Opgesloten… maar het mechanisme opende wel de cellen in de vorige hal. Een inmate loopt de hal in, rukt aan een buitendeur en vraagt ons om ze ontgrendelen met een hendel in onze kamer. ‘Help me! You won’t regret it!’ Braafjes halen we de schakelaar over. De kerel rent weg en laat ons verdwaasd achter. Huh… We besluiten dan maar de enige andere deur in de kamer te openen, maar daarachter zitten een trailer en het einde van de demo.

Get Even speelt wel degelijk met je hoofd. Het is even vreemd als intrigerend, waardoor je je voortdurend afvraagt wat er gaande is en of de situatie wel echt is. Hoedje af voor Bandai Namco om met een dergelijk genre aan de slag te gaan, want in veel gevallen gaat een complex verhaal als dit vroeg of laat de mist in. Wij hopen dan ook dat Get Even niet eindigt met een onthulling van geheugenverlies of Cole Black die zich simpelweg in een computersimulatie bevindt. De game zet de toon voor een fantastisch scenario met een mindfuck van jewelste als climax, dus hopen wij dat The Farm 51 het verrassend kan houden.