fbpx

Forspoken is niet zo betoverend als we hadden gehoopt

forspoken review 0

Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PC

Terwijl de Potterheads vol ongeduld zitten te wachten op Hogwarts Legacy, trekt Square Enix ‘die andere magiegame’ uit zijn hoed. Het ambitieuze Forspoken zou zomaar de eerste uitblinker van het tot de nok gevulde gamejaar 2023 moeten zijn. Dáchten we. Hóópten we. Maar de realiteit is iets minder betoverend.


Hoewel een uitgebreide hands-on ons vertrouwen in Luminous Productions, een nieuwe interne Square Enix-studio met notabele leden van het Final Fantasy XV-team, hooghield, bleef enkel vertwijfeling over wanneer de aftiteling over het scherm rolde. Nee, Forspoken is geen miskleun geworden. Maar wij zien vooral ongecultiveerd potentieel.

Witzenwedstrijd

Onze grootste issues hebben we met de plot. Hoofdpersonage Frey Holland is een getroebleerde New Yorker die het aan de stok krijgt met gewelddadige bendes en bijgevolg ook de arm der wet. Wanneer ze een gouden, sprekende armband aantreft – toepasselijk ‘Cuff’ genaamd – wordt ze naar het bizarre Athia gekatapulteerd.

Die ooit vredige fantasiewereld is volledig gecorrumpeerd nadat de vier Tantas, de met magische krachten gezegende matriarchen van dienst,  in onmin eindigden. Daarbovenop heeft de zogeheten ‘Break’ alle aanwezige fauna in moordlustige schepsels veranderd. Frey, immuun voor die effecten, blijkt de enige hoop voor Cipal, het laatste menselijke bastion.

Met die insteek is weinig mis, en het schrijversteam – bestaande uit Uncharted-, Rogue One: A Star Wars Story- en Twelve Monkeys-coryfeeën, doet zelfs zijn stinkende best om de lore zo uitgebreid mogelijk uit de doeken te doen via geschriften die overal te vinden zijn. Helaas laat de uitvoering te wensen over. Frey voelt als grofgebekte badgirl nogal stereotiep aan, terwijl haar gesprekken met de gladde Cuff vaak resulteren in een onnozel wedstrijdje witzen spuwen.

Ook de bordkartonnen nevenpersonages worden snel geïntroduceerd en kregen nul komma nul karakterboog mee, waardoor enkele noodlottige keuzes ons vooral de schouders deden ophalen. Nee, de plot gaf ons met momenten dezelfde rillingen als toen we (onder dwang) Twilight bekeken: oppervlakkig voer voor prille tieners.

forspoken review 1

Ubi doet beter

Forspoken bestaat uit dertien hoofdstukken, waarvan enkele puur op verhaal geënt zijn en er dus geen gameplay aan te pas komt. Dat het dan zo’n veertien uur kost om de slotconclusie van het hoofdverhaal te zien, vinden wij nogal magertjes (ook al zijn er twee eindes).

Natuurlijk gaat het om een openwereldavontuur, en dan eentje dat de Ubisoft-aanpak verkiest met een map bezaaid met icoontjes en upgradematerialen. Alleen: het afvinken van de to-dolijst vonden we hier zelden bevredigend. Vooral omdat die zijsporen de afwisseling niet opkrikken, maar gewoon meer van hetzelfde bieden, alleen anders verpakt.

Op de koop toe zijn de beloningen – onder meer halskettingen, mantels en nagellak(?!) – die Frey van (passieve) upgrades voorzien zelden de moeite waard. Voor ontdekkingsreizigers die zo veel mogelijk uren uit deze titel willen halen: na het hoofdverhaal vallen er nog een hoop activiteiten te beleven, waaronder zelfs verhalende queesten, alleen kunnen we die moeilijk aanbevelen. Dan doet Ubi het op dat vlak toch stukken beter.

Forspoken Review 3

Spider-Girl

Dé blikvanger van Freys arsenaal is de mogelijkheid om, gestut door de nieuwe Luminous-motor, door de wereld te sjezen als een jachtluipaard op steroïden, hetgeen op zijn beste momenten even gepolijst aanvoelt als Spider-Mans geslinger doorheen Manhattan.

Maar in een wereld die, ondanks pittoreske vergezichten, nogal kil en leeg aanvoelt is er niet bijster veel motivatie om van A naar B te zoeven en opteerden we vaak voor de fast travel-optie in een van de vele refugehutten. Bovendien durft Frey al eens in het decor te haperen, wanneer er pakweg een karkas van een geveld demonenhert voor haar voeten ligt. Het komt niet vaak voor, maar toch: spijtig.

In het grafische departement doet de Luminous Engine zijn werk en tovert best fraaie visuals op je 4K tv. Maar het moet gezegd: nooit komt Forspoken in de buurt van first party PS5-games zoals Returnal of God of War Ragnarök. En dat hadden we stiekem toch gehoopt.

Forspoken review 5

Flitsende battles

De stijlvolle combat vonden we dan weer wel een dik pluspunt, vooral wanneer je alle magiesoorten en supportspreuken hebt vrijgespeeld. Per direct wisselen tussen rode magie, waarmee Frey van dichtbij kan hacken en slashen met een in vuur en vlam staand zwaard, en de groene, die resulteert in een spervuur aan vlijmscherpe darts, oogt enorm flitsend en voelt gewoon goed aan.

Het enige jammerlijke is dat sommige vijanden, vooral bazen dan, danig veel magieaanvallen kunnen slikken waardoor je vaak in  lang uitgesponnen uitputtingsslagen terechtkomt. Maar de combinatie met Freys parkourvaardigheden, waarmee je inkomende aanvallen op sierlijke wijze kan ontwijken, en het uitgebreide aanvalsregister resulteert in flitsende, panische battles waarmee we ons vrijwel altijd vermaakten. Twee tips: sta nooit, maar dan ook nooit stil en laat Cuff iedere vijand scannen alvorens je ten aanval trekt, want het is cruciaal om de sterktes en zwaktes van je tegenstand in te schatten.

Hoewel de gameplay Forspoken staande houdt, hadden we toch een pak meer verwacht van Luminous Productions’ debuut. De speeltuin is te doods, de dialogen te cringe en de afwisseling te beperkt. Nieuwe ambitieuze IP’s verwelkomen we altijd met open armen, maar de lat van openwereldgames ligt tegenwoordig enkele verdiepingen hoger.

6.9
Forspoken
  • flitsende combat
  • oogstrelende traversal
  • fraaie visuals
  • weinig meeslepend verhaal
  • cringy dialogen
  • dode wereld
  • gebrek aan afwisseling

BESLUIT

Forspoken serveert flitsende combat en oogstrelende traversal, maar dat kan de boel niet helemaal redden. Het duffe verhaal, cringy dialogen en de veel te doodse wereld nekken Forspoken als verhoopte voorjaarstopper. Wachten op een prijsdaling is dan ook aanbevolen.

Een reactie achterlaten