De meest memorabele psycho die wij ooit onder de zoden legden? Dat moet wel de geflipte hanenkam uit Far Cry 3 Zijn. Vaas was zijn naam, groot was zijn faam, maar nu probeert Joseph Seed zijn plaats op te eisen. Ietwat onterecht, blijkt nu.
Om maar te zeggen dat Far Cry 5 het op verhalend vlak wat laat afweten. Het eens zo rustige Hope County is onder de voet gelopen door de apocalyptische sekte van Joseph Seed. Dat wist u al. Dat hij dat samen met zijn drugsminnende zus Faith en twee al even gestoorde broers doet misschien nog niet. Sektarisch geweld? Vier psycho’s voor de prijs van één? En een vrijbrief om als rookie sheriff de keet in lichterlaaie te zetten? Een veelbelovende cocktail die na een tijdje echter afgewaterd begint te smaken: de beloofde provocatieve statements blijven uit en na het ijzersterke openingslevel vervalt Far Cry 5 in voorspelbare plotwendingen en herhaling. Een gemiste kans.
Maar goed, het is niet allemaal kommer en kwel. Far Cry 5 bewijst alweer een heerlijke openwereldervaring te zijn waarbij vermaak primeert en een onschuldige rit langs de akkers snel ontaardt in een festijn van bloed, explosies en doorzeefde sekteleden. De shitload aan radiotorens schafte Ubisoft gelukkig ook af. Hier moet je daadwerkelijk de wildernis induiken, praatjes maken met locals en zo jouw persoonlijke missiestructuur ontrafelen. Elk gebied staat onder de controle van een Seed en door de verzetsmeter aan te zwengelen geraak je steeds dichterbij de Vader. En wie dat geen jota interesseert, kan gewoon rondlummelen of één van de vele extra activiteiten uitoefenen: hengelen bijvoorbeeld, in de voetsporen van stuntman Clutch Nixon treden of de locatie van preppervoorraden ontdekken.
Wie de vorige games grijs gespeeld heeft, zal echter snel de blauwdruk van de reeks ontwaren. Alsof je het allemaal al eens gezien hebt. Een van de weinige echte vernieuwingen zijn de Guns For Hire. Zo kan je strijdlustige rebellen inschakelen om mee te strijden. Van een sniper tot hond Boomer en de diabetische grizzlybeer Cheeseburger. Elk type strijdmakker geeft je speelstijl nieuwe mogelijkheden. Een sluwe poema schakelt geruisloos de vijand uit, terwijl die oerdomme Hurk Junior met zijn raketwerper vooral voor vonken zorgt. Het meeste plezier beleef je echter wanneer je met een vriend in co-op speelt.
Far Cry 5 is een oerdegelijke openwereldgame, die misschien te hard op safe speelt. Alles is er, alles klopt, maar we staan er niet echt meer versteld van. En op verhaalvlak had Ubisoft écht het verschil kunnen maken, maar trapt daar de bal mis. Ontzettend vermakelijk, maar tegelijk ook een gemiste kans.
