Sinds de aankondiging in 2019 wachten we vol ongeduld op Elden Ring. Ontwikkelaar From Software beloofde een dijk van een actie-RPG die alle registers zou opentrekken. Dark Souls dus, maar dan in een gigantische open wereld. Het resultaat? Dat overtreft zelfs onze stoutste verwachtingen.

Rise, Tarnished

De opzet van Elden Ring leest als een donkere kruising van Lord of The Rings, Game of Thrones en Dark Souls. Alles draait om – jawel – de krachtige Elden Ring die macht schenkt en tegelijk verderf zaait. De ring werd vernietigd en de delen ervan verdeeld onder het halfgoddelijk nageslacht van de gehelmde Queen Marika die heerst over The Lands Between. Als Tarnished, een banneling, ben jij van plan om de Marika dynastie omver te werpen (lees: ze tak voor tak uit te moorden), de ring te herstellen en als nieuwe Elden Lord over het land te heersen.

Dat het verhaal geschreven is door Game of Thrones bedenker George R.R. Martin merk je doorheen de hele game. De wereld ademt een grimmige dark fantasy sfeer uit die zijn gelijke niet kent. Verwacht hier echter geen ellenlange cutscenes. Hoewel de hoofdlijnen van het verhaal op zich duidelijk genoeg zijn, zal je zelf de stukjes lore aan elkaar moeten knopen om het verhaal ten volle te begrijpen. Een verademing vinden wij in een tijd waar steeds meer ontwikkelaars kiezen voor een cinematische voorgekauwde aanpak.

The Lands Between

Vooraleer je op pad kan in The Lands Between, moet je je personage aanmaken en zijn/haar gevechtsklasse kiezen. Omdat we graag focussen op brute mêlee kracht, kiezen we voor de Hero klasse. Is dat je ding niet? Dan zijn er nog negen andere opties. Van een magie beheersende Astrologer en een samoerai die uitblinkt in behendigheid en boogschieten tot de schaarsgeklede Wretch die enkel een knuppel heeft ter verdediging. Die laatste raden we alleen de échte sadisten aan.

Even later droppen de makers je in de enorme open vlakte waar sterk bewapende soldaten, ontzagwekkend grote trollen en ander bovennatuurlijk gespuis rondwaart. In de verte ligt een vervallen fort waar we instinctief op af stormen. Maar eigenlijk liggen alle opties open. Elden Ring is een openwereldgame in de minst beperkende zin: je kan van het begin elke windrichting uit. En die aanpak werkt wonderwel.

Sluipen is sleutel

Op je doelwit af rennen is ook hier niet zonder gevaar. Elden Ring gemakkelijker dan zijn voorgangers? Niets van aan. Kleine onoplettendheden worden ook hier keihard afgestraft, wat helemaal past bij de teneur van deze gedoemde wereld. De opluchting is altijd groot wanneer je één van rijkelijk aanwezige ‘sites of Grace’ bereikt, een veilige plek waarnaar je altijd terug kan naar teleporteren. Elden Ring onderschrijft het adagio van zijn voorgangers helemaal: je moet geduld hebben. Met meer kennis en ervaringspunten, is het jouw beurt om te domineren. Al wordt het nooit echt een makkie.

Net als in Sekiro: Shadows Die Twice is ook stealth nu een optie. En dat speelt vooral tijdens de eerste uren een belangrijke rol. Als miezerige beginner is het een waardig alternatief voor het ontvluchten van sterkere vijanden. En een manier om sneller sterkere gear te verzamelen. Vanuit de struiken kan je gebukt doelwitten in de rug aanvallen, ook de grotere exemplaren. Zo slaagden we er snel een metershoge ridder, patrouillerend met zijn grootzwaard al sluipend te verrassen. De kick die je krijgt wanneer je sluiptactiek lukt en je met zijn zwaard aan de haal kan, is ongeëvenaard. Bovendien blijft het zwaard tot de eindcredits zijn dienst bewijzen dankzij het ingenieuze upgrade systeem: elk wapen dat je kiest kan je blijven upgraden zodat het relevant blijft.

Epische baasgevechten

Wie al een From Software titel speelde, kan er niet omheen: de epische baasgevechten blijven het meeste bij. Uiteraard zijn de meeste ook nu weer meedogenloos en moet je de aanvalspatronen zien te doorgronden en gepast counteren. Zo hebben we best gevloekt op Godrick The Grafted die plots een drakenkop uit zijn schouder tovert en ons even een hartverzakking bezorgde. Maar gelukkig zijn ze niet allemaal even onvergeeflijk. Wanneer je een optioneel gevecht iets later aangaat dan de makers bedachten, kan dat snel in je voordeel uitdraaien. Misschien iets te snel voor Dark Souls-adepten, maar niet getreurd, er zijn genoeg andere uitdagingen in deze wereld.

Opnieuw petje af voor From Softwares afdeling monsterdesign. The Lands Between stikt van de übercoole creaties, de ene al geschifter dan de andere. Van metershoge killerkreeften tot bliksemgooiende koningsdraken. Naast kolossale bosses zijn er ook talloze respawnable vijanden, die vaak even indrukwekkend zijn. Enkel de afwezigheid van de iconische lange gezondheidsbalk verraadt hun lagere status.

Nog meer dan voorgaande titels teert Elden Ring bovendien op het verassingseffect: je kan die bazen eender waar in de wereld aantreffen en soms hangt het ook af van het tijdstip. Minpuntje: het hergebruik van sommige bazen valt op. Vaak is er loregewijs een reden voor die recyclage en – juist is juist – ze zijn altijd ietsje moeilijker dan voorheen. Maar wie niet houdt van herhaling, zal af en toe zijn neus ophalen.

Geweldenaar/paardenfluisteraar

In een game met uitgestrekte open wereld kan een vervoersmiddel niet ontbreken. Jouw onafscheidelijke gehoefde metgezel heet Torrent. Torrent vervoert je razendsnel door de uitgestrekte gebieden, kan op vaste plaatsen grote horizontale en verticale afstanden overbruggen en tijdens battles ingezet worden. Zo kan je alle vijanden te lijf gaan vanop je ros, waardoor sommige baasgevechten zelf ietsje gemakkelijker verlopen. Sta je tegenover een van de vele draken (zeiden we al dat George R.R. Martin hier voor iets tussen zit?) dan ben je een stuk beweeglijker op vier poten en zijn je overlevingskansen groter.

Torrent zelf bestuurt bijzonder soepel – zowel tijdens battles of het doorkruisen van de barre omgeving – en da’s maar goed ook: zo kan je je vooral focussen op de wereld rondom je. Elden Ring serveert een grimmige, maar levendige wereld die smeekt om verkend te worden. Zo kwamen we terecht in een rustig windmolendorpje waar enkele oudjes spontaan aan het dansen sloegen bij onze intrede. Gezelligheid troef. Dat ze eigenlijk zelfvernietigende monsters aan het oproepen waren die ons even later een kopje kleiner maakten, hadden we niet zien aankomen.

Nog wat later bracht Torrent ons via een ondergrondse tunnel naar een rijk bewoond door titanen. Ongetwijfeld herbergen ze een groot geheim, maar gezien we nog te zwak waren, stipten we die aan op de kaart voor later. Het universum van Elden Ring zit tjokvol dergelijke onverwachte ontdekkingen die je van de verwondering in de verbazing doen vallen.

Toegankelijker dan tevoren

Bandai Namco gaat er prat op dat dit de meest toegankelijke en daarmee gemakkelijkste Souls-titel ooit is. De waarheid ligt ergens in het midden. Elden Ring is nog altijd rete-uitdagend en je zal bijzonder vaak het loodje leggen. Maar de makers reiken je dit keer meer tools aan om het lijden iets draaglijker te maken. Naast de toevoeging van stealth, kan je ook eerder verslagen vijanden oproepen om aan je zijde te vechten. Oké, ze brengen niet erg veel schade toe, maar zorgen wel voor afleiding waardoor jij de vijand gemakkelijker in de rug kan aanvallen.

Een derde nieuwe toevoeging is de introductie van craften. Zo kan je allerlei bommen en andere DIY-hulpmiddelen in elkaar knutselen waardoor gevechten sneller beslecht kunnen worden. En dan is er natuurlijk nog het summonen van een online strijdmakker. Samen met een vriend de monsters te lijf gaan, da’s eigenlijk zowat de easy mode van Elden Ring. Nog steeds uitdagend, maar minder afstraffend. Al zit hier ook een schaduwkantje aan: je kan het doelwit worden van online opponenten die het op jou en je kostbare ervaringspunten hebben gemunt. Heel vet hoe offline en online multiplayer in elkaar verweven is, maar dat is natuurlijk iets wat Souls fans al langer kennen.

Dé game van 2022?

Op grafisch vlak scoort Elden Ring goed, niet fantastisch. Wij speelden hem op PS5: verwacht hier niet het grafische niveau van een Demon’s Souls Remake bijvoorbeeld. Elden Ring blijft een multiplatformgame die zowel op current als last gen consoles te spelen valt, maar tovert desondanks enkele bijzonder vette vergezichten op je scherm. Op PS5 heb je de keuze tussen Graphic en Performance mode. De 4K beelden in Graphic mode zien er bij momenten een stuk gelikter uit – heerlijk hoe de vele grasvelden eruitzien – maar onze voorkeur gaat uit naar de vloeiendere Performance mode. Want tijdens de battles heb je nu eenmaal meer aan 60 fps.

Die kleine minpuntjes en onvolmaaktheden vervallen echter in het niets door de totaalervaring. Na zo’n 50 uur in The Lands Between vertoefd te hebben, vinden we Elden Ring niets minder dan een episch meesterwerk. De gigantische open wereld barst van de indrukwekkende baasgevechten en sfeervolle kerkers. De game blijft ondanks de overstap naar het openwereldgenre trouw aan de Soulslike roots: Elden Ring bestraft fouten genadeloos.

Heb je nog nooit een Dark Souls-game gespeeld, maar ben je toch nieuwsgierig? Dan raden we je absoluut aan Elden Ring te proberen. Desnoods met behulp van een co-op strijdmakker. Deze dark fantasy wereld verdient het gewoon door zoveel mogelijk spelers ontdekt te worden. Geloof ons, je zal het niet berouwen.