Terwijl we vol ongeduld zitten te hunkeren naar de Elden Ring-uitbreiding Shadow of the Erdtree, zouden we bijna vergeten dat die andere grootse actie-rpg in fantasysetting er weldra aan zit te komen.

Dragon’s Dogma II, Capcoms ambitieus vervolg op de bescheiden culthit uit 2012, moet het beste van Skyrim, Souls en Monster Hunter bundelen. Wij trokken naar Parijs en mochten alvast twee klassen – excuseer, ‘vocations’ – uitproberen.

Houd de draak!

Net als in deel één kruip je in de huid van een zogenoemde ‘Arisen’, een doodgewone sterveling wiens hart gestolen is door een draak en dat als bij wonder overleeft. Vervolgens dien je in een grootse, gedetailleerde wereld vol queesten die vuurspuwer op te sporen en te verslaan, in de hoop terug te claimen wat jou toebehoort en opnieuw tot het rijk der levenden te behoren.

Die calvarietocht onderga je niet alleen. Te allen tijde word je vergezeld door ‘Pawns’ ofte mysterieuze metgezellen met buitenaardse krachten. Zij vechten niet alleen mee, maar zijn ook in staat je te genezen indien nodig, geven allerlei tips of gidsen je richting doel. Een gepimpte versie van de standaard AI-kompaan dus, hetgeen een solo-ervaring een schijnbare multiplayer-feel geeft. Interessant is ook dat je de Pawns zelf naar believen kan aanpassen en zelfs online delen met andere Arisen.

Elden Ring achterna

Wij werden tezamen met onze drie praatgrage Pawns gedropt ergens nabij een middeleeuws stadje. Vervolgens liet Capcom ons gaan en staan waar we wilden, want net als pakweg Elden Ring betreft het hier een gigantisch vrij verkenbaar spelgebied waarin van alles te beleven, en vooral ontdekken valt. Onze eerste vocation was de Mystic Spearhand, een variant op de battle mage die een dubbele speer hanteert en de rechtdoorzee mêlée-combat combineert met magie.

In plaats van ons richting de vele NPC’s met opdrachten allerlei te begeven – die overigens nogal chaotisch door elkaar lopen te leuteren – smeekten de fraaie vergezichten ons om op ontdekking te gaan. Capcoms RE Engine, een bewezen krachtpatser, doet hier opnieuw prima dienst, al hadden we de game liever zien draaien op onze eigen grote 4K-tv dan op de bescheiden monitors in de demoruimte.

Controle?

Zodra we de stad achterlieten en door de rotsachtige bosgebieden slenterden, werden we meteen belaagd door een meute trollen. Opvallend: Dragon’s Dogma II staat je niet toe een bepaalde vijand in het vizier te nemen met een lock-on feature. In de plaats daarvan worden aanvallen middels een onzichtbare magnetische kracht richting belagers gezogen.

Toegegeven: dat is even wennen – en na afloop van de twee uur durende demo zijn we niet helemáál overtuigd van die aanpak. Het gevoel van controle ontbreekt wat, vaak mep je gewoon in de lucht en button-mashing blijkt een valabele tactiek.

Voorts doet de combat voornamelijk denken aan een mengelmoes van Souls-games en God of War. Onze Arisen beschikt over de voor de hand liggende lichte en zware aanvallen, maar heeft ook een allesverwoestende plunge attack en een hoop magische foefjes, waaronder ook stat boosts voor jezelf en je metgezellen.

Boven alles voelen de confrontaties heel chaotisch aan, aangezien je nimmer in een overzichtelijke één-op-éénstrijd belandt. Nee, iedere schermutseling is als een veldslag waarin bliksemschichten, vuurbollen en ook oneliners van de Pawns je om de oren vliegen. Best spannend, dat wel.

Kwistig

Maar die spanning maakte ook soms plaats voor ergernis. Van rustig exploreren kwam er weinig in huis, aangezien Capcom wel erg kwistig is met trollen, hagedissen en ander gespuis. Geen probleem, dan zetten we het wel op een lopen wanneer het te heet wordt onder onze voeten. Maar dat is kennelijk geen optie: zodra je geviseerd wordt, is het doden of gedood worden en blijven vijanden je achtervolgen.

In die mate dat we soms nog méér vijanden tegen het lijf liepen, met een daaropvolgende collisie die nóg pittiger was. En dan viel de nacht ook nog eens – hetgeen de tegenpartij sterker maakt. Nee, een gezellig parkwandelingetje werd het niet, ginder in Parijs.

De meest glorieuze belevenis was nog de neerdaling van een griffioen, een majestueus beest dat Arisen eender waar, eender wanneer kan aanvallen. Het moet een groots verrassingsmoment zijn, schatplichtig aan pakweg de draken in Skyrim. Helaas overkwam het ons liefst drie keer in een twee uur durende demo, waardoor het verrassingseffect snel uitdoofde. Want die griffioenen zijn knap lastig om af te maken.

Sponzig

Shadow of the Colossus gleed ook gelijk door onze gedachten wanneer we het opnamen tegen een reusachtige, uit rotsblokken opgetrokken minibaas. Deze keiharde knaap – letterlijk en figuurlijk – valt dan ook te bestijgen zoals in Team Ico’s meesterwerk, waarop je de zwakke plekken moet zien uit te vlooien en raken. Hoewel dit gevecht uitblonk in spektakelwaarde, duurde het ook ontiegelijk lang. Iets minder sponzige bazen mogen wel, Capcom!

Vervolgens dropten de begeleiders ons met een andere vocation, de Magick Archer, ergens in een dor woestijngebied. Deze speelstijl lag ons een pak minder, aangezien je enkel vanop afstand kan toeslaan met een veelvoud aan magische, soms zelfs ontploffende of weerkaatsende pijlen.

Ook hier zadelde het miksysteem ons op met twijfels: in plaats van netjes je crosshair op het hoofd van een schobbejak te plaatsen, is in de buurt mikken ruimschoots voldoende om een headshot te placeren – een beetje vergelijkbaar met Armored Core- of Ace Combat-games. Ook hier eenzelfde klacht: het gevoel van controle missen we.

Experimenteren

Wel positief: deze klasse voelde meteen compléét anders dan de Mystic Spearhand, hetgeen de beloofde brede waaier aan speelstijlen dik in de verf zet. En dan vallen er nog acht andere vocations te ontdekken. Niet mis.

Niet lang daarna moesten we halverwege een confrontatie forfait geven, wegens een Thalys die op het punt stond te vertrekken. Aan verhalende queesten zijn we amper toegekomen, aangezien we continu afgeleid en vooral aangevallen werden.

Hoewel we met veel prangende vragen en lichte ergernissen zitten, zijn we desondanks benieuwd naar meer. Dragon’s Dogma II zet duidelijk aan tot experimenteren en daarvoor kregen we lang niet voldoende tijd. Gelukkig moeten we niet lang meer wachten om Vermund en Battahl onveilig te maken. Krijgt eind deze maand nog een puntstaartje.

Dragon’s Dogma 2 verschijnt op 22 maart voor PS5, Xbox Series en pc.