fbpx

Cyberpunk 2077 is een vet cyberavontuur geteisterd door tonnen technische problemen

cyberpunk 2077 1

Waarom we nu pas een review hebben? We hadden de mogelijkheid om Cyberpunk 2077 voor release te reviewen, maar dat kon enkel op pc. Omdat we multiplatformgames ook op console testen, hebben we geweigerd. Maar goed ook. De hele wereld weet ondertussen dat deze langverwachte topper niet op elk platform even vlotjes loopt. Op PS4 en Xbox One draait de game zelfs zo slecht dat Sony hem tijdelijk uit de PlayStation Store heeft verwijderd. Wij hebben de PS4 Pro-versie gereviewd op PS5, waar het allemaal een stuk stabieler loopt. Maar ook hier kunnen we maar één ding besluiten: ooit wordt dit een topgame.

Cyberpunk 2077 20201210145833


Bruut en donker

Cyberpunk 2077 is geen shooter, maar een rasechte RPG. Een bijzonder lijvig avontuur met ettelijke dialoogkeuzes, een flinke brok inventory management en zoveel zijmissies en randactiveiten dat onze teller inmiddels boven de 60 uur staat. Maar wat een sfeer! Neem de dystopische wereld van scifi-klassieker Blade Runner, doe er een stevige vleug neo-Tokio bij én een cursus professioneel hacking voor gevorderden en je hebt een futuristische cocktail die geen ander game ooit zo heeft geserveerd.

Cyberpunk heeft niet de luchtigheid van een GTA. Het is volwassen, bruut en donker. Drugs, prostitutie, afpersing en orgaanhandel: elke categorie van het strafrechtelijk wetboek komt hier aan bod. En jij maakt het vanop de eerste rij mee. Als V, een huurling die tijdens zijn (of haar) criminele opmars nillens willens betrokken geraakt in een geschift complot vol verraad en wraak.

Cyberpunk is op verhaalvlak een slow burner. De makers nemen hun tijd om je steeds dieper in de hel van Night City te trekken. Zonder te veel te spoilen: wanneer je na zo’n 10 uur het gezelschap van Johnny Silverhand krijgt, komt het verhaal pas in een eerste stroomversnelling. De 50 jaar dode rocker heeft zich onder je chromen schedelpan genesteld en is naast denkbeeldige vriend ook een tikkende tijdbom. De verhaalrit die volgt is meeslepend, bezaaid met plottwisten én vol geloofwaardige personages. Het zou ons niet verbazen mocht het script voor de Hollywoodversie al klaarliggen.

Al moet je er wel je aandacht bijhouden. De vele intriges en stortvloed aan personages en figuranten, maken het volgen er niet altijd even gemakkelijk op. Dat deze plot zoveel verschillende zijverhalen heeft, helpt ook niet. Zelfs na onze eerste speelbeurt (35 uur) hadden we het gevoel maar de helft gezien te hebben. De achtergrond van jouw V die je in het begin kiest heeft invloed op hoe jouw thriller afloopt, maar ook de dialoogkeuzes en welke zijmissies die je ertussen neemt. En ook al zitten we nog maar dik in onze tweede speelbeurt (na Nomad zijn we nu Corpo gegaan): een verdomd sterk staaltje verhaalvertelling dat je zelden ziet in een openwereldgame.

cyberpunk review 3

Exploding smartphone

Net als bij The Witcher heeft CD Projekt Red alweer een bijzonder geloofwaardig universum gecreëerd, tjokvol details en geschiedenis. Night City is een fascinerende, dichtbevolkte metropool waar je wil in verdwalen. De verschillende bendes met hun eigen look en beweegredenen, de districten die elk een eigen sfeer uitademen tot de post-apocalyptische woestijn, zowat de enige plek waar je wat rust krijgt. Night City is een verdomd coole plek die al je zintuigen prikkelt.

Alleen hoefden de makers die sensory overload niet naar de missiestructuur te hebben vertaald. Waar openwereldgames zoals GTA en Assassin’s Creed de speler eerder op een organische manier willen aanzetten tot verkenning, kiest Cyberpunk voor de eerder dwingende manier. Je smartphone staat nooit stil: je krijgt voortdurend telefoontjes van nieuwe opdrachtgevers, berichten over gigs of tweedehandsauto’s die te koop zijn.

CD Projekt Red schuift je voortdurend zijmissies in je nek en voegen ze ongevraagd toe aan je missiewaslijst. Dat terwijl de game je er ook voortdurend eraan herinnert dat er nog verhaalmissies zijn. Oké, liever te veel missies dan te weinig, maar we vragen ons af of het allemaal niet iets minder dwingend had gekund.

Eigenlijk moet je nooit écht op zoek naar zijmissies, de game dicteert ze. Maar wij raden het wel aan. Negeer die stortvloed aan berichten en klim op je Akira-bike. Tijdens een ritje door de betonnen jungle van Night City kom je om de haverklap een afpersing, overval of ander vergrijp tegen waarbij je zelf beslist of je ingrijpt of niet. Het moet niet, het mag. En dat vinden we een veel leukere manier om een openwereldgame te beleven dan de speler te overstelpen met missies.

Cyberpunk 2077 20201210202556

Intimiteit. Intimidatie

Ook op gameplayvlak komt Cyberpunk overweldigend over. De game heeft het niet zo voor uitgebreide tutorials en laat de speler het vaak zelf uitzoeken. Waar je eerst als space cowboy je een weg doorheen confrontaties probeert te knallen, begin je gaandeweg steeds meer de hacking mogelijkheden te ontdekken. En da’s stukken bevredigender dan simpelweg knallen.

Zo kan je dankzij een implantaat alles in je omgeving Terminator-gewijs scannen en hacken. Denk Watch Dogs Legion, maar dan uitgebreider en beter uitgewerkt. Zo kan je inbreken in een netwerk, camera’s overnemen of uitzetten, vijanden afleiden of tijdelijk verblinden. Of ze met een quickhack een granaat tussen hun eigen benen laten gooien. De infiltratie- en hackmogelijkeden lijken legio en net dat is de grote sterkte van Cyberpunk.

Onze pogingen tot stealth ontaardden echter steevast in shootouts. Die zijn best spectaculair, vooral wanneer je het meer exotische wapentuig met slimmere munitie in handen krijgt. Het schieten voelt lekker en ook de combat met slag- en steelwapens is bevredigend. Op een nietsvermoedende Scav afstormen en hem met je katana een armprothese lichter maken? Heerlijk. Gooi er af en toe een quick hack tussen om verwarring te zaaien en je hebt het beste van twee werelden. Vette combat én een (lichte) dosis strategie.

cyberpunk review 4

Niet het scherpste mes

Vinden we dan weer minder geslaagd: de intelligentie van de gemiddelde gangbanger of andere onverlaat die het tegen je opneemt, mocht gerust beter. Omdat de meeste vijanden vol schroot zitten, moet je magazijnen kogels in hun lijf pompen voor ze de geest geven. Taai, maar niet vrij slim. Vijanden in groep missen een aanvalsstrategie of lopen vaak wat verloren in hun omgeving. Zelfs die dolgedraaide superpsycho’s die als mini-baasgevechten dienen, kan je doorgaans met een snelle aanval en voldoende vuurkracht omleggen. En dat mocht gerust wat uitdagender.

Dankzij de wonderen der technologie wordt jouw V steeds sterker. Al duurt het wel even voor je een echte supercybernetic warrior wordt. Om bij de plaatselijke ripper doc raketwerpers in je vuisten te laten inbouwen of ze vervangen door stalen gorilla-armen, moet je eerst voldoende street cred (lees: XP) én eurodollars verzamelen.

Wij deden er zo’n 20 uur over om eindelijk een stel Mantis-messen in onze armen te kunnen plaatsen. En nog eens zo lang voor we stalen enkels hadden om te doublejumpen. Waarna je nieuwe routes en wegen kan ontdekken in het immer verticale Night City. Als Cyberpunk 2077 iets goed doet, dan is het de speler het gevoel geven dat hij de game op oneindig veel verschillende manieren kan doorlopen. En daarom alleen verdient Cyberpunk lof.

Want naast je wapens, cyberware in je lichaam een oneindige verzameling aan chips en mods die je kan inpluggen, is er ook een overdaad aan perks die je kan ontgrendelen. Het maakt de scope van Cyberpunk 2077 er enkel gigantischer op en nu begrijpen we ook waarom de devs hier acht jaar aan gesleuteld hebben. En hoewel we verschillende elementen al in talloze andere games zagen, zijn ze hier écht goed uitgewerkt. Zoals die Braindance segmenten waarbij je herinneringen moet herbeleven om aanwijzingen te zoeken. Been there, done that, maar nooit eerder zo cool als hier.

Cyberpunk review 2

Een duidelijk lievelingskind

We kunnen onmogelijk alles in detail bespreken in deze review. Hoe je met vaste regelmaat spectaculaire actiescènes door de strot wordt geramd, hoe je door nijpend gebrek aan eurodollars gedwongen wordt lucratief te werk te gaan en hoe na je eerste speelbeurt de game nog niet opzij wil leggen. Omdat er te veel coole stuff is die smeekt om ontdekt te worden. Enkel jammer dat dit alles zo hard wordt overschaduwd door een gebrekkige optimalisatie op consoles.

Aan alles merk je dat CD Projekt Red de game voor pc heeft ontworpen. Van de menu’s die duidelijk voor muis ontworpen zijn en de contra-intuïtieve user interface van de inventory, tot de ingewikkelde HDR-instellingen die elke consolegamer even in het haar doet krabben. CD Projekt Red heeft keihard gesleuteld aan zijn pc-versie, maar te weinig tijd en resources besteed om de consoleversie te optimaliseren.

De visuele prestaties zijn dan ook wisselvallig en sterk afhankelijk van het platform. Deze game speel je best op PS5, Xbox Series X of PC, waarbij laatstgenoemde de voorkeur geniet. Op PS4 en Xbox One krijg je namelijk ondermaatse framerates, texturen die pas na 20 seconden inladen en andere performatieproblemen die je ongetwijfeld al viraal hebt zien gaan op Twitter. De shitstorm is minder pijnlijk op PS4 Pro en Xbox One X, maar ook daar loopt het niet optimaal.

Op PS5 en Xbox Series X valt de schade wel mee. De game kan op grafisch vlak niet concurreren met échte next-gen games, maar de ervaring komt het dichtst bij dat van een krachtige gaming pc. Al zijn de grafische prestaties op PS5 een stuk wisselvalliger. Tijdens sommige scènes – zoals je bezoekje aan de lieverds van Maelstrom – is de game top. In geïsoleerde omgevingen waar het detail van de personages en setting opvalt, zit Cyberpunk op niveau. Maar rij je door de stad, dan vallen de wazige texturen van de buildings op, is het vertezicht soms om bij te huilen en krijg je regelmatig pop-up. Het maakt ons alleszins bijzonder nieuwsgierig naar de échte next-gen versie die (hopelijk) ergens in 2021 komt.

Cyberpunk 2077 20201215121229

Bugs to the future

Alle platformen hebben – naast een vreemde overdaad aan dildo’s – nog een gemeenschappelijke deler: bugs. Tonnen ervan. Zo erg hebben we zelfs sinds lang niet meer gezien. Zelfs na de eerste patches zien we voortdurend dingen die we liever niet zien. Het gaat om kleinere glitches en bugs, zoals ondertitels die een half uur lang in het scherm blijven zweven, guns en kledij die verdwijnen en personages die onzichtbare trappen lijken op te lopen. Bugs vinden we doorgaans niet zo erg, al komen ze hier zo vaak voor dat het de game-ervaring soms hindert.

En dan zijn er nog de échte gamebreaking bugs, zoals een personage dat plots op een onbereikbare plaatst staat, waardoor je niet meer verder kan met de missie. Of de game die op de meest onmogelijke momenten crasht. Niet sporadisch, maar met vaste regelmaat. En als je dan ook nog eens moet vaststellen dat de game na opstarten alwéér al je instellingen heeft gereset – inclusief de HDR-settings – worden we pissed. Voor een titel van dit kaliber is dit onvergeeflijk. En doodzonde. Een avontuur van deze schaalgrootte waar zoveel liefde en detail is ingestopt, wil je gewoon in de beste omstandigheden kunnen spelen. En dat is op dit moment niet het geval.

Los daarvan hebben we ook de grootste moeite met het politieke spelletje dat de ontwikkelaar heeft gespeeld. Beelden van de PS4- of Xbox One-versie opzettelijk niet tonen en weigeren reviewcodes voor release uit te sturen? Dit om de shitstorm uit te stellen tot na release en zo de pre-orders veilig te stellen? Het zijn bedenkelijke praktijken die vooral de portemonnee van de makers dienden.

CD Projekt Red heeft zijn excuses aangeboden en belooft hard te werken om de game-ervaring op consoles te verbeteren. Net als bij No Man’s Sky weten we dat het ooit goedkomt en we binnen afzienbare tijd een Cyberpunk 2077 in topvorm zullen hebben. Maar op dit moment doet de onafgewerkte staat van de consoleversies te veel afbreuk aan de beleving. Heb je nog genoeg games om te spelen op PS5 of Xbox Series X? Dan raden we je aan om gewoon een half jaartje te wachten. Tot het gros van de bugs eruit zijn gefilterd en de consoleperformantie is geoptimaliseerd. En als je echt van het geduldige type bent: gewoon wachten op de échte next-gen versie voor PS5 en Xbox Series X. Want geloof ons, dan pas zal deze ruwe diamant kunnen schitteren.

7.5
  • sterk en volwassen verhaal
  • tonnen sfeer en detail
  • vette dystopische wereld
  • veel keuze in aanpak
  • niet geoptimaliseerd voor consoles
  • tonnen bugs
  • dwingende missiestructuur
  • vijandelijke AI

BESLUIT

Cyberpunk 2077 kan een episch avontuur worden, alleen staat de slechte consoleperformantie en tonnen bugs de ervaring op dit moment in de weg. Ooit komt het goed met deze ambitieus stukje scifi-RPG, maar voorlopig raden we aan gewoon te wachten.

REACTIES (1)

  1. Damadtree

    Ik ben er helemaal verslaafd aan. Op PS5 speelt hij deftig. De settings die resetten zouden met de patch van gisteren opgelost moeten zijn. Persoonlijk denk ik dat de developers verwacht hadden dat de meeste mensen ondertussen een ‘next-gen’ console hadden (moest dat niet zo moeizaam verlopen zijn) en de game daarop zouden spelen (mss zelfs de echte reden van het laatste uitstel, omdat die release wel echt dicht bij de nieuwe console releases stond). Natuurlijk geen excuus voor de belabberde last-gen versies, maar ze hadden mss beter gewoon pc en ‘next-gen’ versies uitgebracht (zou de sales wel beinvloeden – zeker met zoveel mensen die nog geen next-gen console hebben – maar dan hadden ze tenminste de slechte reclame kunnen vermijden.

Een reactie achterlaten