Wat een waanzinnig charmante game is Cuphead geworden, een indietitel die zes jaar geleden begon als een schattig niemendalletje maar dankzij Microsoft uitgroeide tot een van de najaarskleppers van Xbox. Dat mecenaat maakte er ook een iets grotere productie van: je krijgt een dertigtal grote vijanden gepresenteerd in plaats van de negen die het kleine Canadese team aanvankelijk voor ogen had.
Het concept ken je ongetwijfeld al: Cuphead is een lekker ouderwetse 2D-schietplatformer, zoals ze vroeger dik liepen op 8- en 16-bitsconsoles. Maar dan wel in de visuele stijl van tekenfilms uit de jaren 30. Denk aan de allervroegste Disney-cartoons, of de eerste exploten van Betty Boop en Popeye, met glibberende ledematen en vijanden met een geconstipeerde grimas. Studio MDHR, het bedrijfje achter de game, haalde zelfs animatietechnieken uit het tijdperk weer uit grootmoeders kast en gooide wat digitaal pelliculegruis over het beeld om het allemaal wat authentieker te doen lijken. En dat werkt, want op ieder moment van zijn speelduur blaast Cuphead beelden op je netvlies die je niet licht zal vergeten. Dagen, zelfs maanden nadat je Cuphead gespeeld hebt, zal het je nog door je hoofd spoken.
Alleen zullen veel spelers nooit écht ontdekken wat deze game zo onweerstaanbaar maakt, want hij is echt hemeltergend moeilijk. Maar de spelregels en finesses zijn tegelijkertijd duidelijk en transparant. Cuphead is bedoeld voor de onvervaarden, zij die geen uitdaging uit de weg gaan, zij die geen moeite hebben met een game die het uiterste van hen vraagt op gebied van timing, precisie, concentratie en coördinatie.
Dat mag natuurlijk, en sinds de Souls-serie weten we dat er een publiek van gamers bestaat dat uitgesproken tuk is op een game die niet te accomoderend is. Alleen vragen we ons af of de combinatie met die andere kerncomponent van Cuphead wel zo gelukkig valt: veel spelers zullen méér willen ontdekken van al het visuele lekkers dat de game te bieden heeft, maar geraken niet verder dan die ene verdomde level waarop ze nu al dagen zitten te sukkelen.
