Getest op: PS VR2
Ook beschikbaar op: Meta Quest

Een anime zwaardvechter in VR die veel wegheeft van Sword Art Online? Op papier is Altair Breaker een cool concept. Alleen is de uitvoering zo mager, dat zelfs de leuke combat het boeltje niet kan redden.

In Altair Breaker voor PS VR2 zak je als moderne ridder af naar de zwevende eilandengroep van Vastus Isle. Wat ooit een magische workshop was, ligt nu in ruïnes door de een ras kwaadaardige en vernielgrage robotten. Dus sla je de handen in elkaar met de menselijke android Stella om alle robots op het eiland in te blikken.

Fight, destroy, repeat…

De opzet klinkt eenvoudig en dat is Altair Breaker ook. Een campaign starten doe je via een terminal, die je vervolgens naar een aantal arena’s teleporteert waar je telkens zo’n drie à waves aan vijanden aan stukken mag snijden. Dat er slechts een viertal arena’s zijn die voortdurend geroteerd wordt, spreekt niet in het voordeel van deze game.

Een nijpend tekort aan afwisseling dus en dat geldt ook voor de vijanden. Je komt steevast tegenover dezelfde bots te staan. De ene vuurt projectielen af terwijl de andere beide vechtstijlen combineert. Uiteindelijk kom je terecht bij opperbaas LAW Zero, die je mag verslaan om de huidige campagne af te ronden. En daarna kan je de hele reutemeteut opnieuw starten. Belachelijk repetitief dus.

Het enige echt positieve aan de presentatie is de soundtrack. Zo gingen wij dieper in de gevechten op dankzij de dynamische deuntjes van de combat theme. Terwijl je in de lobby dan weer een dromerige en ontspannende melodie hoort op de achtergrond.

Zwaardacrobaat

De combat van Altair Breaker is echter best genietbaar dankzij de uitstekende tracking en de impact van wapens. Af en toe gaat het zelfs de Devil May Cry toer op, want je kan tegenstanders de lucht in slaan, erachteraan springen en vervolgens weer richting de begane grond meppen.

Helemaal feest wordt het als je de power-up activeert. Daarbij houd je je zwaard horizontaal in de lucht en wrijf je met je andere hand over de kling. Resultaat is een energiestraal rondom je wapen, waarmee je zelfs robots op afstand kan raken.

Tussen confrontaties door kan je op zoek naar allerlei schatkisten en kristallen die verstopt zijn doorheen de levels. Leuk transportmiddel daarbij is de glider, waarmee je tussen de zwevende eilandjes kan navigeren. Het ding activeren doe je door beide handen op te steken. Laat wel niet te snel los, want dan neem je een behoorlijke duik en dat voel je sterk in virtual reality.

Online grindfest

Je kan Altair Breaker op je eentje spelen, maar de game is ontworpen om in co-op te spelen. Al wordt het zoeken naar andere online spelers. Heb je een vriend die ook heeft geïnvesteerd in de PS VR2? Dan wordt Altair Breaker een stuk leuker en ben je sneller geneigd om toch dat rondje extra te spelen.

Alleen laat de presentatie in co-op steken vallen: de animaties van je strijdmakker worden niet weergegeven tijdens confrontaties. Zo zie je de impact van hun aanvallen, maar niet hun bewegingen zelf. Ziet er bijzonder weird uit en het neemt je uit de ervaring.

Je zou denken dat een game ontworpen voor online play genoeg ondersteuning krijgt in de vorm van extra uitrusting en wapens, maar dat aanbod is bijzonder pover. Bovendien zitten extra upgrades en premium wapens verstopt achter zo’n hoge in-game prijzen, dat je belachelijk lang moet grinden om het geld en de grondstoffen daarvoor bij elkaar te sprokkelen. En gezien Altair Breaker te snel gaat vervelen, is dat een behoorlijk uitdagende klus.