Een Zelda-game waarbij je niet als Link het hoofdzwaard hanteert? Dat werd tijd. Maar of de titulaire prinses in haar eerste volwaardig avontuur haar mannetje kan staan? Dat ontdek je hieronder!

Tears of the Blauwdruk

Een tijdje terug insinueerde Nintendo dat Breath of the Wild en opvolger Tears of the Kingdom dé blauwdruk zouden worden voor alle toekomstige Zelda-games. Geen gekke beslissing, aangezien beide topgames zowel door fans als critici op handen worden gedragen. Toch vroegen we ons af of dit dan het einde was van de klassieke Zelda-ervaring. Met dat nostalgische Hyrule vol dungeons en de vele gekke krachten en transformaties.

Met deze Echoes of Wisdom krijgen we meteen een antwoord: Nintendo laat nog ruimte over voor een andere soort Zelda-games. En als kers op de taart is het dit keer niet Link, maar wel prinses Zelda die de hoofdrol krijgt. We waren dan ook ontzettend benieuwd om te ontdekken of dit een nieuwe classic in wording was, of eerder een mis(s)kleun als Princess Peach: Showtime van eerder dit jaar.

De formule

Laat ons starten met het enige écht grote probleem van deze Echoes of Wisdom: het gebrek aan een boeiend verhaal. Sinds Ocarina of Time probeert de reeks rond Link en Zelda steeds weer vernieuwend uit de hoek te komen. Er zijn elementen die steeds terugkeren, zoals de Triforce, het koninkrijk Hyrule en het Master Sword. Met die vertrouwde elementen smeedt Nintendo meestal een uniek verhaal.

Echoes of Wisdom pakt het anders aan. De game lijkt opgevat als een soort samenvatting van een aantal voorgaande titels, maar dan met prinses Zelda aan het stuur. De grafische stijl werd gerecupereerd uit de Link’s Awakening remake, het experimenteren met physics uit Breath of the Wild en de wereldkaart en verhaalopbouw komt bijna rechtstreeks uit 2D-klassieker Link to the Past. Dat laatste zouden we zelfs bijna een formule durven noemen waar deze Echoes of Wisdom net iets te koppig aan vasthoudt.

Sterke start

De game start nochtans veelbelovend, met een scène waarin Link Zelda komt redden uit de klauwen van Ganon. Waarna Link zélf opgeslorpt wordt door een zogenaamde Rift. Het resultaat is een Hyrule waarin Zelda wel gered werd, maar de held Link spoorloos verdwenen is. Het is de start van een avontuur dat enkele heilige huisjes lijkt te gaan omver trappen, inclusief de eerste uurtjes waarin Zelda als schuldige voor de steeds opduikende Rifts wordt aanzien.

Maar helaas trekt het zich daarna vrij comfortabel terug in een roes van nostalgie. Niets mis mee, al hadden we liever die verfrissende aanpak van in het begin doorheen de rest van de game gezien. Want na een tijdje begonnen we zelf weg te dromen tijdens die verhaalmomenten.

Unieke Echoes gimmick

Wel zéér geslaagd vonden we de boeiende mix tussen de gameplay uit een old school Zelda-avontuur en de creatieve oplossingen die je eerder verwacht in Breath of the Wild. Zo ontvangt Zelda vrij vroeg in de game een toverstok die haar toelaat om de Echoes van voorwerpen en levende wezens te kopiëren. Deze Echoes kan ze gebruiken om die voorwerpen of monsters te allen tijde terug te brengen naar de gamewereld.

Het begint als eenvoudige geimmick waarbij je tafels en bedden kan tevoorschijn halen om hoger te klimmen of afstanden te overbruggen. Maar al snel ontdek je dat er talloze combinaties mogelijk zijn om situaties op te lossen. En wanneer je doorhebt dat letterlijk ook élk monster (behalve de boss monsters) op deze manier gekopieerd en gereproduceerd kan worden, is het creatieve hek helemaal van de dam.

Je vastmaken aan een vliegende vijand of bewegend platform om zo een kloof te overbruggen? Brandende slijmwezens inzetten om alle toortsen in een kamer aan te steken? Een legertje van vijf boemerang gooiende Bokoblins oproepen om zo een boss monster te verslaan zonder zelf de handen te moeten vuil maken? Je kan het maar proberen. Sommige oplossingen werken duidelijk beter dan andere, maar er valt steeds wel een nieuw plannetje te beramen of iets origineels te ontdekken.

Zelda en Link Combo

Zelda’s avontuur brengt haar uiteraard over het hele land, waardoor je opnieuw in contact komt met de verschillende culturen uit deze wereld. De Gerudo, Zora en Goron zijn allemaal van de partij, en natuurlijk herkennen fans ook weerkerende personages als Impa en Dampé. Toch lijkt de game verder geen rechtstreekse links te hebben met andere titels uit de franchise. In deze wereld is Link een nobele onbekende en is het concept van de Triforce nog onbekend.

Pas wanneer duistere Rifts dreigen de hele beschaving op te slokken, worden Zelda en co zich bewust van de eeuwige strijd tussen licht en duister. En dan is het uiteraard aan de prinses om de donkere krachten te verslaan. Maar omdat Link niet van de partij is, en deze versie van Zelda geen magie kent, zou je denken dat Zelda onvoldoende weerstand kan bieden aan zulke uitdagingen. Niets is minder waar.

Nintendo voorziet Zelda van heel wat troeven. Zo raakt ze bevriend met het lichtwezentje Tri dat haar – naast de bovengenoemde toverstok – ook de mogelijkheid geeft om de Rifts binnen te dringen en te repareren. En misschien nog belangrijker: de kracht om tijdelijk de vorm van Link over te nemen. Waarna de game heel plots en in een traditionele Zeldagame verandert en je even als Link vijanden een kopje kleiner maakt en ze later ook met pijlen en bommen bestookt.

Ook niet te onderschatten is Tri’s gave om eender welk object of monster vast te grijpen en rond te bewegen. Een zeer nuttige kracht om puzzels op te lossen, of bijzonder lastige vijanden eenvoudig te verslaan, bijvoorbeeld door ze in lava of een afgrond te duwen. En vooral: het doet ons hard denken aan Breath of the Wild. EN da’s een goede zaak.

Smoothies en baddies

Net als in Breath of the Wild kan je hier bijvoorbeeld ook smoothies brouwen. Deze drankjes doen hetzelfde als de maaltijden die Link in Breath of the Wild bereidt. De meeste Smoothies genezen je, en geven je vaak nog een andere bonus, zoals langer onderwater kunnen zwemmen, sneller klimmen of beter bestand zijn tegen kou. Leuke extra, maar eerlijk gezegd hebben we ze tijdens onze reviewsessie nauwelijks moeten gebruiken.

En dat komt vooral dat de game zelden in die mate moeilijk wordt dat je echt moet gaan rekenen op deze drankjes. Een verschil met Breath of the Wild dat een zeer uitgesproken survivalelement bevat. Samen met heel wat collectibles – denk stempels en onderdelen om mechanische monsters te maken – zorgen ze er wel voor dat je flink wat extra uurtjes in deze wereld kan spenderen. Al zijn ze niet essentieel om de game uit te spelen.

Hetzelfde geldt voor de meeste sidequests die je her en der in de wereld vindt. Ze bezorgen je vaak extra Rupees, ingrediënten of (heel soms) Heart Containers om je levenshartjes mee aan te vullen. Maar net als het hoofdverhaal hebben ze doorgaans weinig om het lijf, en mis je niks cruciaals door ze te negeren. En dat vinden we op zich wel jammer.

Animal Crossing x Zelda

De grafische stijl die aan Playmobil meets Animal Crossing doet denken, zal niet iedereen zijn ding zijn. Net als het ouderwetse top down perspectief. Al kunnen wij het zeker smaken, net als de soundtrack die grotendeels uit nieuwe interpretaties van klassieke Zelda-tracks bestaat. Mogen we dan toch een (on)eervolle vermelding geven? Die is voor de muziek in de Faron Wetlands dungeon, die ons met zijn trieste fluitesthetiek fluks de muteknop deed zoeken.

Echoes of Wisdom is door het gebrek aan sterk verhaal en allerlei kleine misstapjes geen absolute topper die je in één adem met Breath of the Wild of Majora’s Mask zal noemen. Wel presenteert het zich als een experimenteel en vlot spelend tussenverhaal, een mengelmoes van nieuwe en oude ideeën die zeker het spelen waard is. Ben je op zoek naar een andere soort Zelda-game? Dan moet je deze absoluut proberen. Verwacht je echter een gelijkaardige ervaring zoals Tears of the Kingdom? Dan sla je deze het beste over.