Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series / PC

Toen we de trailer van Pacific Drive voorgeschoteld kregen, wisten we niet goed wat te verwachten. Een survival roguelike die zich bijna volledig in een wagen afspeelt? Met onze handen op kwart voor drie stortten we ons in het avontuur.

Welkom in de Zone

De opzet van Pacific Drive is apart en alleen daarvoor verdient indie-ontwikkelaar Ironwood Studios krediet. Het verhaal speelt zich af eind jaren 90, in het Olympic National Park, een natuurgebied in het noordwesten van de VS. Tijdens een autorit word je plots door vreemde krachten geteleporteerd naar de Olympic Exclusion Zone, een afgeschermd gebied waar de Amerikaanse overheid in de jaren ‘40 en ‘50 allerlei testen uitvoerde.

In een schuur vind je een afgedankte stationwagen waarmee je de gevaren van de Zone moet trotseren. Via de radio word je gecontacteerd door Francis en Toby, wetenschappers die je willen helpen ontsnappen en de mysteries van het gebied ontrafelen. En dan is er nog Oppy, de humeurige eigenaar van de garage waar je je auto onderhoudt. De dynamiek tussen deze personages is geslaagd en voegt een leuke verhaaldimensie toe aan de missies.

Auto-maatje

Pacific Drive speelt zich helemaal in first-person af en vereist veel automanagement. Voor je kan starten moet je jouw bolide herstellen en voorbereiden op het ergste. Dat betekent banden plakken of vervangen, nieuwe deuren installeren, onderdelen repareren, tanken, in- en uitladen en ga zo maar voort. Door de combinatie van het uitgebreid onderhouden van je wagen en het feit dat je trouwe vierwieler jouw enige baken van overleven in de Zone is, bouw je al snel een sterke band op met je auto.

Bovendien is regelmatig onderhoud broodnodig, want er zit een mate van simulatie in deze game. Een lekke band bijvoorbeeld zorgt voor een afwijkend stuurgedrag en dat wil je vermijden als de pest. Want de weg houden in Pacific Drive vergt je uiterste concentratie. Zo moeten alle handelingen in de auto manueel uitgevoerd worden. Het starten van de auto, ruitenwissers opzetten en navigatie aanpassen: je hebt je blik vaker op het dashboard dan de weg, waardoor fatale ongelukken snel gebeuren.

Please Recycle

Het rondrijden in de Zone is bovendien niet zonder gevaar. Niets is (of blijft) wat het lijkt. Missies langs een eerder gereden route voelen helemaal anders aan door de steeds veranderende omgevingen. Zo duiken vijandige entiteiten op, zoals zwevende UFO’s die patrouilleren of metalen monsters die je van je auto moet wegzagen. En dan is er nog de dodelijke straling en verraderlijke weersomstandigheden waarmee je altijd rekening moet houden. Zowel in als uit je auto.

De makers dwingen je vaak om je veilige vierwieler te verlaten. Met zelfgeknutseld gereedschap moet je benzine verzamelen of metalen voorwerpen tot schroot slaan of snijden. Hiermee kan je vervolgens je afgetakelde wagen opknappen. Kleine reparaties doe je gemakkelijk tijdens een missie. Maar voor groot onderhoud moet je wachten tot je de garage bereikt.

Eenmaal volgeladen met schroot, moet je de zogeheten “Anchors” vinden die een bovennatuurlijk portaal openen. Die loodsen je naar de veilige garage. Dit alles ter ongenoegen van de Zone die er tijdens een spectaculaire doch pittige achtervolging alles aan doet om jou niet te laten ontsnappen.

Geen relaxte rit

De opzet is uniek en de uitdaging groot. Nog meer op console dan op pc. Pacific Drive is duidelijk ontworpen voor pc en de besturing is niet goed aangepast voor PS5. Zo moet je vaak erg precies mikken op onderdelen om een handeling te activeren, maar dat is best lastig met een controller.

Zo gebeurt het regelmatig dat je snel wil wegrijden van gevaar, maar als in een slapstickfilm de wagen niet gestart krijgt. Omdat je door de overgevoelige stickbesturing het contact van de auto maar niet kan vinden. Wellicht werkt het uitstekend met muis en toetsenbord, maar een aangepaste besturing op PS5 was welkom geweest.

Steile leercurve

Ironwood Studios heeft daarentegen heel wat toegankelijkheidsopties voorzien. Zo kan je verschillende gameplayelementen aanpassen om de moeilijkheid naar persoonlijke voorkeur te gaan finetunen. Leuk, al vergen die opties best wat experimenteerwerk. Zo moet je tijdens een eerste speelsessie handmatig testen hoe elke optie zich precies vertaalt naar de gameplay.

En helaas lijkt niets die verdomd steile leercurve weg te werken. Het duurt behoorlijk wat missies voor je vertrouwd raakt met de game en wat het van je verlangt om verder te geraken. Net als bij Returnal past dat binnen de mysterieuze opzet. Je moet zelf alles uitdokteren

Alleen slaagt Pacific Drive er niet in die zoektocht te ondersteunen met even sterk evoluerende gameplay. Eenmaal je vertrouwd bent met het concept, raak je snel uitgekeken op die vicieuze gameplayloop van Pacific Drive. Na de campagne hadden wij alvast geen enkele drang meer om achter het stuur te kruipen. En dat kan niet de bedoeling zijn van een roguelike survivalgame.