Ontwikkelaar Rebellion kennen we vooral van de Sniper Elite-reeks, waarin je meer dan eens de Duitse führer om zeep mocht helpen. Voor zijn nieuwste wapenfeit ruilt de Britse studio zijn X-ray testicle shots in voor een compleet andere ervaring. Enter de postapocalyptische maar o zo Britse woestenij van Atomfall, een survival action game waarin je de mysterieuze omstandigheden van een kernramp moet onderzoeken. Of dat leidt tot de onthulling van Britse staatsgeheimen én intense gameplay? Dat lees je hieronder…

Oberon wie? 

Atomfall speelt zich af in een alternatief Engeland van 1962, zo’n vijf jaar na de brand in de Windscale kernreactor. In deze alternatieve realiteit leidde die brand tot een nucleair incident. Als gevolg werd er een uitgestrekte quarantainezone opgericht rondom de installatie.

Het verhaal start wanneer jij ontwaakt in één van de quarantainebunkers, zonder enige herinnering van hoe je daar verzeild raakte. Naast je veldbed dringt een wetenschapper in Hazmat-pak je aan om op zoek te gaan naar een locatie genaamd The Interchange.

Je krabbelt overeind en als je de deur van de bunker open zwaait, valt je oog meteen op een typisch Britse, rode telefooncel. De telefoon rinkelt als je dichterbij komt, dus neem je de hoorn op. Aan de andere kant van de lijn klinkt een vervormde stem, die het cryptische bericht ‘Oberon must die!’ meegeeft. Extra details krijg je niet. En dus ga je op zoek naar The Interchange en meer aanwijzingen over wie of wat Oberon kan zijn.

Slap enigma

Toegegeven, het verhaal start intrigerend. Allerlei aanwijzingen sturen je naar verschillende locaties en brengen je in contact met verschillende personages die in de quarantainezone leven. Als speler lijk je de hoofdrol te krijgen in een epische spionagethriller, al ebt dat gevoel even snel weg als het opkomt.

Atomfall duikt nooit echt de diepte in met dat verhaal en de uiteindelijke ontknoping is weinig memorabel en origineel. Alles blijft op verhaalvlak uitermate oppervlakkig en ook hebben we het allemaal eerder gezien.

De makers laten bovendien talloze belangrijke vragen gewoon open of geven slechts een terloopse verklaring voor wat er gebeurt. En dat laat je op je honger zitten. Het overkoepelende narratief is leuk bedacht, maar mits extra oog voor detail had hier veel meer ingezeten.

De keuzevrijheid is wel een leuke toevoeging van Rebellion. Zo is het einde afhankelijk van de groepering waarvoor je zelf besluit te werken. Maar ook daar hadden we graag meer diepgang gezien. Alle sleutelpersonages zijn zo verschrikkelijk stereotiep met een eendimensionale motivering die vandaag de dag echt niet meer kan in games.

Indiana Jones

Best zonde van het verhaal, want de gameplayformule is degelijk opgebouwd en doet denken aan Indiana Jones and The Great Circle. De quarantainezone is verdeeld in vier regio’s. Enkel door alle locaties nauwkeurig te verkennen, ontdek je verse aanwijzingen die hints geven over je volgende bestemming. Geen zorgen dat je leidraden mist, want talloze tips zijn verbonden met elkaar en leiden je vaak naar hetzelfde einddoel.

Uiteraard geen Rebellion game zonder gunplay en combat. En hoewel de primaire focus op exploratie ligt, krijg je het af en toe aan de stok met de lokale militie, bandieten, cultleden en zelfs robots. Dergelijke confrontaties zijn nooit zo fijnzinnig als vuurgevechten in pakweg Halo of Call of Duty, maar bieden een leuke afwisseling op het speurwerk.

Is de quarantainezone echt zo dodelijk als de naam doet vermoeden? Dat valt goed mee. Atomfall leunt dan wel op het survivalgenre, maar zelden hadden we een tekort aan munitie of wapens om vijanden te lijf te gaan.

Mocht je dan toch je hele voorraad kogels erdoor knallen? Dan kan je plakbommen, molotov cocktails en andere explosieven knutselen via het rudimentaire crafting systeem. Ook grondstoffen zijn trouwens talrijk aanwezig, dus moet je echt al veel verspillen voor je in de problemen komt.

Idyllisch Brits

In aanloop naar de launch werd deze Atomfall vaak vergeleken met Fallout. Het kwaliteitsverschil even buiten beschouwing gelaten, gaat die vergelijking niet helemaal op, want deze game is een stuk kleurrijker. Sterker nog, we hebben zelden zo’n visueel indrukwekkende nucleair aangetaste regio gezien.

Bovendien heeft Rebellion aandacht voor typisch Britse elementen in het landschap. Wyndham Village is een typisch naoorlogs dorpje uit de jaren ’50. Andere interessante trekpleisters zijn kasteelruïnes, het visueel bruisende platteland en de imposante Interchange. Let vooral ook op het geweldige sound design in bunkers, zoals de schallende sirenes tijdens het openen van gepantserde deuren.

Atomfall mag dan niet de beloofde topper zijn, de casting en stemacteurs verdienen wat kudos. Rebellion heeft een waaier aan Britse accenten in Atomfall gepropt, die allemaal een plezier zijn om naar te luisteren.

Alleen zonde dat die verschillende stemmen niet sterker benut worden in het verhaal. De meeste NPC’s behoren tot het decor of zijn niets meer dan een schietschijf. Ook hier had Rebellion dus meer afwisseling en diepgang kunnen brengen.