Getest op: Nintendo Switch

Waar blijft in godsnaam die Switch 2? Nintendo wil zijn ondertussen zeven jaar oude console duidelijk nog niet opgeven. En laat deze flinke brok retro-competitiviteit daar het bewijs van zijn.

Still alive

Nee, de Switch is nog niet dood en begraven. Al sinds 2017 doet de handheld/console hybride van Nintendo het waanzinnig goed met een geslaagde mix van écht exclusieve toppers als Breath of the Wild, Super Mario Bros. Wonder en Metroid Dread, aangevuld met een zondvloed aan puike remakes, remasters en retroverzamelingen.

De meest recente Nintendo Direct belooft bovendien best wat lekkers voor de Switch in de komende maanden. En de release van deze Nintendo World Championships bewijst opnieuw dat Nintendo nog helemaal niet klaar is om de overstap naar een nieuwe console te maken. Maar wat is dat dan juist, zo’n World Championship?

Het verleden vandaag

Historisch gezien waren de Nintendo World Championships wedstrijden om de beste Nintendospelers ter wereld mee te ontdekken. De eerste toernooien werden georganiseerd in 1990, verspreid over negenentwintig steden, die zich weliswaar allemaal in de Verenigde Staten bevonden. Aangezien internet nog geen evidentie was, en er geen manier was om de NES-console online te krijgen, werden de kampioenschappen op fysieke plaatsen gehouden.

Er werden naast de NWC uit 1990 nog veel gelijkaardige toernooien gehouden in andere delen van de wereld, maar het is toch die editie uit 1990 die het meeste tot de verbeelding spreekt. Dankzij de voor die tijd erg genereuze prijzenpot van 250 dollar en een trip naar Universal Hollywood Studios, wordt de NWC beschouwd als één van de eerste voorlopers van e-sports.

Het concept van die wereldkampioenschappen is ondertussen natuurlijk helemaal ingeburgerd. Games en gamers zijn heel erg veranderd sinds 1990 en concepten als speedrunning, leaderboards of e-sport professionals zijn vandaag de dag heel gewoon. Deels uit nostalgie en deels uit opportunisme moet Nintendo gedacht hebben dat het tijd werd om het NWC-project opnieuw uit te rollen. Maar ditmaal als een toernooi waaraan de hele wereld kan deelnemen.

Het resultaat is een titel met daarin (momenteel) zo’n 150 verschillende uitdagingen, verspreid over dertien verschillende NES-klassiekers. Van de zeer bekende als Super Mario Bros. 1-3, The Legend of Zelda en zijn sequel, tot de iets minder memorabele titels als Ice Climber en Excitebike.

Sneller, sneller!

Wat kan je doen in deze game? Hoofdzakelijk zal je jezelf en de rest van de wereld uitdagen in de eerder vernoemde challenges. Ze zijn allemaal gebaseerd rond het zo snel mogelijk een bepaald doel bereiken. De meeste challenges duren maximaal een halve minuut, en veel van de opdrachten zijn kinderlijk eenvoudig zoals het oprapen van de eerste Super Mushroom in Super Mario Bros. of het succesvol bereiken van de eerste verdieping in Ice Climber.

Zowat iedereen die ooit een controller vasthield kan deze taken op tien seconden uitvoeren. Maar kan je ze ook op acht seconden? Of op vijf? En wat als het wereldrecord vierenhalf seconden is, zou dat je motiveren om die tijd nog te verbeteren? Het hele spel draait om die competitiviteit.

In de Speed Run mode kan je alle challenges uittesten, al moet je de meeste wel eerst unlocken door coins te verdienen. Die munten verdien je doorgaans door eerdere opdrachten op een knappe tijd af te ronden. Hoe beter je scores, hoe meer coins je verdient, hoe meer challenges je kan proberen. Elke challenge heeft een bepaalde moeilijkheidsgraad, en natuurlijk verdien je meer coins naarmate de taken zwaarden worden. Zoals in het echte leven!

Ben jij een master?

Moeilijker wordt het bij de Hard of Master challenges. Hoe snel denk je dat je dertig coins kan oppikken in wereld 1-1 van de klassieke Super Mario Bros.? Zitten er zelfs wel dertig coins in die level, en zo ja, waar dan? Steeds krijg je te zien hoe goed je beste tijd tot dusver was, en wordt er simultaan een ghostversie van je vorige prestatie afgespeeld. Alweer: allemaal om je te motiveren om je topscores scherper te stellen.

Eens je voldoende geoefend hebt, is het tijd om jezelf te meten met andere spelers. Dit kan deels offline in Survival Mode, waar je live speelt tegen de ghosts van zeven andere spelers. Je speelt dan drie games op rij, waarbij er na de eerste ronde vier afvallers zijn, en na de tweede ronde nog eens twee verliezers. De finale speel je, als je het zover haalt natuurlijk, tegen de beste van de ghosts. Deze mode simuleert zeer goed hoe het aanvoelt om online deel te nemen, zonder de stress van effectief live tegen anderen te spelen. Een goeie zet wat ons betreft!

Jij tegen de wereld

Zijn naam waarmaken doet deze game natuurlijk vooral in de World Championships mode. Hier worden steeds vijf uitdagingen gepresenteerd die wekelijks veranderen. Je mag de vijf games in de World Championships mode zo vaak spelen als je wil, en telkens wordt jouw beste score opgeladen naar de Nintendo-servers. Aan het einde van de week worden de winnaars wereldwijd bekend gemaakt.

Op het moment van ons testen waren er nog maar een paar honderden deelnemers (vermoedelijk gamejournalisten, influencers en Nintendomedewerkers), maar na de release zal je het dus tegen duizenden of zelfs tienduizenden gamers kunnen opnemen. Let wel, dit is geen directe live competitie zoals in Tetris 99 of F-Zero 99. We zijn zeer benieuwd of dit succes zal hebben, en zo ja of Nintendo ook effectief mooie prijzen zal uitloven aan de beste spelers ter wereld.

Speel lokaal

Tenslotte moeten we zeker nog de extra modes vermelden, voornamelijk de Party Mode. Deze local multiplayer mode kan potentieel wel een mooi alternatief voor klassiekers Mario Party en Mario Kart worden. Je kan tot acht spelers tegelijk laten deelnemen in de speedunfun, op voorwaarde dat je natuurlijk acht controllers en/of Joy-Cons in huis hebt. Opgelet: aangezien iedereen tegelijk speelt moet je best een vrij grote televisie hebben als je met vijf of meer spelers aan de slag wil. Het scherm wordt evenredig opgesplitst, dus jouw segment van het scherm kan best klein zijn.

Na elk spel worden er punten uitgereikt aan de beste spelers, zoals in Mario Kart dus, en we kunnen ons voorstellen dat dit een best populaire mode wordt. Daarnaast zijn er nog de eerder vermelde coins die verdient door de uitdagingen te verslaan. Die worden gebruikt om nieuwe challenges te unlocken, maar je kan er ook Icons mee kopen. Dit zijn avatars voor de spelers, uiteraard allemaal gebaseerd op diezelfde Nintendo-klassiekers die in de game vertegenwoordigd zijn. Leuk, maar verre van essentieel.

Onze conclusie: een prima pakket waarvan de aantrekkingskracht meteen duidelijk zou moeten zijn. Wie echter lak heeft aan competitie en overweegt om dit in huis te halen voor nostalgie, zouden we het toch afraden. De gameplaymomenten zijn in die mate kort dat dit zeker geen vervanger kan zijn voor écht retrogamen. Al kan je voor het best lage prijskaartje van €29,99 weinig verkeer doen. Ben je iemand die zichzelf hoog inschat qua gameprestaties, of wil je net een game die je beter kan laten worden in (retro)gamen, dan zou deze game hoog op je verlanglijstje moeten staan. Wij kijken alvast uit naar de SNES-edition.