Hoog tijd dat EA op de proppen kwam met een nieuwe Need For Speed. Ontwikkelaar Criterion opteerde voor een verjongingskuur en een nieuwe stijlinjectie. Maar past het fotorealisme van de Frostbite-engine wel bij zo’n anime-achtige stijl? Misschien hadden we ons beter afgevraagd of EA’s vergane straatracer ooit het niveau van Most Wanted – ofte de beste NFS ooit – zal kunnen evenaren.

Kan het wat sneller, Rocky?

Het korte antwoord: nee. Maar laat ons eerst even terugschakelen. Unbound kreeg voor zijn release heel wat kritiek te slikken vanwege zijn toegevoegde anime-effecten. De hamvraag was dan ook of ze de beleving onderuit zouden halen. Wees gerust: de cell-shaded stijl waarin de personages worden voorgesteld en de getekende anime-effecten tijdens het racen, werken. 

Als je op de nitro-knop duwt, krijgt je auto bijna letterlijk een speed-injectie en als je airborne gaat, verschijnen er twee cartoony vleugels naast je bolide. Subtiel genoeg om niet te storen, maar de race-ervaring wat extra kracht bij te zetten. En als getekende remsporen en vleugeltjes niet je ding is, kan je het ook uitzetten.

De nieuwe stijl van Unbound is kleurrijk, maar dat kunnen we helaas niet van het verhaal zeggen. De verschillende races worden bij elkaar gehouden met een mager van zero-to-hero verhaal dat we al in elke Need for Speed-game hebben gezien. Criterion besprenkelt het wat flauwtjes met starpower. A$ap Rocky bijvoorbeeld is een van de hoofdpersonages, maar ook hij kan dit boeltje niet redden. De plot is bijzonder cringy en dialogen zo slecht, dat we ons eigenlijk vooral op het racen wilden concentreren.

 

Bye bye dollars

En daar doet Unbound wel zijn ding: gewoon racen om cash en bolides te unlocken. Simpel toch? Traditioneel begin je met een roestbak en met de gewonnen cash kan je jouw benzinemonster stap voor stap customizen en tunen. Maar weet wel dat auto’s vrijspelen niet zo makkelijk gaat als in pakweg Forza Horizon. Hier moet je je zuurverdiende centen eerst in je hub banken vooraleer je in de meest blitse pimpbakken rond kan toeren. En daar steekt de arm der wet graag een wapenstokje voor.

Kan de arm der wet jou arresteren eer je je safehouse bereikt hebt, word je verdiende cash in beslag genomen. Bye bye racegeld. De achtervolgingen zijn bij momenten pittig, waardoor het des te bevredigender is om na een chase je verlaten fabriekspand binnen te rijden. Net als in voorganger Need for Speed Heat heeft deze Unbound een dag- en een nachtcyclus die op gameplayvlak weinig verschillen. ’s Nachts ligt de politie ’s beter op de loer en jouw heat-level van overdag neem je mee de nacht in. Wie overdag te roekeloos aan de slag gaat, zal zich dat ‘s nachts beklagen.

De computergestuurde agenten maken het je een stuk moeilijker tijdens achtervolgingen, al is op vlak van AI en beleving veel werk aan de winkel. Je kan zorgeloos de meest idiote stunts uithalen of zelfs op andere wagens knallen, zolang je het maar niet net voor de neus van de LCPD doet. Een wat meer geraffineerd Wanted-systeem zoals GTA (of eender welke openwereldgame sinds GTA) had dit verhaal ietwat geloofwaardiger gemaakt. Criterion heeft weinig soep gegeten van world builden, want hoe mooi Lakeshore City bij momenten is, zo leeg en steriel voelt het vaak aan. Anno 2022 verwachten we gewoon meer van een spelwereld.

Buy-ins en opt-outs

Wil je op de straatraceladder klimmen? Dan moet je gaan racen, sprinten of driften, al zit er dit keer een addertje onder het gras: straatracen betekent gokken, dus is met elke race een buy-in gemoeid. Is je bolide niet sterk genoeg, dan zal de kans op winst miniem zijn. Je moet telkens de afweging maken of het winstgeld het risico wel waard is. Helpt de keuzestress ook al niet: je kan een event maar vier keer per dag herstarten en het aantal races in Unbound vinden we best beperkt.

De gameplay van deze arcaderacer is gelukkig wèl strak: je bolides scheuren en driften zoals jij dat wil en gevaarlijk gedrag levert een volle nitro-boost op. We zagen het allemaal al eens eerder, en de straten van Lakeshore City lijken wel heel hard op die van Palm City in NFS Heat, maar toch vermaakten we ons.

Crash je, dan zwenkt de camera even weg en kan je na een minimale onderbreking weer verder gaan racen. Deze Unbound schreeuwt gewoon Burnout en dat juichen we toe. De jongens van Criterion lieten al weten dat ze graag een nieuwe Burnout-game willen maken en met Unbound laten ze qua spectaculaire glas- en metaalschade hun visitekaartje achter. Al is dat lang niet voldoende om te maskeren dat Unbound gewoon een kleurrijk likje verf bovenop zijn voorganger Heat is.