Humoristisch doel

Laat ons net als de aliens met de deur in huis vallen: je gaat High on Life ofwel een heerlijk absurde trip vinden ofwel haten. De shooter is een 8 uur lange aaneenschakeling van visuele grappen en WTF-humormomenten, waarbij je (1) de typische Rick and Morty-humor moet kunnen appreciëren en (2) moet aanvaarden dat de gameplay vooral dat humoristisch doel dient. En niet omgekeerd.

Op dit moment is High on Life de meest gespeelde game op Xbox Game Pass en meteen ook de meest verdelende. Voor elke comment vol lof zijn er twee die de shooter genadeloos neersabelen. Het hangt vooral vanaf naar wat je op zoek bent: een leuke shooterrit die het vooral moet hebben van zijn geslaagde humor  of een uitdagende blockbusterervaring die de adrenaline door je lijf doet gieren? De tweede groep stopt hier best met lezen.

Drugs op benen

Wat verhaal betreft zou High on Life zo maar een episode van Rick and Morty kunnen zijn: een alien drugskartel is in jouw wijk geland om de mensheid tot slaaf te maken. Reden? Ze hebben een manier gevonden om van mensen een uitmuntende intergalactische luxedrug te maken. Vangen, verhandelen en dan oproken dus.

Samen met je cokesnuivende zus zap je jouw huis naar een exotische planeet en ga je van daaruit de strijd aan tegen het alienkartel. Het geniale van deze game: je krijgt daarbij de hulp van de Gatlians, pratende wapens die je bijstaan tijdens je reddingsmissie en voortdurend voor geestige commentaren zorgen.

Richt je wapen op een kind en plots voer je met Kenny (zo heet je eerste blaffer) een metaconversatie over hoe dat in games echt niet kan. Om enkele seconden daarna de kleine uk overhoop te knallen. Sorry! De fijne en clevere grappen zoals we die kennen van de tv-serie worden afgewisseld met het betere platvloerse werk.

En eerlijk? We rolden soms uit onze gamezetel van het lachen. Vooral omdat elk nieuw wapen zijn eigen persoonlijkheid heeft en je reddingsmissie van verse grappen voorziet. Vooral Knifey, het psychopathische junglemes dat kickt op bloed en ingewanden, verdient van ons een oscar voor beste sidekick.

Vintage Roilandt

High on Life is ook op visueel vlak niet van de minste. De kleurrijke alienplaneten die je doorkruist zien er prachtig uit en spatten van je scherm. Het is world building op zijn Rick and Morty’s: van funny reclameborden voor intergalactische wanproducten tot spam pop-ups op je hud in het midden van een vuurgevecht. Je kan zelfs films kijken op in-game tv’s. Wij waren Tammy and the T-Rex met Denise Richards en Paul Walker gelukkig al lang vergeten, maar hier beleeft die miskleun een tweede leven.

Om maar te zeggen: de makers proberen de vierde dimensie zo veel mogelijk te verbreken en de draak te steken met typische gamewetmatigheden. Zo kan je prank calls maken op je intergalactische telefoon en bij de achievement ’15 hours at the very real in-game alien strip club’ bestierven we het even.

Vintage Roilandt allemaal, en de meester verzorgt de stem van je trouwe pistool Kenny. En da’s niet de enige verrassing in de game: Creature heeft de stem van komiek Tim Robinson en… wel, we gaan niks spoilen, maar High on Life heeft nog enkele verrassingen in petto.

Eigenlijk een Halo-mod

Een must-play voor wie net als ons een plastic Pickle Rick op zijn bureau heeft staan. Alleen: qua gameplay blijf je op je honger zitten. High on Life speelt als een soort crazy Halo-mod (en dat is het ook) die meteen vertrouwd aanvoelt: van de zichzelf vullende gezondheidsmeter en schild tot de mini-baddies.

Alleen: de shootergameplay is op zijn sterkst middelmatig en wordt na een tijdje eentonig. Terwijl het verkennen van de wereld en de grappen hard scoren, doet de combat dat niet. Het knallen blijft de volle 8 uur even generisch. En terwijl enkele boss battles bulken van de goeie ideeën, blijven ze qua uitwerking en uitdaging ook op middelmatig niveau steken.

Guns in de hoofdrol

Terwijl de insteek van de pratende wapens vernuftig is, hadden we het arsenaal aan mogelijkheden uitgebreider en spannender verwacht. Van standaardpistool tot shotgun en assault rifle: wat meer afwisseling was de gameplay enkel ten goede gekomen. Wel goed gevonden: jouw pratende wapens geven je stelselmatig toegang tot delen waar je eerder niet bij kon. Dat vleugje metroidvania vinden we geslaagd, vooral omdat je wapens hun dialogen telkens opnieuw aanpassen aan de npc’s en de missie.

Dat de makers het verhaal ook nog eens snel en slordig afhaspelen, versterkt alleen onze mening over High on Life: een geslaagde rit voor wie zich vooral wil onderdompelen in een absurde alienwereld vol Rick and Morty-humor. Maar de middelmatige shootergameplay moet je er wel bijnemen.