Haal je morgenster en ijzeren handschoen van zolder, want onze favoriete helleshooter draait binnenkort de klok stevig terug. Wij gingen alvast aan de slag met deze middeleeuwse DOOM: The Dark Ages en ontdekten naast een heleboel nieuwe foltertuigen enkele best verrassende vernieuwingen.

Historisch incorrect

Nu ja, middeleeuws. Buiten de forse bontmantel van Doom Slayer en een handvol middeleeuwse wapens die de veteranen van id Software aan hun hectische scifi-shooter hebben toegevoegd, vinden we verder weinig historisch middeleeuws materiaal terug. Jawel, het verhaal start in een belegerd kasteel op een heuvel van een buitenaardse mijnstad, maar verder is dit gewoon de goede ouwe DOOM. Met meer marteltuigen.

Op verhaalvlak is deze The Dark Ages een prequel van de DOOM-reboot uit 2016 en laat je de opmars van de Doom Slayer beleven. Bethesda stuurde ons hiervoor naar een middeleeuws kasteel in Wiesbaden (of wat ervan overbleef) en vuurde daar vier speelbare demo’s op ons af. Naast het eerste uur van de game en een uurlang freestylen in een van de nieuwe freeroaminggebieden, namen we ook plaats op de rug van een cyberdraak en in een kolossale mech genaamd Atlan.

Torpedo entrée

Maar goed, eerst het verhaal. En daar zrgen de makers voor een eerste grote verandering. Waar een plot in vorige games niet meer was dan een dun motiefje om duizenden helbewoners aan gort te knallen, pakken de Texanen van id software dit keer uit met een echt verhaal. Zo hoef je de narratieve context niet langer uit het codexmenu te plukken, maar krijg je nu volwaardige cutscenes die een verhaallijn doorheen het bloedbad proberen te trekken.

Zo zien we hoe Doom Slayer eigenlijk start als een superwapen van de goden. Een allesvernietigende superslaaf die wordt ingezet als laatste redmiddel om het tij te doen keren. Wanneer een legertje demonen uit de hel de buitenaardse doch middeleeuws omwalde mijnstad Khalim aanvalt bijvoorbeeld. Als Doom Slayer word je Helldiver-gewijs uit een zwevend ruimtestation afgevuurd tussen de alvrezende voetsoldaten op het slagveld. En da’s niet bepaald naar de zin van de vijandelijke hellepriester die extra troepen door zijn portalen stuurt om de Doom Slayer een kopje kleiner te maken.

Schildknaap

Of The Dark Ages echt zal weten boeien met zijn verhaal, is voorlopig een vraagteken. Zo kregen we tijdens de demo’s enkel wat verhaalflarden mee, maar kunnen we nu al voorspellen dat de Doom Slayer zich uiteindelijk tegen zijn slavenmeesters zal keren om vervolgens een compleet losgeslagen wapen des doods te worden. Of dat hopen we tenminste. En eerlijk? Zolang deze The Dark Ages maar hard knalt, malen we niet zo veel om het verhaal en de randpersonages. DOOM speel je nu eenmaal voor de snoeiharde actie, hectische battles en vette wapens. En die zijn er alweer in overvloed.

Zo krijgen we na de intro al snel het nieuwste speeltje in handen: een metalen schild met kettingzaagtanden waarmee je kan blocken en hell minions vanop een afstand halveren. Die Shield Saw is zowat de centrale pijler van de nieuwe gameplayloop geworden. Je kan er doelwitten mee targetten en snelle dashes uitvoeren of hem als telekinetische grappling hook inzetten om afstanden te overbruggen. Niet onbelangrijk: wanneer je er geen schedels mee klieft of hem in het borstbeen van een Mancubus gooit, kan je hem tijdens gevechten ook als verdedigingsmiddel gebruiken.

Shoot’em up

Je moet de horden hellemonsters nog steeds bestoken met je super shotgun, schedelmalend machinegeweer of gun die spikes met prikkeldraad afvuurt. Maar jouw schild heeft tijdens de combat een sleutelrol. Zo ligt de focus nu bijzonder hard op het blocken en counteren van vijandelijke aanvallen. Waarbij je tussen golven rode projectielen, de groene terug naar afzender kan sturen met een welgetimede block. Een shoot’em up-injectie in DOOM? Waarom ook niet.

Wij vonden de timing om de projectielen terug te ketsen en zo de levensmeter van je vijand met een flink stuk , net iets te vergevingsgezind. Maar weet dat die time windowsteeds korter wordt naargelang je verder komt. De moeilijkheidsgraden hebben eenzelfde impact: elke moeilijkheidslevel (er zijn er zes) maakt de parry window telkens een stukje korter waardoor battles bijzonder pittig kunnen worden. Dat id Software een breder publiek wil aanboren die niet zo hardcore is als de decennialange fans, daar maken ze geen geheim van. Die veteranen waaronder we onszelf rekenen starten de game daarom gewoon op standje 3 of 4. We geven het maar mee.

Geloof in het schild

Nog een verandering ten opzichte van DOOM Eternal: deze middeleeuwse trip schotelt je minder acrobatische toestanden voor. Doom Slayer heeft zijn metalen boots nu meer on the ground waarbij de makers hem zelfs vergelijken met een tank. Al vinden wij die analogie niet terecht. Oké, Doom Slayer krijgt minder airtime dan in Eternal, maar dat maakt de combat er niet slomer of trager op. Integendeel.

Met je schild kan je een vijand targetten om vervolgens een supersnelle charge uit te voeren. Bijzonder bevredigend om de geviseerde voetsoldaat uiteen te zien spatten – samen met zijn omstaanders – maar die Shield Charge laat je ook toe om je razendsnel over het dikbevolkte slagveld te bewegen. Zo kan je van het ene groepje baddies naar het andere zoeven en als een bliksem dood en verderf zaaien. Om maar te zeggen: deze DOOM heeft niets, maar dan ook niets aan snelheid en chaos ingeboet. Zo haalden de makers zelf een groot deel van de filmische finishers eruit. Net omdat die het tempo naar beneden hielpen.

Zonder grenzen

Het soms verschroeiende tempo wordt helemaal wanneer we in de nieuwe semi-open gebieden gedropt worden. Daar verlaten de makers hun vertrouwde lineaire pad en laten ze de spelers zelf kiezen in welke volgorde ze de objectives aanpakken. Zo moeten we een vijftal portalen bewaakt door monsters en kolossale turrettanks vernietigen. Best leuk die bewegingsvrijheid, al is enige tactiek hier geboden. Wie zonder nadenken een vers slagveld opvliegt, zal al snel omringd én gelyncht worden door de vele vijanden en talrijke projectielen.

Blocken is de boodschap en vijanden verzwakken door hun eigen projectielen in hun smoel terug te sturen. Of om je nieuwste wapen in te zetten: een raketwerper die geen explosieven afvuurt, maar een ijzeren bal aan een ketting. Bijzonder vernietigend, al moet je wel dichtbij zien te komen. Een niet-zo-pro-tip voor de semi-open gebieden: loop geen shrine voorbij. Daar kan je namelijk je verzamelde goudstaven inruilt voor nieuwe perks en wapenupgrades. Zo kan je jouw ijzeren handschoen waarmee je mêléé-aanvallen uitvoert, voorzien van 10.000 volt.

Cyberdraak uit de mouw

Zijn we minder over te spreken: de extra demo waarbij je moet plaatsnemen op een cyberdraak en zo vliegende hellebasissen ontmantelen. Dat je volledige levels kan doorkruisen op je cyberdraak en afstappen waar en wanneer je wilt, vinden we best cool. Alleen: het voelt in de demi best arcadey aan waarbij id Software het shoot’em up-gehalte verder opdrijft. Zo moet je turrets op een schip targetten met je laserguns. Wanneer de turret een groen projectiel op je afschiet moet je die ontwijken waarna je laserguns plots een stuk krachtiger worden. Het ziet er allemaal best cool uit, maar in tegenstelling tot de gun combat op begane grond voelt dit draakjerijden bijzonder eenvoudig aan.

Hetzelfde gevoel hadden we even later in de cockpit van de kolossale mech waarbij we metershoge demonen in het smoel mochten meppen en knallen. Best indrukwekkend om de historische gebouwen en bruggen – inclusief piepkleine bezetters – gradueel kapot te meppen, maar het miste diepgang. Door hard en herhaaldelijk te meppen op je tegenstander kan je hem uiteindelijk finishen met een superstomp of superpunch.

Dat principe geldt ook voor de guns op je mech: gewoon blijven knallen en regelmatig vijandelijke aanvallen ontwijken. Dan wordt je gun opeens supercharged en schiet je jouw doelwit tot ontploffing. Het is niet de mech gameplay die wij – Titanfall-veteranen in hart en nieren – in gedachten hadden, al diende deze demo natuurlijk als eerste korte kennismaking. De makers beloven dat de mech-gameplay verder nog wordt uitgediept en je jouw metershoge gevaarte later ook kan upgraden. Net als je cyberdraak.

Het voordeel van de twijfel heeft deze Doom Slayer na decennialange dienst absoluut verdiend. Benieuwd of id Software de beloftes zal waarmaken wanneer DOOM: The Dark Ages op 15 mei verschijnt.