De meningen over Assassin’s Creed III zijn verdeeld. ‘Topgame,’ volgens sommigen, ‘Ambitieus, maar niet sterk genoeg’ volgens de meesten. Hoewel Invader toen nog niet bestond, hadden we er wel een mening over: dit uitje naar de Amerikaanse Revolutie was niet Ubisofts beste trip. Vreemd dat de uitgever net dit deel eruit pikt om te remasteren. Kan dat extra laagje vernis ons weer warm krijgen voor Connor én Aveline?

Boston Tea Party

Deze remaster geeft je niet enkel het verhaal van de native american Connor, ook dat van assassin Aveline uit de draagbare spin-off Assassin’s Creed Liberation. Toegegeven, de uitgestrekte wereld van Boston zag er nooit eerder zo goed uit. Afgezien van de houterige animaties, ziet dit er best goed uit. En jawel, het groots opgezette verhaal rond de norse Connor blijft ook als een huis overeind. Ubisoft slaagt erin om dat verhaal op te hangen aan enkele grootse historische momenten uit de Amerikaanse geschiedenis. Zo mag je zelf tijdens de Boston Tea Party thee overboord gooien en de aanslag op George Washington verijdelen. Best geslaagde trip doorheen een sleutelperiode van de US of A.

Ubisoft heeft niet alleen de graphics gepimpt, ze morrelden ook aan de gameplay zodat alles wat vlotter verloopt. Helemaal nieuw: nu kan je ook wapens craften door blauwdrukken te zoeken die je vooral in de sterk beveiligde zones vindt. Je hebt daarvoor ook een ambachtsman nodig met genoeg skills (en die vergaar je met de Homestead Missions), waardoor dit best wel een lijvige toevoeging blijkt. Ook mooi meegenomen: je minimap toont nu ook de richting van de vijanden, de mogelijke ontsnappingsroutes en hiding spots, waardoor je met wat meer stealth kan te werk gaan. Je kan ook fluiten wanneer je verborgen zit of twee vijanden in stilte samen om zeep helpen, en die double assassinations gaan een stuk vlotter dan vroeger.

Rozengeur en maneschijn

Helaas zijn er ook mindere kantjes aan deze remaster. Het origineel is ondertussen al 7 jaar oud en dat merk je. Veel van de vroegere irritaties blijven overeind. De missies vallen nog steeds te vaak in herhaling en de open spelwereld is dan wel visueel best aantrekkelijk, maar hij blijft leeg aanvoelen. Van dynamic events of andere slimme truucjes was toen nog geen sprake. Bewegen voelt ook nog steeds sloom aan, vooral wanneer je per ongeluk tegen gebouwen oploopt. Dat soort irritaties en slordigheden toont aan hoe ver de serie is geëvolueerd met het recentere Origins en Odyssey. En hoe verouderd dit deel geworden is.

Het mag ook gezegd worden: in vergelijking met de rest van de Assassin’s heeft native american Connor evenveel karakter als een natte dweil. En en alleen al de aanloop naar hoe zijn personage een assassin werd, verraadt de ietwat ambitieuze opzet van de game. Het achtergrondverhaal van Desmond Miles die in de hedendaagse tijd via de Animus in de huid van de assassins kruipt, werd na dit deel trouwens stopgezet. En daar is een reden voor.

Heb je het origineel gespeeld en wil je in de naam van nostalgie die ervaring herbeleven in alle 4K-glorie? Dan moet je deze zeker in huis halen. Voor de nieuwkomers die denken een op-en-top Assassin’s Creed-ervaring beet te hebben: koop gewoon een recenter deel. Want je zal versteld staan hoe sterk de reeks is geëvolueerd.