Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series / PC

De Japanse jongens van FromSoftware maken de laatste vijftien jaar vooral brokken met taaie fantasy-actie-rpg’s zoals Dark Souls, Sekiro en Elden Ring. Maar laten we niet vergeten dat ze als sinds 1997 episodes van het mechfest genaamd Armored Core droppen. Dit zesde deel herinnert iedereen eraan dat dit misschien een vergeten, maar allerminst zwak broertje in de FromSoftware-familie is.

Schroot-shooter

Voor de voorganger moeten we zo’n 11 jaar in de tijd teruggaan. En eerlijk? Da’s een eeuwigheid in gameland, dus daarom reviewen we deze Armored Core VI: Fires of Rubicon louter op eigen verdienste. Jij speelt een opgeschroefde mens die zijn diensten ergens in een verre toekomst verhuurt als piloot van een mech. Een robot dus, die op de planeet Rubicon vooral gevechtsmissies uitvoert voor rivaliserende corporaties die het op een kostbare grondstof voorzien hebben.

Klinkt dat als een enkeldiep excuus om een vrachtlading explosief third person shootergeweld verteerbaar maken? Absoluut, maar sinds wanneer heb je daar een excuus voor nodig? En ook: het verhaal is beter dan je zou verwachten. Uitzonderlijk bijna, voor een game dat vooral beton, steen, ijs en metaal opvoert en waar elk menselijk element uit het stemmenwerk gepuurd moet worden. Je hebt overigens zelf een behoorlijke impact op de afloop van de verhaallijn.

Mech-tuning

Dat die explosieve actie van superieure kwaliteit is, helpt ook natuurlijk. Immers, onder alle drama zit een min of meer vertrouwd systeem. Je begint met een standaard, allround mech en met elke missie verdien je credits en soms ook onderdelen om die te pimpen. Zo kan je die aanpassen naar je eigen speelstijl of naar een hardnekkig stuk oppositie waar je voorbij moet.

Het pimpen van je mech is ontzettend gevarieerd en heeft onmiddellijk voelbaar effect op de gameplay. Je hebt twee armen en twee schouders om verschillende offensieve of defensieve wapens in- of op te monteren. Je kan je assault rifle opofferen voor een krachtschild, puur voor afstandswapens gaan of een gigantisch hightech zwaard.

FromSoftware biedt zo’n variatie aan onderdelen dat je – mits voldoende credits – je mech in een wip volledig kan transformeren. Van robuuste raketschietende tank naar een mobiele door de lucht zoevende robotninja. Onze nieuwe mech voelt zelfs zo anders aan dat we er de campagne nog eens opnieuw willen mee doorlopen.

Dat customizen gaat dus best diep. De meeste onderdelen hebben een positieve en beperkende eigenschappen wat betreft slagkracht, incasseringsvermogen, snelheid, recuperatie, etc. Genoeg opties voor mechfans om zich helemaal in het customizen te verliezen. En dat is waar de Armored Core-serie om draait: jouw ultieme oorlogsrobot uitbouwen en die aan elke soort uitdaging aanpassen.

De vonken vliegen eraf

De mechs in deze Armored Core VI zijn trouwens niet langer de logge kolossen waar de serie bekend voor stond. De vergelijking Devil May Cry of Bayonetta met mechs gaat ons net iets te ver, maar het scheelt niet veel. Deze rechtoplopende tanks beschikken over een extreme mobiliteit. Leer overigens maar snel in de verticale dimensie denken want taaiere vijanden overleef je alleen als je die beweeglijkheid ook in de hoogte uitbuit.

Heel wat levels en bosses spelen op die verticale mobiliteit in. Sommige megabazen gooien er zelfs een duizelingwekkend platformer-accent tegenaan. Vergis je echter niet: dit is geen openwereldgame zoals andere FromSoftware-titels. Armored Core VI serveert eerder klassieke korte, compacte missies waarbij het einde van elke chapter een boss fight oplevert. En da’s een flinke aanpassing na de uitgestrekte wereld van Elden Ring.

Boss fights

Die boss-vijanden zijn wel goed voor een meer dan gemiddeld taaie uitdaging. Sommige zetten je in pure Dark Souls-stijl zelfs op het verkeerde been door eerst te hinten naar wat een uiteindelijk hopeloos inefficiënte aanpak blijkt. Vaak is het even zoeken naar de juiste strategie, maar dat is nu net de uitdaging van elke FromSoftware game.

Al is Armored Core VI daar ook wat zijn balans kwijt: voor elk waanzinnig decor en megalomaan baasgevecht is er ook een minder inspirerende locatie. Hetzelfde kan gezegd worden van pakweg de helft van de vijanden die als te gemakkelijk kanonnenvlees dienen. En dat is best atypisch voor FromSoftware. Het contrast tussen de gemakkelijke en eentonige tussenmissies vol easy targets vijanden en de indrukwekkende boss fights vinden we wat te groot. Maar al dan niet leveren ze opnieuw een sterke game af.